TrevLila

[Cindy]

TrevLila

A day in the life of TrevLila

Donderdag

Soms dacht Lila dat haar hoofd zou ontploffen. Niet figuurlijk vanwege de stress, maar letterlijk als ze bijvoorbeeld niet een theelepel maar een eetlepel aan kevertjes in haar ketel had gemikt, te afgeleid omdat ze probeerde uit te vogelen welke stof verrassender zou zijn dan katoen. Op Zweinstein had ze geen problemen gehad om haar drankjes onder controle te houden, maar vergeleken met het spul dat ze voor de opleiding moest brouwen was dat kinderspel geweest. Vorige week had ze op het nippertje weten te voorkomen dat de hele winkel in rook op zou gaan. Een maand geleden had ze minder geluk, toen was haar linkerwenkbrauw het slachtoffer van haar verstrooidheid geworden. Het had dagen geduurd voordat ze de juiste zalf had gevonden om de haartjes weer in de juiste kleur terug te laten groeien.
En vandaag? Vandaag was haar hoofd niet afgeleid door een ontwerp, maar door de komst van Harkie. De vloeistof in haar ketel was tot twee keer toe bijna zijn eigen leven gaan leiden en Lila was dan ook opgelucht geweest toen Trevor eindelijk in de winkel opdook. Hoewel die opluchting snel was omgeslagen in ongemak, nu moest ze hem immers over de brief vertellen.
“Hoi, lieverd!” zei ze in een veel te hoge toon. Shit. Nu wist Trevor echt dat er wat mis was. De laatste keer dat ze hem lieverd had genoemd was… Nooit? Lila stond op uit haar chaotische werkhoek, rechtte haar rug en keek haar vriendje met een glimlach aan waarvan ze hoopte dat het warm overkwam.
Het liefst wilde ze hem gewoon in een waterval aan woorden vertellen wat er aan de hand was, dat ze van hem hield en nog meer van hem zou houden als hij het verzoek van haar moeder zou inwilligen. Dat zij er ook niets aan kon doen dat haar familieleden juist deze maand hadden besloten om weer eens naar Villa Unger te komen. Shit, ze kon hem niet eens beloven dat haar vader en haar broer fatsoenlijk zouden blijven en dat de een de ander niet zou vermoorden. Ironisch dat het nu haar broer was waar ze zich zorgen om moest maken, terwijl Trevor en haar vader het inmiddels best goed met elkaar konden vinden. Iets waarvan ze nog steeds niet helemaal begreep hoe dat was gebeurd, al had het iets te maken met haar bijna dood ervaring.
“Uhm, er is een uil vanuit Villa Unger gekomen. En tja, volgend weekend heb je het niet druk, toch? Je hoeft geen pak aan, beloofd! En ik zal er persoonlijk voor zorgen dat Jareth zich gedraagt en nuchter is. Hoe dan ook, ik heb pa al laten weten dat we er bij zullen zijn.” 
Lila overhandigde Trevor het velletje perkament met daarop de uitnodiging voor de familiereünie en gaf hem nog een nerveuze glimlach, alsof ze hem daarmee gunstig kon stellen. 
“Hoe was jouw dag, lieverd?”