TrevLila

[Rowace]

- De dagen worden korter,

Zijn langer voelend

Ik praat niet zo graag

Dus kunnen we zitten en doen

Alsof er niets aan de hand is? -

---

Hij wilde het liever niet toegeven, maar Trevor keek uit naar het moment dat de sollicitaties achter de rug waren en hij een assistent had die hem het eerste contact met de klanten uit de handen kon nemen. Elke dag kon hij bijna niet wachten tot hij de winkel kon afsluiten zodat hij aan het leuke deel van zijn werk kon beginnen: de huisbezoeken en het werk in zijn achterkamer, waar hij in alle stilte mysterieuze vervloekingen ongedaan kon maken. Vandaag was een huisbezoekdag geweest. Een of andere oude heksenmeester was de pijp uitgegaan en terwijl Trevor behekste theekopjes uit de servieskast lokte, zeurde de geest van de man aan één stuk door dat hij het niet goed deed. De zenuwachtige erfgenaam bleef benadrukken dat geesten geen bezit konden hebben, volgens de Wet van Vaste Belichaming. Een vrij typische dag, dus.
Toen hij terugkeerde naar de winkel trof hij Lila in zijn werkkamer.
‘Lieverd’. Ze noemde hem ‘lieverd’. Trevor staarde haar verbaasd aan en ze grimaste ongemakkelijk naar hem. Hij had geen idee wat er was, maar hij wist wel heel zeker dat ze ergens mee zat. Dat, of iemand had Wisseldrank genomen en had het in zijn hoofd gehaald dat Lila Unger hem ooit aan zou spreken met dat verschrikkelijke, kleffe koosnaampje dat Trevor om de een of andere reden associeerde met gespannen stellen van middelbare leeftijd die slechts één verkeerde vaatwasserinruiming verwijderd waren van een vechtscheiding.
‘Zeg op, wat is er?’ vroeg hij terwijl hij zijn tas op de tafel zette en zijn reismantel uittrok.
Een familieweekend. Geen wonder dat Lila zo gespannen was; haar vader was een nogal kritische man die zijn commentaar nauwelijks onder stoelen of banken stak. Trevor mocht hij niet bijzonder graag, maar toen hij door had gekregen dat Lia echt van hem hield, had hij zich zowaar bij hun relatie neergelegd, al was dat schoorvoetend geweest. Het was eerder Jareth waar ze zich zorgen over moesten maken. Lila’s broer was op zijn zachtst gezegd gevoelig voor de afkeurende blikken van zijn familie en in plaats van te proberen om aan hun verwachtingen te voldoen, stortte hij zich liever in een afgrond waar zelfs Lila en Trevor hem niet uit konden krijgen.
‘Zo snel al?’ Trevor probeerde rustig te klinken, maar in werkelijkheid vroeg hij zich af hoe ze Jareth voor die tijd weer enigszins op de rails konden krijgen. ‘Volgens mij heb ik nog niets staan, nee,’ vervolgde hij luchtig. ‘Zeg, heb je de laatste tijd nog iets van Jareth gehoord? Wilde hij niet met een nieuwe studie beginnen?’
Ze wilde het duidelijk liever over iets anders hebben. En ze noemde hem wéér lieverd. Dit weekendje zat haar hoog.
‘Niets bijzonders,’ antwoordde hij op haar laatste vraag. ‘Gewoon wat behekst serviesgoed. Echt iets dat mijn oudtante Esther ook aan mensen cadeau zou doen, de feeks. Ik vroeg maar niet of die klant haar toevallig kende. Hoe dan ook, waar was jij mee bezig?’ voegde hij eraan toe met een knikje naar de ketel achter haar. Het brouwsel rook nogal walgelijk en braakte pufjes bruingele damp uit.