It's A Kind Of Magic

[Timsel]

Nee, die methode van haardvuurtransporeren zou Seth nooit fijn vinden. Zijn maag tolde nog toen hij eruit rolde, maar hij vermande zich toen hij nou eenmaal aangekomen was op de plaats van bestelling. Zijn misselijkheid maakte plaats voor de kinderlijke nieuwsgierigheid die onuitputtelijk bleek te zijn geweest in de afgelopen maanden. Hij stond in een tovenaarswoning. En hij was van Pepijn!
‘Wowzies,’ zei Seth, die nieuwsgierig om zich heen keek. ‘Of eh, zoals wij zeggen: Merlijns baard. Gebruik ik dat in de goede context?’
Glimlachend liep hij een beetje rond. Zijn hakken tikten op de houten vloer. Het huisje straalde magie uit; in iedere hoek zag hij wel wat gebeuren wat in een Dreuzelhuis nooit voor zou komen. Een magisch boek met bewegende plaatjes, een borrelend drankje van een vreemde kleur, een magisch wezen in een kooi, een set naalden die in de lucht een sjaal aan het naaien waren…
Hij liet zijn lange, zwart gelakte nagels over het hout aan de muur glijden. Hij voelde magie. Hij rook magie. Hij was onder de indruk.
‘Leuk huis,’ zei hij blij en draaide zich om naar Pepijn. ‘Doe maar een mede inderdaad. Ik ben niet vergeten dat je me die aangeraden hebt.’

Onder het genot van mede ontstond een gezellig gesprek. Ze zaten gezellig op de bank en de tijd vloog voorbij. Seth vertelde over mislukte spreuken, over spreuken die goed gingen, voerde wat kleine spreuken uit ter demonstratie, vertelde dat hij inderdaad deel uitmaakte van een theatergezelschap van allerlei alternatievelingen. Hij vertelde vrijwel alles wat in hem opkwam. Maar hij vertelde niet over zijn interseksuele geaardheid. Dat werd vaak niet gewaardeerd, zelfs niet onder… mensen met de ‘vibe’ – vibes die ook Pepijn afgaf. Al had geen van hen dat uitgesproken over zichzelf of de ander.
Het was gewoon gezellig. Geen reden om trauma’s uit het verleden op te rakelen.
Nadat ze een halve fles mede hadden leeggedronken, deed Seth een voorstel. ‘Ik weet dat het laat is… maar… zullen we een rondje lopen? Ik vind je huis echt fan-tas-tisch. Maar ik ben nu echt super nieuwsgierig naar dat meer en dat bos wat hier om de hoek schijnt te zijn.’