Ach, het voelde goed om weer in de omgeving van Zweinstein te zijn en Zweinsveld een bezoekje te brengen. Dara had het gemist; als tiener was ze hier zo vaak geweest om ofwel te shoppen, ofwel een kroeg te bezoeken met haar vrienden en vriendinnen van toen. En nu kwam ze terug van een sollicitatiegesprek.
Ja, professor Kist was ineens verdwenen. Ineens. Zonder waarschuwing. Hij was het kantoor binnengelopen van het schoolhoofd en had gezegd: ‘Ik ga met pensioen.’ Toen was hij zomaar verdwenen en sindsdien had professor Anderling niks meer van hem gehoord. Toen Dara die via via hoorde, schreef ze meteen een sollicitatiebrief om de functie over te nemen en ze had net het gesprek gehad. Het was goed gegaan, en hoewel Dara nog halverwege haar docentenopleiding was, dacht ze dat ze dit wel aankon. Het leek haar ontzettend leuk om de slechte reputatie die het vak had opgelopen, uit te wissen en te verbeteren.
Professor Lumans, de nieuwe professor in Geschiedenis van de Toverkunst. Ja, dat leek Dara wel wat.
Om het succesvolle sollicitatiegesprek te vieren, besloot ze weer eens naar de Drie Bezemstelen te gaan. Nu kon dat nog – zo meteen moest ze s’ avonds rondlopen om te zorgen dat leerlingen sliepen, tentamens in elkaar zetten en nakijken, lessen voorbereiden – en dat niet alleen. Ze had geen zin om aangeschoten aan de bar te zitten en vervolgens aangesproken te worden door een leerling. Dus nu kon het nog.
De Drie Bezemstelen zag er nog als vanouds uit. De geuren brachten haar een stoot van nostalgie en mooie herinneringen van belevenissen in de herberg. ‘Hoi hoi,’ zei ze tegen degene achter de bar. ‘Ik wil graag een boterbiertje.’
Ja, professor Kist was ineens verdwenen. Ineens. Zonder waarschuwing. Hij was het kantoor binnengelopen van het schoolhoofd en had gezegd: ‘Ik ga met pensioen.’ Toen was hij zomaar verdwenen en sindsdien had professor Anderling niks meer van hem gehoord. Toen Dara die via via hoorde, schreef ze meteen een sollicitatiebrief om de functie over te nemen en ze had net het gesprek gehad. Het was goed gegaan, en hoewel Dara nog halverwege haar docentenopleiding was, dacht ze dat ze dit wel aankon. Het leek haar ontzettend leuk om de slechte reputatie die het vak had opgelopen, uit te wissen en te verbeteren.
Professor Lumans, de nieuwe professor in Geschiedenis van de Toverkunst. Ja, dat leek Dara wel wat.
Om het succesvolle sollicitatiegesprek te vieren, besloot ze weer eens naar de Drie Bezemstelen te gaan. Nu kon dat nog – zo meteen moest ze s’ avonds rondlopen om te zorgen dat leerlingen sliepen, tentamens in elkaar zetten en nakijken, lessen voorbereiden – en dat niet alleen. Ze had geen zin om aangeschoten aan de bar te zitten en vervolgens aangesproken te worden door een leerling. Dus nu kon het nog.
De Drie Bezemstelen zag er nog als vanouds uit. De geuren brachten haar een stoot van nostalgie en mooie herinneringen van belevenissen in de herberg. ‘Hoi hoi,’ zei ze tegen degene achter de bar. ‘Ik wil graag een boterbiertje.’
![[+]](https://nomaj.nl/images/emerald/collapse_collapsed.png)