+- Nomaj | Waar de magie nazindert (https://nomaj.nl)
+-- Forum: Toren der Creatievelingen (https://nomaj.nl/forumdisplay.php?fid=4)
+--- Forum: De RPG (https://nomaj.nl/forumdisplay.php?fid=6)
+---- Forum: De Magische Wereld (https://nomaj.nl/forumdisplay.php?fid=7)
+---- Topic: TrevLila (/showthread.php?tid=137)
TrevLila - Cindy - 13/09/2020
TrevLila
A day in the life of TrevLila
Donderdag
Soms dacht Lila dat haar hoofd zou ontploffen. Niet figuurlijk vanwege de stress, maar letterlijk als ze bijvoorbeeld niet een theelepel maar een eetlepel aan kevertjes in haar ketel had gemikt, te afgeleid omdat ze probeerde uit te vogelen welke stof verrassender zou zijn dan katoen. Op Zweinstein had ze geen problemen gehad om haar drankjes onder controle te houden, maar vergeleken met het spul dat ze voor de opleiding moest brouwen was dat kinderspel geweest. Vorige week had ze op het nippertje weten te voorkomen dat de hele winkel in rook op zou gaan. Een maand geleden had ze minder geluk, toen was haar linkerwenkbrauw het slachtoffer van haar verstrooidheid geworden. Het had dagen geduurd voordat ze de juiste zalf had gevonden om de haartjes weer in de juiste kleur terug te laten groeien.
En vandaag? Vandaag was haar hoofd niet afgeleid door een ontwerp, maar door de komst van Harkie. De vloeistof in haar ketel was tot twee keer toe bijna zijn eigen leven gaan leiden en Lila was dan ook opgelucht geweest toen Trevor eindelijk in de winkel opdook. Hoewel die opluchting snel was omgeslagen in ongemak, nu moest ze hem immers over de brief vertellen.
“Hoi, lieverd!” zei ze in een veel te hoge toon. Shit. Nu wist Trevor echt dat er wat mis was. De laatste keer dat ze hem lieverd had genoemd was… Nooit? Lila stond op uit haar chaotische werkhoek, rechtte haar rug en keek haar vriendje met een glimlach aan waarvan ze hoopte dat het warm overkwam.
Het liefst wilde ze hem gewoon in een waterval aan woorden vertellen wat er aan de hand was, dat ze van hem hield en nog meer van hem zou houden als hij het verzoek van haar moeder zou inwilligen. Dat zij er ook niets aan kon doen dat haar familieleden juist deze maand hadden besloten om weer eens naar Villa Unger te komen. Shit, ze kon hem niet eens beloven dat haar vader en haar broer fatsoenlijk zouden blijven en dat de een de ander niet zou vermoorden. Ironisch dat het nu haar broer was waar ze zich zorgen om moest maken, terwijl Trevor en haar vader het inmiddels best goed met elkaar konden vinden. Iets waarvan ze nog steeds niet helemaal begreep hoe dat was gebeurd, al had het iets te maken met haar bijna dood ervaring.
“Uhm, er is een uil vanuit Villa Unger gekomen. En tja, volgend weekend heb je het niet druk, toch? Je hoeft geen pak aan, beloofd! En ik zal er persoonlijk voor zorgen dat Jareth zich gedraagt en nuchter is. Hoe dan ook, ik heb pa al laten weten dat we er bij zullen zijn.”
Lila overhandigde Trevor het velletje perkament met daarop de uitnodiging voor de familiereünie en gaf hem nog een nerveuze glimlach, alsof ze hem daarmee gunstig kon stellen.
“Hoe was jouw dag, lieverd?”
RE: TrevLila - Rowace - 15/09/2020
- De dagen worden korter,
Zijn langer voelend
Ik praat niet zo graag
Dus kunnen we zitten en doen
Alsof er niets aan de hand is? -
Hij wilde het liever niet toegeven, maar Trevor keek uit naar het moment dat de sollicitaties achter de rug waren en hij een assistent had die hem het eerste contact met de klanten uit de handen kon nemen. Elke dag kon hij bijna niet wachten tot hij de winkel kon afsluiten zodat hij aan het leuke deel van zijn werk kon beginnen: de huisbezoeken en het werk in zijn achterkamer, waar hij in alle stilte mysterieuze vervloekingen ongedaan kon maken. Vandaag was een huisbezoekdag geweest. Een of andere oude heksenmeester was de pijp uitgegaan en terwijl Trevor behekste theekopjes uit de servieskast lokte, zeurde de geest van de man aan één stuk door dat hij het niet goed deed. De zenuwachtige erfgenaam bleef benadrukken dat geesten geen bezit konden hebben, volgens de Wet van Vaste Belichaming. Een vrij typische dag, dus.
Toen hij terugkeerde naar de winkel trof hij Lila in zijn werkkamer.
‘Lieverd’. Ze noemde hem ‘lieverd’. Trevor staarde haar verbaasd aan en ze grimaste ongemakkelijk naar hem. Hij had geen idee wat er was, maar hij wist wel heel zeker dat ze ergens mee zat. Dat, of iemand had Wisseldrank genomen en had het in zijn hoofd gehaald dat Lila Unger hem ooit aan zou spreken met dat verschrikkelijke, kleffe koosnaampje dat Trevor om de een of andere reden associeerde met gespannen stellen van middelbare leeftijd die slechts één verkeerde vaatwasserinruiming verwijderd waren van een vechtscheiding.
‘Zeg op, wat is er?’ vroeg hij terwijl hij zijn tas op de tafel zette en zijn reismantel uittrok.
Een familieweekend. Geen wonder dat Lila zo gespannen was; haar vader was een nogal kritische man die zijn commentaar nauwelijks onder stoelen of banken stak. Trevor mocht hij niet bijzonder graag, maar toen hij door had gekregen dat Lia echt van hem hield, had hij zich zowaar bij hun relatie neergelegd, al was dat schoorvoetend geweest. Het was eerder Jareth waar ze zich zorgen over moesten maken. Lila’s broer was op zijn zachtst gezegd gevoelig voor de afkeurende blikken van zijn familie en in plaats van te proberen om aan hun verwachtingen te voldoen, stortte hij zich liever in een afgrond waar zelfs Lila en Trevor hem niet uit konden krijgen.
‘Zo snel al?’ Trevor probeerde rustig te klinken, maar in werkelijkheid vroeg hij zich af hoe ze Jareth voor die tijd weer enigszins op de rails konden krijgen. ‘Volgens mij heb ik nog niets staan, nee,’ vervolgde hij luchtig. ‘Zeg, heb je de laatste tijd nog iets van Jareth gehoord? Wilde hij niet met een nieuwe studie beginnen?’
Ze wilde het duidelijk liever over iets anders hebben. En ze noemde hem wéér lieverd. Dit weekendje zat haar hoog.
‘Niets bijzonders,’ antwoordde hij op haar laatste vraag. ‘Gewoon wat behekst serviesgoed. Echt iets dat mijn oudtante Esther ook aan mensen cadeau zou doen, de feeks. Ik vroeg maar niet of die klant haar toevallig kende. Hoe dan ook, waar was jij mee bezig?’ voegde hij eraan toe met een knikje naar de ketel achter haar. Het brouwsel rook nogal walgelijk en braakte pufjes bruingele damp uit.
RE: TrevLila - Cindy - 25/09/2020
Het gemak waarmee Trevor het nieuws op zich nam en met de familiereünie instemde verbaasde Lila enigszins. Ze voelde hoe haar schouders zich ontspanden, al was dat van korte duur. Natuurlijk moest haar vriendje haar vragen naar zijn voormalige beste vriend.
“Voor zo ver ik weet is hij nog steeds bezig met zijn Business studie, of heb jij iets anders gehoord?” zei ze. Sinds de scène die Jareth had geschopt op haar verjaardagsfeestje, waar hij stomdronken was verschenen en iedereen zowel had weten te beledigen als had proberen te verleiden, had Lila het opgegeven zich druk om hem te maken. Of, althans, dat had ze geprobeerd. Ze was in ieder geval gestopt met een paar keer per week langs te gaan om te controleren of hij nog leefde. Uiteraard met het voorwendsel dat ze een of ander sentimenteel object nodig had om Blue te helpen met haar geheugen. Ook probeerde ze zo min mogelijk met Trevor over Jareth te praten. Maar wat Lila ook probeerde, het gedeelte in haar dat zich alsnog zorgen over haar broer maakte kon ze niet helemaal uitschakelen.
Shit, hoe zou hij hebben gereageerd op de uitnodiging?
Trevor had de uitnodiging aangenomen en er was een zeldzame frons op zijn voorhoofd verschenen. Al zou het Lila niets verbazen als hij daar zelf niets van had gemerkt. Maar het moment verdween weer toen Trevor haar wees op haar mislukte experiment.
“Huiswerk. We moeten met tien verrassende oplossingen komen om te ontwaken uit Vocht van de Levende Dood. Dit is poging 2 van oplossing 9,” zei ze afwezig.
Als ze Jareth volgend weekend al nuchter op Villa Unger wilde krijgen, kon ze maar beter zo snel mogelijk beginnen. Het zou haar niets verbazen als haar broer een paar glazen Bourbon achterover had geslagen na het lezen van de brief. Geen wonder dat haar moeder de uitnodiging had geschreven.
“Ik denk dat ik straks even langs huis ga. Er moet nog ergens een foto liggen van die keer dat Blue, Scarlett en ik voor het eerst samen optraden.” Lila pakte haar toverstaf, ruimde de troep uit de ketel op en draaide zich weer om naar Trevor. Nu was het haar beurt om haar wenkbrauwen bedachtzaam te fronsen, en ze keek haar vriendje schattend in diens ogen aan.
“Vind je het echt oké naar mijn ouders te gaan volgend weekend? Het lijkt een heel gedoe te worden. Ma had het over een of andere achternicht van haar die ook komt. Ik denk dat mijn ouders niet eens merken als jij er niet bent, en anders kan ik altijd zeggen dat je het te druk hebt met de winkel. Dat begrijpen ze vast.”
RE: TrevLila - Rowace - 04/12/2020
Net had ze licht van streek had geleken, maar nu had de paniek echt toegeslagen. Als een zenuwachtig vogeltje fladderde ze in door het kantoortje. Gelukkig ruimde ze haar mislukte toverdrank op, voor ze die kon verergeren. Ze zei met geveinsde luchtigheid dat ze zo naar haar appartement wilde, omdat daar een of andere foto lag.
Trevor was allang opgehouden zich te verbazen over de hoeveelheid foto’s die ze had, want ze bedoelde gewoon dat ze wilde controleren waar Jareth uithing. Hij had geen idee waarom ze dat niet gewoon zei. Het was niet alsof hij niet wist dat haar broer een trieste alcoholist in wording was. Er was een reden dat hij haar net naar Jareths nieuwe studie had gevraagd.
Maar Lila ging alweer door naar het volgende onderwerp. Blijkbaar twijfelde ze niet alleen aan Jareths opkomst bij dat stomme weekend, maar ook aan die van hem. Was ze bang dat haar ouders hem bij nader inzien toch maar niet zagen zitten, of was er iets met die achternicht? Of wilde ze gewoon überhaupt niet dat hij kwam? Het idee om aan de voltallige Unger-Lelia-gemeenschap te worden voorgesteld, was lichtelijk beangstigend, moest hij toegeven, want hun kringen bleven introducées nooit onopgemerkt – en vriendjes al helemaal niet. Desondanks was hij beledigd. Hij kon zich best gedragen. Ze hoefde zich niet voor hem te schamen, vond hij.
‘Ik red me heus wel,’ begon hij, maar hij voegde er met een scherpe rand toe: ‘Tenzij jij niet wilt dat ik kom. Want dan zeg je het maar. Tegen mij hoef je niet te liegen, Unger. En vóór mij al helemaal niet.’
De goede bui die hij aan zijn huisbezoek had overgehouden, had plaatsgemaakt voor lichte irritatie. Het was misschien oneerlijk om dat op Lila af te reageren, maar niet minder oneerlijk dan dat zij haar stress op hem botvierde. Hij kon er ook niks aan doen dat Jareth problemen had.
Hij stelde zich voor wat haar familie ervan zou vinden als Lila hen vertelde dat hij hun reünie oversloeg omdat hij zogenaamd te druk was met werken. Bij de Hathaways moest je in ieder geval niet met dat soort smoesjes aankomen. Daar prikten ze zo doorheen. En zelfs als het wel waar was, moest je werk boven sociale aangelegenheden stellen, wat alleen maar kon betekenen dat je een armoedzaaier was. Als het betekende dat hij trots was, dan was dat maar zo, maar Lila hoefde haar gehele stamboom niet nóg een reden te geven om hem af te keuren.