02/11/2020, 15:19
Eigenlijk was het altijd Halloween voor Kendall. Altijd was hij wel gehuld in een extravagante outfit en een hoop make-up om zijn echte uiterlijk te verbergen. Maar Halloween was toch anders; Halloween was de tijd dat hij zich eng aankleedde. Hij was wel eens als een feeks gegaan, als een sexy vampier, als een bebloede zuster, en dit keer ging hij als Sally uit de Disneyklassier The Nightmare Before Christmas. Eigenlijk zou hij dit ook tijdens Kerst kunnen dragen, maar voor de spooks was dit toch wel het geschikte feestje.
Hij had zich helemaal opgemaakt; zijn lange blonde haren had hij voor de gelegenheid knaloranje geverfd en hij had zijn huid lichtblauw geschminkt. Hij had lenzen in zodat hij echte dode ogen had. Ook had hij hier en daar een littekentje getekend, zodat hij echt op Sally leek: een dood meisje uit het Rijk van Halloween dat naar eigen wil haar eigen ledematen kon verwijderen en weer terugzetten. Hijzelf kon dat niet, maar hij leek wel op haar.
Hij hield van Halloween; eindelijk was hij niet de enige die in een opvallende outfit rondliep. Leerlingen durfden meer zichzelf te zijn en iedereen was vrolijk – zelfs de geesten, die eindelijk een keer in de spotlights kwamen.
Hij zag een tafeltje met twee Ravenklauwers staan. De één was een goed gelukte Mortica Adams en de ander was een ietwat ongelukkig uitziende vampier.
‘Hallootjes!’ riep Kendall vrolijk. ‘Zijn jullie ook dood of ben ik de enige?’ Hij pakte een glas bloedwijn van een langsvliegende plank. Hij knikte naar Mortica Adams. ‘Je ziet er goed uit. En jij ook, meneer Vampier. Ik ben Sally.’
Hij nam een slokje en knikte naar de dansvloer. ‘Misschien dat één van jullie een dansje met me wil maken? Pas wel op – ik kan ieder moment uit elkaar vallen. Dat heb je zo, wanneer je dood bent.’
Hij had zich helemaal opgemaakt; zijn lange blonde haren had hij voor de gelegenheid knaloranje geverfd en hij had zijn huid lichtblauw geschminkt. Hij had lenzen in zodat hij echte dode ogen had. Ook had hij hier en daar een littekentje getekend, zodat hij echt op Sally leek: een dood meisje uit het Rijk van Halloween dat naar eigen wil haar eigen ledematen kon verwijderen en weer terugzetten. Hijzelf kon dat niet, maar hij leek wel op haar.
Hij hield van Halloween; eindelijk was hij niet de enige die in een opvallende outfit rondliep. Leerlingen durfden meer zichzelf te zijn en iedereen was vrolijk – zelfs de geesten, die eindelijk een keer in de spotlights kwamen.
Hij zag een tafeltje met twee Ravenklauwers staan. De één was een goed gelukte Mortica Adams en de ander was een ietwat ongelukkig uitziende vampier.
‘Hallootjes!’ riep Kendall vrolijk. ‘Zijn jullie ook dood of ben ik de enige?’ Hij pakte een glas bloedwijn van een langsvliegende plank. Hij knikte naar Mortica Adams. ‘Je ziet er goed uit. En jij ook, meneer Vampier. Ik ben Sally.’
Hij nam een slokje en knikte naar de dansvloer. ‘Misschien dat één van jullie een dansje met me wil maken? Pas wel op – ik kan ieder moment uit elkaar vallen. Dat heb je zo, wanneer je dood bent.’