In het heldere zonlicht

[Cindy]

Een kleine vlinder vliegt
 

 
Jij gaf mij eens een gesuikerde vlindervleugel. Uit Zacharinus’ Zoetwarenhuis gekocht voor slechts een Sikkel. Anderen zouden denken dat het goedkoop was, voor mij was het het beste Valentijnsgeschenk ooit. De vlinder, zo zei jij, staat in de Dreuzelwereld symbool voor een nieuw begin. Ook zijn ze een belangrijk symbool voor geluk, vrijheid en liefde. De gesuikerde vlindervleugel fladderde een paar keer, om vervolgens in mijn mond te vliegen.
 
Je loopt voorzichtig,
valt eenmaal
 
Daaraan dacht ik, lopend over de straten van Londen. Maar jij… Jij hoorde niet in mijn gedachten terug te komen. Ik had je afgesloten. Dat had ik met mezelf afgesproken. Dat jij nu in mijn gedachten verscheen was niet de afspraak. Net als toen, zorgde jij ervoor dat al mijn aandacht naar jou ging. Ik struikelde over de trede die deed alsof het een bloempot was.
 
Je kijkt om je heen,
schrikt eenmaal
 
Ik was het vergeten, zoals ik met mezelf had afgesproken. De trede die deed alsof het een bloempot was, was geen trede. Het was een bloempot. De bloempot waar ik jou in had verborgen. Jouw heldere ogen staarden me aan, vervulden me van een schuldgevoel.
 
Je zegt een zin,
valt stil eenmaal
 
“Het spijt me.” Mijn stem viel weg. Ik herinnerde me deze foto. Gemaakt op de eerste dag van de vakantie, toen je me aan je ouders voorstelde. Zij konden zich niet voorstellen dat hun zoon een heks mee naar huis nam. Trots stond in hun ogen.
 
Je luistert naar de geluiden,
hoort niets eenmaal
 
Ik herinner me geen gegil, ook al had ik mijn oren gespits. Elk geluid wilde ik horen, elk snifje wilde ik meemaken. Om ze daarna uit mijn geheugen te bannen. Maar ik had niets gehoord. Het enige wat ik hoorde, was die lach. Jouw aangename lach, op die dag dat je me de vlinder gaf. Je vond me kinderlijkheid aandoenlijk.
 
Het water ligt stil onder de zachte wind,
Jouw kleine vlinder volgt jou
 
Jij was mijn eerste. De eerste waarop ik de vloek moest uitspreken. Mijn hele lijf trilde, al was het windstil. Ik had in jou geloofd. Ik geloofde in een nieuw begin, in vrijheid. Maar de waarheid was dat ik nooit vrij kon zijn. Niet zolang Hij leefde. Misschien, ooit, in een verre toekomst, kan ik opnieuw beginnen. Niet nu, niet vandaag. Ik raapte de bloempot op, stopte je foto terug, samen met een gesuikerde vlindervleugel. Voor een laatste maal begroef ik mijn liefde.
 
Gemaakt: 13 november 2012
Opmerking: De schuingedrukte tekst is van Anna. Tevens opgedragen aan Anna. Met dank aan Anna's gedicht: Vlinder