04/11/2020, 21:20
Oliver keek, en keek nog eens voordat hij besefte dat het Emilien was die voor hem stond, die zei dat ze hem bijna niet herkend had.
“I-ik jou ook niet,” antwoordde hij met een lach, en streek met zijn hand door zijn haar. “Zwart is v-vanavond in de mode.”
Toen ze aan hem vroeg of het lekker was wat hij dronk, bevestigde hij met een knik en een zacht ‘Mmm!’ ten teken dat ze gerust ook een glaasje kon nemen.
“Ja, ik ben a-alleen hier,” bevestigde hij. Maarre… zag ze dan niet dat haar vriendje zojuist was binnengekomen? Misschien moest hij haar er dan maar even op wijzen.
Juist was hij naar woorden aan het zoeken die geschikt zouden zijn (Oliver was er immers niet zeker van of het nog ‘aan’ was tussen die twee) toen ineens die jongen die altijd als prinses door het kasteel zwierde, voor hen stond.
Voor het eerst van zijn leven werd Oliver door de jongen aangesproken, waardoor zijn stembanden een beetje dienst weigerden. Het personage waarin de jongen verkleed was, kende Oliver niet, want hij mocht nooit Dreuzelfilms kijken en wist daardoor ook niet wat hij miste. De Griffoendor leek in ieder geval als een lappenpop aan elkaar genaaid te zijn en hij was dood; dat was een ding dat zeker was. Daarna vroeg hij om een dans.
Met grote ogen keek Oliver hem aan. Nee, dat gaat niet gebeuren! Hij ging, zelfs niet als het hem beleefd gevraagd werd, de dansvloer op met een jongen. Wat zou Noah wel niet denken? Die zou er verdriet om hebben. Nou, dan was de keuze snel gemaakt: er werd niet met jongens gedanst, ook niet als ze eruit zagen als een vrouw.
En Emilien ook niet! Haar vriend was zojuist binnengekomen! Dan kon ze toch niet met een ander dansen, dat was wreed! Want stel nou dat die Amerikaan speciaal voor haar was teruggekomen?
Alle moed om te spreken verzamelend, en zichzelf erop wijzend dat hij nu even niet mocht stotteren, wat doorgaans averechts werkte, schudde hij zijn hoofd.
“S-s-s-orry, Sally, maar dat kunnen WIJ niet a-a-aannemen.” Merlijns oorsmeer, kan ik ook nooit iets normaal zeggen?
“I-ik jou ook niet,” antwoordde hij met een lach, en streek met zijn hand door zijn haar. “Zwart is v-vanavond in de mode.”
Toen ze aan hem vroeg of het lekker was wat hij dronk, bevestigde hij met een knik en een zacht ‘Mmm!’ ten teken dat ze gerust ook een glaasje kon nemen.
“Ja, ik ben a-alleen hier,” bevestigde hij. Maarre… zag ze dan niet dat haar vriendje zojuist was binnengekomen? Misschien moest hij haar er dan maar even op wijzen.
Juist was hij naar woorden aan het zoeken die geschikt zouden zijn (Oliver was er immers niet zeker van of het nog ‘aan’ was tussen die twee) toen ineens die jongen die altijd als prinses door het kasteel zwierde, voor hen stond.
Voor het eerst van zijn leven werd Oliver door de jongen aangesproken, waardoor zijn stembanden een beetje dienst weigerden. Het personage waarin de jongen verkleed was, kende Oliver niet, want hij mocht nooit Dreuzelfilms kijken en wist daardoor ook niet wat hij miste. De Griffoendor leek in ieder geval als een lappenpop aan elkaar genaaid te zijn en hij was dood; dat was een ding dat zeker was. Daarna vroeg hij om een dans.
Met grote ogen keek Oliver hem aan. Nee, dat gaat niet gebeuren! Hij ging, zelfs niet als het hem beleefd gevraagd werd, de dansvloer op met een jongen. Wat zou Noah wel niet denken? Die zou er verdriet om hebben. Nou, dan was de keuze snel gemaakt: er werd niet met jongens gedanst, ook niet als ze eruit zagen als een vrouw.
En Emilien ook niet! Haar vriend was zojuist binnengekomen! Dan kon ze toch niet met een ander dansen, dat was wreed! Want stel nou dat die Amerikaan speciaal voor haar was teruggekomen?
Alle moed om te spreken verzamelend, en zichzelf erop wijzend dat hij nu even niet mocht stotteren, wat doorgaans averechts werkte, schudde hij zijn hoofd.
“S-s-s-orry, Sally, maar dat kunnen WIJ niet a-a-aannemen.” Merlijns oorsmeer, kan ik ook nooit iets normaal zeggen?
![[+]](https://nomaj.nl/images/emerald/collapse_collapsed.png)