It's A Kind Of Magic

[Timsel]

Het was dat de jongeman die hij was tegengekomen zulke blauwe ogen had dat Seth niet constant keek naar de zichzelf tappende biertjes aan de bar, anders bleef hij daar maar met open mond naar staren. Om de haverklap kwamen goed geklede figuren met mantels en jurken die regelrecht van een fantasy-event leken te komen uit haardvuren, gepaard met felgroene vlammen.
Seth knipperde met zijn ogen toen de jongeman zei dat het echt magie was. ‘Eh… wat? Magie? Toverkunst?’ Zijn hart begon sneller te kloppen. ‘Het bestaat dus echt! En… ik kan misschien ook wel dingen? Anders zou ik hier niet kunnen komen, neem ik aan?’
Hij schudde zijn hoofd. ‘Ik zou je niet geloven, maar ikzelf heb behoorlijk gekke dingen meegemaakt. Zoals net nog. Een muur die zomaar opzij sprong voor mij en weer terug.’
Hij keek de jongeman scherp aan. ‘En jij bent… ook een… tovenaar? Dus jij kan ook allemaal dingen. Zoals dingen laten verdwijnen en mij in een konijn veranderen als je dat zou willen… Jemig.’ Hij pakte zijn mobieltje en swipede naar de camera. Hij nam een foto van de zwevende fles bier die boven een glas hing om hem te vullen terwijl niemand aan de fles zat. Op de foto was het net zo; geen special effects. Die zou hij wel herkennen, als acteur zijnde.
‘Ik zou alles willen zien. Graag zelfs,’ zei Seth haastig voordat de jongeman zou denken dat hij gek was. ‘Ik wist wel dat het er was. Of nou ja, dat gevoel had ik altijd. Dat ik bijzonder was en dat… er meer was. Magie. En ik had gelijk!’ Hij stak een hand uit. ‘Ik heet trouwens Seth. Seth Sneeuw.’