The Devil's Pact

[Nano]

"Ah. Mystificatie. Pittig om binnen te komen. Niet onmogelijk." Langzaam verscheen er een glimlach op het gezicht van Nyx. "Daar ben ik wel eens binnen geweest. Bizar doolhof." Nyx stak een nieuwe sigaret aan en ging zitten op de aangewezen stoel. "Helaas moet ik je wederom teleurstellen moppie. Ik ben geen dienaar. Ik ben geen volger. Wat dat betreft volg ik mijn eigen weg. Samen werken, geen probleem. Volgen. Misschien als blijkt dat ik er helemaal niks van kan. Daarnaast hoef ik je volgeling ook niet te zijn om samen iets te bereiken." Met een grijns op zijn gezicht nam hij een hijs van zijn sigaret en keek Valarie recht aan. "Daarnaast. Nooit tegengas ontvangen, where's the fun in that?"
Hij moest er niet aan denken dat mensen hem zonder pardon zouden volgen. Af en toe een standje tegen kan geen kwaad, behalve als het van een onsterfelijke feeks is die roet in je plannen gooit, maar dat even terzijde.
Nyx blik dwaalde even af naar de ministeriewerker. "Het is een halfbloedje. Ik laat de eer aan jou, ik heb vandaag al voldoende bloed aan mijn handen gehad." zei hij, waarna hij wees naar het gat in Valarie's nek. "Hoe voelt 't? Dat soort pijn met een gruzielement? Is dat 'n verschil?"
De vraag waarom Nyx een dooddoener is geworden ontweek hij. Familiegezeik. Daar loopt niemand op te wachten. Weer nam hij een hijs en keek Valarie aan. Dat witte oog, het had wel iets.