08/09/2020, 15:27
Nyx duwde Valarie tegen de muur. Ze kon het niet laten om te grijnzen. Oeh, wat eng. Tegen wie ze het had? Een uit de kluiten gewassen kleuter. Maar hij had wel door dat ze hier niet voor hem was.
‘Je hebt geen idee,’ siste ze. ‘Ik ben geen spelletjes aan het spelen. Mij doden? Grote vergissing. Wat jij wilt, wil ik ook. Daarnaast… oh oh oh, Nyx. Dit is niet de manier waarop je een dame behandelt, of wel?’ Ze duwde hem van zich af. Haar op de grond gevallen na smeulende peuk stompte ze uit. Ze trok haar mantel recht en haalde hooghartig haar neus op.
Ze legde haar vinger bij haar witte oog. ‘Zie je dit?’ fluisterde ze. ‘Ik zie alles. Ik heb dit oog gekregen door een vervloeking. Een dodelijke vervloeking. En ik heb het overleefd. Denk jij echt dat jij mij zwaarder kan verwonden dan diegene die mij dit aan heeft gedaan?’
Ze liep langs hem heen terwijl ze hem strak aankeek. ‘Wij willen hetzelfde. De beëindiging van het Dreuzelregime. Het beëindigen van het vuile bloed op Zweinstein. Een nieuwe visie brengen op de zetel in het Ministerie van Toverkunst. Het Teken van de Heer op de wereld te doen neerdalen. En dat kan ik. Ik heb een nieuwe stok nodig ja, maar voor de rest ben ik capabel genoeg om dat voor elkaar te krijgen,’ zei ze koeltjes. ‘Ik heb een groter leger dan je zou verwachten. Ze staan klaar om de visie te verwezenlijken. En ik ben hier om dat voor mij op te eisen. Alle Dooddoeners, verenigd onder mij.’
Prompt zwaaide ze met haar toverstok en verschenen er groene vlammen tussen haar en Nyx. ‘Ik duld geen concurrentie, Blishwick. Ik wil Zweinstein best aanvallen. Maar enkel onder mijn leiding.’ Het vuur knetterde vervaarlijk en ze glimlachte dunnetjes.
‘Ik zal buiten even een nieuw sigaretje oproken,’ zei ze koeltjes, knikkend naar het balkon buiten. ‘Die vorige heb ik niet af kunnen roken door die slechte manieren van jou. Denk over een bondgenootschap na. Ik kom over 10 minuten terug. Als je besluit mee te werken, ben je slimmer dan dat hoofd van je doet denken. ‘Zo niet… ben ik bang dat deze vlammen wat minder tam worden dan ik zou willen. Ik heb namelijk niet zo veel controle, met deze toverstok.’
Haar blik was koel en strak. Maak geen vijanden met mij. Dat wordt je dood.
Ze zwaaide opnieuw met haar stok en de vlammen verdwenen. ‘Ik sta buiten op het balkon, mocht je binnen 10 minuten van gedachten veranderen. Stuur je Dooddoeners vooral op me af, dan heb ik nog iemand om tegenaan te kletsen.’
Met een knal Verdwijnselde Valarie naar het balkon. De wind waaide en ze sloeg haar mantel dichter op zich. Ze draaide zich om naar het raam. Zou Nyx besluiten om haar te helpen? Als hij slim was, wel. Met de Dame van het Duister was niet te spotten. Zelfs niet door die puber die zichzelf de Heer van het Duister noemde. Ze stak een nieuwe sigaret op en zette die aan haar lippen. Alles was onder controle. Hopelijk leefde dat Ministeriemannetje nog. Dat was het enige waar ze zich zorgen over maakte.
‘Je hebt geen idee,’ siste ze. ‘Ik ben geen spelletjes aan het spelen. Mij doden? Grote vergissing. Wat jij wilt, wil ik ook. Daarnaast… oh oh oh, Nyx. Dit is niet de manier waarop je een dame behandelt, of wel?’ Ze duwde hem van zich af. Haar op de grond gevallen na smeulende peuk stompte ze uit. Ze trok haar mantel recht en haalde hooghartig haar neus op.
Ze legde haar vinger bij haar witte oog. ‘Zie je dit?’ fluisterde ze. ‘Ik zie alles. Ik heb dit oog gekregen door een vervloeking. Een dodelijke vervloeking. En ik heb het overleefd. Denk jij echt dat jij mij zwaarder kan verwonden dan diegene die mij dit aan heeft gedaan?’
Ze liep langs hem heen terwijl ze hem strak aankeek. ‘Wij willen hetzelfde. De beëindiging van het Dreuzelregime. Het beëindigen van het vuile bloed op Zweinstein. Een nieuwe visie brengen op de zetel in het Ministerie van Toverkunst. Het Teken van de Heer op de wereld te doen neerdalen. En dat kan ik. Ik heb een nieuwe stok nodig ja, maar voor de rest ben ik capabel genoeg om dat voor elkaar te krijgen,’ zei ze koeltjes. ‘Ik heb een groter leger dan je zou verwachten. Ze staan klaar om de visie te verwezenlijken. En ik ben hier om dat voor mij op te eisen. Alle Dooddoeners, verenigd onder mij.’
Prompt zwaaide ze met haar toverstok en verschenen er groene vlammen tussen haar en Nyx. ‘Ik duld geen concurrentie, Blishwick. Ik wil Zweinstein best aanvallen. Maar enkel onder mijn leiding.’ Het vuur knetterde vervaarlijk en ze glimlachte dunnetjes.
‘Ik zal buiten even een nieuw sigaretje oproken,’ zei ze koeltjes, knikkend naar het balkon buiten. ‘Die vorige heb ik niet af kunnen roken door die slechte manieren van jou. Denk over een bondgenootschap na. Ik kom over 10 minuten terug. Als je besluit mee te werken, ben je slimmer dan dat hoofd van je doet denken. ‘Zo niet… ben ik bang dat deze vlammen wat minder tam worden dan ik zou willen. Ik heb namelijk niet zo veel controle, met deze toverstok.’
Haar blik was koel en strak. Maak geen vijanden met mij. Dat wordt je dood.
Ze zwaaide opnieuw met haar stok en de vlammen verdwenen. ‘Ik sta buiten op het balkon, mocht je binnen 10 minuten van gedachten veranderen. Stuur je Dooddoeners vooral op me af, dan heb ik nog iemand om tegenaan te kletsen.’
Met een knal Verdwijnselde Valarie naar het balkon. De wind waaide en ze sloeg haar mantel dichter op zich. Ze draaide zich om naar het raam. Zou Nyx besluiten om haar te helpen? Als hij slim was, wel. Met de Dame van het Duister was niet te spotten. Zelfs niet door die puber die zichzelf de Heer van het Duister noemde. Ze stak een nieuwe sigaret op en zette die aan haar lippen. Alles was onder controle. Hopelijk leefde dat Ministeriemannetje nog. Dat was het enige waar ze zich zorgen over maakte.
![[+]](https://nomaj.nl/images/emerald/collapse_collapsed.png)