02/11/2020, 14:15
Voor één van de eerste keren in haar leven was Emilien bijna met tegenzin op een feestje... En dan nog Halloween! Emilien hield van feestjes, vooral feestjes met veel versiering en waar ze kon uitpakken met een leuke, creatieve outfit. Maar Morrison zat nog steeds vast in Amerika en Halloween was tien keer minder leuk zonder hem. Het besef dat ze zo afhankelijk was geworden van haar vriendje, maakte Emilien ook wel triest, dus daarom had ze besloten om toch te gaan en er de beste tijd van te maken. Toen ze single was kon ze dat toch ook. Ze had zich al lachend klaargemaakt met de andere meisjes in de Leerlingenkamer, maar nu ze in haar eentje de Grote Zaal binnenliep, kon ze niet anders dan wensen dat Morrison er ook was. Ze waren namelijk de koning en koningin van Halloween. Al zei ze het zelf, ze kwamen vaak met de origineelste kostuums. Vorig jaar waren ze als elkaar gegaan en dat had een heleboel positieve reacties met zich meegebracht. Ze waren zelfs al in februari beginnen plannen voor hun kostuums van dit jaar en ze hadden een heel tof idee gehad, maar ja, dat viel in het water nu Morrison Halloween in Amerika moest vieren.
Toch had Emilien haar geplande kostuum aangetrokken, omdat ze niets anders voorbereid had. Daarom had ze nu een lange zwarte jurk aan, haar huid verbleekt en haar haren tijdelijk zwart getoverd. Ze was het evenbeeld van Morticia Addams. Het had haar en Morrison zo grappig geleken, omdat haar eigen achternaam Adams was. Een perfecter kostuum bestond er dus niet voor haar. Maar tja, Morrison was er niet, dus vond Emilien het sowieso een stuk minder grappig.
Emilien keek de zaal rond, er zaten echt leuke kostuums tussen, maar niet echt origineel. Zo zag ze haar afdelingsgenoot Oliver ineens voorbij lopen als een elegante vampier. Emilien moest twee keer kijken om hem te herkennen met zijn blonde haar zwart geverfd. Mensen zouden dat vast ook bij haar moeten doen.
"Hé, Oliver," lachte ze hem toe, omdat ze blij was dat ze even en bekend gezicht zag: "Gaaf kostuum. Ik had je bijna niet herkend." Net zoals Oliver zonet gedaan had, nam Emilien ook een glaasje bloed van een voorbijzwevend dienblad.
"Is het lekker?" vroeg ze, maar in de tussentijd had Emilien al een sipje van het glas genomen. Ze knikte goedkeurend toen de zoete smaak haar tong bereikte. "Wacht je op iemand of ben je alleen hier?"
Als hij alleen was zou Emilien misschien wel gewoon bij hem blijven staan. Niet dat het dan een spectaculaire avond zou worden, maar dan had ze toch iemand om even tegen te praten.
Toch had Emilien haar geplande kostuum aangetrokken, omdat ze niets anders voorbereid had. Daarom had ze nu een lange zwarte jurk aan, haar huid verbleekt en haar haren tijdelijk zwart getoverd. Ze was het evenbeeld van Morticia Addams. Het had haar en Morrison zo grappig geleken, omdat haar eigen achternaam Adams was. Een perfecter kostuum bestond er dus niet voor haar. Maar tja, Morrison was er niet, dus vond Emilien het sowieso een stuk minder grappig.
Emilien keek de zaal rond, er zaten echt leuke kostuums tussen, maar niet echt origineel. Zo zag ze haar afdelingsgenoot Oliver ineens voorbij lopen als een elegante vampier. Emilien moest twee keer kijken om hem te herkennen met zijn blonde haar zwart geverfd. Mensen zouden dat vast ook bij haar moeten doen.
"Hé, Oliver," lachte ze hem toe, omdat ze blij was dat ze even en bekend gezicht zag: "Gaaf kostuum. Ik had je bijna niet herkend." Net zoals Oliver zonet gedaan had, nam Emilien ook een glaasje bloed van een voorbijzwevend dienblad.
"Is het lekker?" vroeg ze, maar in de tussentijd had Emilien al een sipje van het glas genomen. Ze knikte goedkeurend toen de zoete smaak haar tong bereikte. "Wacht je op iemand of ben je alleen hier?"
Als hij alleen was zou Emilien misschien wel gewoon bij hem blijven staan. Niet dat het dan een spectaculaire avond zou worden, maar dan had ze toch iemand om even tegen te praten.
![[+]](https://nomaj.nl/images/emerald/collapse_collapsed.png)