Het gemak waarmee Trevor het nieuws op zich nam en met de familiereünie instemde verbaasde Lila enigszins. Ze voelde hoe haar schouders zich ontspanden, al was dat van korte duur. Natuurlijk moest haar vriendje haar vragen naar zijn voormalige beste vriend.
“Voor zo ver ik weet is hij nog steeds bezig met zijn Business studie, of heb jij iets anders gehoord?” zei ze. Sinds de scène die Jareth had geschopt op haar verjaardagsfeestje, waar hij stomdronken was verschenen en iedereen zowel had weten te beledigen als had proberen te verleiden, had Lila het opgegeven zich druk om hem te maken. Of, althans, dat had ze geprobeerd. Ze was in ieder geval gestopt met een paar keer per week langs te gaan om te controleren of hij nog leefde. Uiteraard met het voorwendsel dat ze een of ander sentimenteel object nodig had om Blue te helpen met haar geheugen. Ook probeerde ze zo min mogelijk met Trevor over Jareth te praten. Maar wat Lila ook probeerde, het gedeelte in haar dat zich alsnog zorgen over haar broer maakte kon ze niet helemaal uitschakelen.
Shit, hoe zou hij hebben gereageerd op de uitnodiging?
Trevor had de uitnodiging aangenomen en er was een zeldzame frons op zijn voorhoofd verschenen. Al zou het Lila niets verbazen als hij daar zelf niets van had gemerkt. Maar het moment verdween weer toen Trevor haar wees op haar mislukte experiment.
“Huiswerk. We moeten met tien verrassende oplossingen komen om te ontwaken uit Vocht van de Levende Dood. Dit is poging 2 van oplossing 9,” zei ze afwezig.
Als ze Jareth volgend weekend al nuchter op Villa Unger wilde krijgen, kon ze maar beter zo snel mogelijk beginnen. Het zou haar niets verbazen als haar broer een paar glazen Bourbon achterover had geslagen na het lezen van de brief. Geen wonder dat haar moeder de uitnodiging had geschreven.
“Ik denk dat ik straks even langs huis ga. Er moet nog ergens een foto liggen van die keer dat Blue, Scarlett en ik voor het eerst samen optraden.” Lila pakte haar toverstaf, ruimde de troep uit de ketel op en draaide zich weer om naar Trevor. Nu was het haar beurt om haar wenkbrauwen bedachtzaam te fronsen, en ze keek haar vriendje schattend in diens ogen aan.
“Vind je het echt oké naar mijn ouders te gaan volgend weekend? Het lijkt een heel gedoe te worden. Ma had het over een of andere achternicht van haar die ook komt. Ik denk dat mijn ouders niet eens merken als jij er niet bent, en anders kan ik altijd zeggen dat je het te druk hebt met de winkel. Dat begrijpen ze vast.”
“Voor zo ver ik weet is hij nog steeds bezig met zijn Business studie, of heb jij iets anders gehoord?” zei ze. Sinds de scène die Jareth had geschopt op haar verjaardagsfeestje, waar hij stomdronken was verschenen en iedereen zowel had weten te beledigen als had proberen te verleiden, had Lila het opgegeven zich druk om hem te maken. Of, althans, dat had ze geprobeerd. Ze was in ieder geval gestopt met een paar keer per week langs te gaan om te controleren of hij nog leefde. Uiteraard met het voorwendsel dat ze een of ander sentimenteel object nodig had om Blue te helpen met haar geheugen. Ook probeerde ze zo min mogelijk met Trevor over Jareth te praten. Maar wat Lila ook probeerde, het gedeelte in haar dat zich alsnog zorgen over haar broer maakte kon ze niet helemaal uitschakelen.
Shit, hoe zou hij hebben gereageerd op de uitnodiging?
Trevor had de uitnodiging aangenomen en er was een zeldzame frons op zijn voorhoofd verschenen. Al zou het Lila niets verbazen als hij daar zelf niets van had gemerkt. Maar het moment verdween weer toen Trevor haar wees op haar mislukte experiment.
“Huiswerk. We moeten met tien verrassende oplossingen komen om te ontwaken uit Vocht van de Levende Dood. Dit is poging 2 van oplossing 9,” zei ze afwezig.
Als ze Jareth volgend weekend al nuchter op Villa Unger wilde krijgen, kon ze maar beter zo snel mogelijk beginnen. Het zou haar niets verbazen als haar broer een paar glazen Bourbon achterover had geslagen na het lezen van de brief. Geen wonder dat haar moeder de uitnodiging had geschreven.
“Ik denk dat ik straks even langs huis ga. Er moet nog ergens een foto liggen van die keer dat Blue, Scarlett en ik voor het eerst samen optraden.” Lila pakte haar toverstaf, ruimde de troep uit de ketel op en draaide zich weer om naar Trevor. Nu was het haar beurt om haar wenkbrauwen bedachtzaam te fronsen, en ze keek haar vriendje schattend in diens ogen aan.
“Vind je het echt oké naar mijn ouders te gaan volgend weekend? Het lijkt een heel gedoe te worden. Ma had het over een of andere achternicht van haar die ook komt. Ik denk dat mijn ouders niet eens merken als jij er niet bent, en anders kan ik altijd zeggen dat je het te druk hebt met de winkel. Dat begrijpen ze vast.”
![[+]](https://nomaj.nl/images/emerald/collapse_collapsed.png)