It's A Kind Of Magic

[Blossom]

Er was een hoop te ontdekken in een maand. Pepijn kwam steeds vaker uit zijn boshuisje, al kroop Seth er ook steeds vaker in. Soms was het moeilijk om Seth bij te houden, want volgens Pepijn leefde hij drie dagen in één dag en dan was het fijn om een huis in het bos als absoluut rustpunt te hebben.
Muziek was een gezamenlijke hobby geworden: Pepijn had Seth alle tovenaarsbands in het Gothic-punkrock genre laten horen en andersom had Seth hetzelfde gedaan met de Dreuzelbands die hij cool vond. Seth had Pepijn leren pinnen, waarbij gebleken was dat die baan als Dreuzelboswachter toch best nog iets opbracht.
Alles leek zo zorgeloos, behalve op momenten zoals deze, waarbij ze nog niet eens fatsoenlijk door een smalle straat konden lopen zonder te worden uitgemaakt voor flikker. Pepijn zou doorgelopen zijn als Seth hen niet met hun wangedrag had geconfronteerd. Dreuzels een lesje leren in een compleet oneerlijk gevecht was verboden, en Seth leek dat even vergeten te zijn. Compleet in tweestrijd om wat hij moest doen, hield Pepijn zich nog even afzijdig, totdat Seth vastgegrepen werd.
"Hé!" riep hij. "Laat los! LAAT. HEM. LOS!" Toen voelde hij een hand op zijn schouder. Mister Gorilla was immers niet in zijn eentje; er waren er nog twee. Het was lang geleden dat Pepijn zich uit penibele situaties had moeten redden, maar doordat hij iedere dag urenlang een kraai was, had hij nooit aan behendigheid ingeboet. Hij dook onder de hand door van de ene, daarna onder de voeten van de andere en Transformeerde zich in dezelfde seconde, waarna hij naar de dakrand vloog, zichzelf weer in een mens veranderde en de verbaasd omhoog kijkende Dreuzels met twee Vergetelheidsspreuken trof. Hun blik veranderde en werd glazig. Daarna vloog hij weer als kraai naar de grond, maar voordat hij die met zijn kraaienpootjes raakte, was hij weer Pepijn en stond hij achter Seth.
Zijn vriendès, zoals hij Seth vaak noemde, wilde graag een excuus van die bezopen malloot voor hem.
"Hey, mooi troetelbeertje van me," fluisterde Pepijn in Seths oor, en legde zijn arm om hem heen. "Ik vind het echt supersexy dat je zo opkomt voor ons, maar een excuus? Dat is zo'n beetje hetzelfde als aan een goudvis vragen om in een boom te klimmen."
Hij wist dat Seth heus wel op het punt stond om deze man serieus te vervloeken, iets dat hen in de problemen zou brengen bij het Ministerie. Er was slechts een handjevol spreuken die hij gebruiken mocht.
"De spreuk is: 'Amnesia Completa'," zei hij, in de hoop dat Seth zijn advies op zou volgen. "Kijk maar naar die andere twee."