<ORPG> Café Mispoes

[Blossom]

“LOOOLAAA!” Enthousiast zwaaide Joshua de deur van het café open, waarna hij een rondedansje maakte in de ontsmettingsnevel en daarna hink-stap-sprong in LoLa’s armen vloog. Voordat LoLa hem tegen kon houden, had hij hem al een vlugge kus op zijn lippen gegeven, gevolgd door een innige knuffel. Sinds LoLa dit café had, was dit Joshua’s manier om de - in zijn ogen - meest sexy gay van heel Londen te begroeten. Virus of geen virus.
“Geen zorgen; ik heb ‘t virus niet en krijg het ook niet,” zei hij terwijl hij LoLa’s donkerbruine ogen van dichtbij bekeek. “Jij ook niet, maar sommige klanten van je wel, dus het is goed dat je maatregelen neemt!” Het was meestal lastig, maar in dit geval handig om een Ziener te zijn, ook al kwamen nu ook weer niet àlle voorspellingen die hij deed uit. 
“Mag ik een Boterbiertje, lieve LoLa? Ik heb geld deze keer! Goed, hè? Dan zal ik mijn rekening van de vorige keer ook even betalen nog. Het wordt straks drukker, dus doe ik het nu alvast even, oké? Hoeveel is het?”
Joshua was een beetje hyper vandaag, maar dat kwam van de lockdown en alle stress die daarmee gepaard ging. Hij kon niet met de regels van de Dreuzels leven, en aangezien hij vaak thuis in Dover was, bij zijn moeder in het klooster-kraakpand en de hele Dreuzelhippiecommunity die nu geen festivalletjes meer organiseerden, geen ayahuascarituelen meer uitvoerden, geen toneelspelletjes en gezamenlijke yoga-avonden, geen knuffelsessies en geen blotevoetendans, werd hij langzaam gillend gek. In het verleden was toch ook al gebleken dat hij mentaal nou niet de sterkste persoon op aarde was en hij moest goed op zichzelf letten. 
Misschien kon hij vanavond iets aan zijn huidhonger doen, al kon niet iedereen de aanraking van een Knuffelpuf waarderen. Anders kon hij misschien wel een liedje spelen? Op de bar dansen? Heel veel praten? 
Hoe dan ook: hij moest zijn ei kwijt!