28/08/2020, 22:05
Nawoord
Even een paar dingen die het topic compleet maken. Zodat ik het echt af kan sluiten.
Credits gaan in chronologische volgorde naar:
J.K.Rowling voor het ter beschikking stellen van haar magische fantasiewereld en personages aan haar lezers. Zonder haar vorm van magie als achtergrond was deze fanfiction er niet geweest.
Het WereldWijde Web. Wauw wat een bron van informatie. Hoe ik precies bij Ilmatar kwam, weet ik al niet eens meer. Ik weet alleen dat ik gefascineerd ben door mythes en ook door polytheïstische godsdiensten. Deze hele nieuwe godenverzameling ben ik op het spoor gekomen door onze grote vriend Google, die hier ook een vermelding verdient. Samen met de enorme Harry Potterdatabase die zich zelf HP Lexicon noemt. Vooral de timeline was enorm handig. De numerologie heeft ook verscheidene waardevolle pagina's op internet staan. Duizendmaal dank www!
Isabelle Adjani, de Franse actrice die momenteel op mijn zelfgefabriekte cover prijkt (oproepje… wie wil een nieuwe maken? ik heb een foto liggen!). Ik wilde per se een Isa op mijn voorkant en zij paste precies in het plaatje in mijn hoofd dat ik van mijn Isa had.
Hammerfall – At the end of the rainbow. Ik wilde iets doen met de regenboog en zij deponeerden het op mijn bordje. Ja, als je de songtekst vrij vertaalt kom je op de mysterieuze briefjes die Sophia stuurde aan mijn hoofdpersoon. Zij vormden de rode draad door mijn verhaal en als ik even niet meer wist waar ik heen moest, was daar het antwoord. Ook het motto is een verbasterde regel liedtekst. Mijn grootste inspiratiebron, bedankt!
Jeroen (Jeronimus) voor het idee van de Onthouders, die hij in zijn verhaal 'negerende families' noemt. Ik wist dat ik het érgens vandaan had, maar lange tijd niet wáár vandaan. Met toestemming gebruikt, zijn idee, zijn fantasie. Bedankt!
Enya – Flora's Secret. Ik hou van Enya en heb een hele lange playlist van haar op mijn computer staan. Toen ik het even allemaal niet meer zag zitten kwam dit liedje voorbij. Mensen die de tekst kennen, zien dat dit hoofdstuk eigenlijk niet veel meer bevat dan een vertaling en verwerking daarvan. En het paste perfect met wat ik wilde!
Prince – Purple Rain. Omdat ik wist dat hoofdstuk 27 paars moest zijn (en jullie weten nu hopelijk waarom? ) zocht ik iets paars… purple… En daar gaf Prince mij gewoon de zoveelste clue over de dood op mijn bordje. Nouja, eigenlijk de critici die beweerden dat 'purple rain' een metafoor voor de hemel is… Nou, dan laat Saskia het paars regenen hè ^^
Shakespeare – Macbeth. De zin die Severus beschrijft lag al vanaf het allereerste begin van Achter de Regenboog te schreeuwen om gebruikt te worden. En ik wílde hem ook gebruiken, maar niet op een plaats waar hij niet paste. Hier paste hij perfect. Pas op mijn allerlaatste schrijfdag is hij daar terechtgekomen waar hij nu staat. Even verderop staat trouwens mijn favoriete Shakespeare-opening met de Three Witches. Die dwarrelde ook al langere tijd door mijn hoofd, maar niet zo lang als de eerste!
Lieve Anne. Je begon als 'enterzetter' maar je bent uitgegroeid tot mijn allergrootste hulp. Wat heb ik veel gehad aan jouw commentaar! Altijd weer mijn stijl verbeteren, nét die puntjes in mijn Nederlands die toch niemand zou zien, maar jij wel verbeterde. En dat eeuwige geduld als ik aan het bedelen was om mijn hoofdstuk, om reactie, om feedback. Zonder dat ik je ooit mijn plot heb verklapt was je ook een grote steun bij het plotten en menig goed idee heb ik te danken aan een gesprek met jou. Een betere bèta kun je je niet wensen. Bedankt!
Anna (ANNAnas). Mijn steun en toeverlaat in barre tijden. Als het niet lukte, praatte ik tegen je aan. Als het wel lukte, maakte ik je nieuwsgierig. Jij was degene die redeneerde, die me bang maakte met je rijtjes hoofdstuktitels. Meid, ik heb doodsangsten om je uitgestaan, maar je hebt me onwaarschijnlijk geholpen alleen al door er alleen maar te zijn. Super!
Randy (SuperStudent). Je bent hier al heel lang niet meer, maar wie weet log je af en toe in als gast. Jij dwong me na te denken over een eigen fanfiction, omdat ik de jouwe aan het verbeteren was. Jammer genoeg zag ik hoe je het einde afraffelde en ik hield mezelf voor niet zó te willen eindigen als jij (sorry for that ). Je maakte de opmerkingen die ik nodig had om mijn plot op poten te zetten, misschien zonder dat dat je bedoeling was. Geen idee na hoeveel hoofdstukken Achter de Regenboog je verdween van Dreuzels, maar als je dit leest: ik nodig je van harte uit om de rest ook te lezen!
Verder mijn (vaste) lezers. Jullie weten wie jullie zijn en jullie zijn schatten. Toch even een paar namen dan: Anne-Claire, Karen, Kim, Renee, Kasper, Laura, Amber, Rosanne, Syrah, Lesley, Katleen, Dennis, Willemijn, Lotte, Elsaline, Rose-Marie, Robin, Sofie, Martijn en Imke. En natuurlijk alle mensen die ik nu vergeet (vast een hoop, echt supersorry, ik ben heel slecht in namen!) alle anonieme lezers die geen reacties durven te posten (maakt niet uit, zo lees ik ook veel verhalen) en de zoekrobots
Zo, dat was het dan. Ben ik blij? Opgelucht in elk geval. Dat ik het heb opgeschreven zoals ik het wilde. Blij ben ik als jullie (na één, twee, drie of meer keer lezen ) vinden dat alle puzzelstukjes op de juiste plaats zijn gevallen.
Zoals jullie hebben kunnen zien ben ik iemand die wil dat alles klopt aan een verhaal. Het genre van Achter de Regenboog paste daar helemaal in. Ik heb een soort mysterie geschreven en jullie helemaal gek gemaakt met hints en kleine plotlijntjes.
Beginnende schrijvers wil ik hierbij wel een hart onder de riem steken. Jongens, dit is niet allemaal in één keer geplot. Sterker nog, tot een paar maanden terug had ik nog héél veel losse ploteindjes. Een verhaal schrijf je niet in één keer, dat moet groeien. Bij mij begon het een paar jaar geleden met één regel, namelijk de beginzin. Toen ik er eens goed voor ben gaan zitten, vloeide vervolgens heel hoofdstuk 1 moeiteloos uit mijn vingers (ik typ, ik schrijf bijna nooit op losse blaadjes, alleen clues die ik niet moet vergeten). Nou, daar zit je dan. Een heel hoofdstuk van een fanfic. En dan? Meteen posten? Dat vond ik ontzettend eng. Ik wist niet eens waar het naartoe ging… Nouja, eigenlijk wel. Ik wist vanaf dag één, vanaf die beginzin, dat ik weer zwart zou eindigen. Ashes to ashes en dust to dust, zeg maar. Isa moest dood. Dat klinkt heel cru, maar op die manier kon ik wel ergens naartoe werken. En ik besloot het hele verhaal te vormen rond het overlijden van Isa (ja, jongens, dat jullie dat nou niet zien daar kan ik ook niks aan doen hoor!). Het hele verhaal is een ode aan de dood, zeg maar (zoeken maar, al die (al dan niet numerologische) clues!). Het tweede hoofdstuk volgde logischerwijs uit het eerste, maar daarna liep ik nogal vast. Niet dat ik een writersblock had, nee hoor, ik schreef vrolijk door… Maar ik merkte dat ik nergens heen schreef. Ik schreef het standaard verhaaltje van de nieuwe leerling die naar Zweinstein gaat. Gatverdamme, wat háát ik die hoofdstukken nu. Toch zitten ook daar kleine clues in, die ik gebruikt heb voor de rest. Sommige dingen schrijf je eerst op zonder erover na te denken en daarna wordt het pas belangrijk, als jij het belangrijk wílt maken. Handig, het zijn jouw ideeën, verder niemand kent je plot. Het werd pas een beetje een stabiel plot, een verhaal met een lijn, toen ik het liedje van Hammerfall had vertaald en onder elkaar had gezet in de volgorde die ik wilde. Toen had ik houvast, wist ik hoe ik wilde schrijven. Ik ben blijven boetseren tot het einde. Al die idiote hints die ik er aan het begin in had gestopt moesten uitgewerkt worden. Wat een rampenplan, ik had in het eerste hoofdstuk geschreven over een generaal. Een generaal in de toverwereld, zie je het voor je? En hij had 'iets', iets wat iemand anders wilde hebben. Wat heb ik dáár mijn hoofd over gebroken zeg! Toen ik eenmaal besloot dat het goud moest zijn (goud is nu eenmaal gewoon… ja… magisch… goud hè ) koppelden mijn hersenen (dankudanku) het goud automatisch aan de regenboog. En ik herinnerde me mijn motto weer (daar moest ik immers ook nog iets mee ^^) en voilà, klaar was mijn plot. Behalve dan de kleine plotlijntjes, waarvan ik alleen Severus volledig had uitgedacht.
Goed, waarmee ik maar wil aangeven dat ook zoiets dat eruit ziet alsof het ingenieus in elkaar steekt, ook maar een samenraapsel van hersenspinsels is uit verschillende periodes.
Voor mensen die inspiratie zoeken heb ik een paar tips.
1) Denk na op de fiets. Niet moeilijk willen plotten ofzo, gewoon nadenken over wat je nu hebt en waar je naartoe wilt. Dan vult je hoofd de rest aan. De beste ideeën krijg je op de fiets (vooral als het waait), in bed en op de wc. Niet lachen, dat is echt zo. Probeer maar, ik daag je uit.
2) Zet muziek op. Zoek muziek die bij de sfeer past waarin je schrijft. Of juist iets totaal anders.
3) Als het even niet lukt, laat het dan liggen. Of schrijf op dat het niet lukt (zie de eerste drie woorden van hoofdstuk 26). Schrijf een eind weg aan iets anders. Oefen je 'writing skills' op iets totaal anders. Ga dichten, schrijf poëzie. Maakt niet uit.
4) Laat alles sudderen. Je hoeft niet een verhaal in een week tijd te schrijven, kijk maar naar wanneer ik ben begonnen (posten is schat ik een halfjaar nadat ik begon met schrijven begonnen). Lekker laten sudderen op je harde schijf. En herschrijven, herschrijven en herschrijven. Net zolang tot het goed voelt. En dán pas naar je bèta. Niet eerder, omdat je fans wachten. Lekker laten wachten. Die wachten namelijk op een goed hoofdstuk en niet iets halfs.
Mensen, dit was het. Dit was Achter de Regenboog. Ik hoop dat jullie hebben genoten van het lezen, ik heb genoten van het schrijven. Zoals ik net al zei ben ik iemand van de plotlijntjes. Ik zou het nu niet meer kunnen zoals ik ben begonnen, gewoon een eind weg schrijven en wachten tot er iets komt. Het zal daarom ook niet snel gebeuren dat ik nog een fanfiction ga schrijven in deze stijl. Misschien is het tijd voor iets anders, misschien waag ik me aan de OneShots. Ik heb wel ideeën, maar die hebben meer fietstochten nodig om te ontplooien. Met mijn drukke studie (ook een credit overigens, geneeskundige geesten schrijven rare verhalen!) weet ik niet of het ervan gaat komen. Maar ik wil het zeker niet uitsluiten want ik weet nu dat ik het kan: een verhaal afschrijven!
What a feeling
Tot ooit, toedelz, tabee,
Saskia
Even een paar dingen die het topic compleet maken. Zodat ik het echt af kan sluiten.
Credits gaan in chronologische volgorde naar:
J.K.Rowling voor het ter beschikking stellen van haar magische fantasiewereld en personages aan haar lezers. Zonder haar vorm van magie als achtergrond was deze fanfiction er niet geweest.
Het WereldWijde Web. Wauw wat een bron van informatie. Hoe ik precies bij Ilmatar kwam, weet ik al niet eens meer. Ik weet alleen dat ik gefascineerd ben door mythes en ook door polytheïstische godsdiensten. Deze hele nieuwe godenverzameling ben ik op het spoor gekomen door onze grote vriend Google, die hier ook een vermelding verdient. Samen met de enorme Harry Potterdatabase die zich zelf HP Lexicon noemt. Vooral de timeline was enorm handig. De numerologie heeft ook verscheidene waardevolle pagina's op internet staan. Duizendmaal dank www!
Isabelle Adjani, de Franse actrice die momenteel op mijn zelfgefabriekte cover prijkt (oproepje… wie wil een nieuwe maken? ik heb een foto liggen!). Ik wilde per se een Isa op mijn voorkant en zij paste precies in het plaatje in mijn hoofd dat ik van mijn Isa had.
Hammerfall – At the end of the rainbow. Ik wilde iets doen met de regenboog en zij deponeerden het op mijn bordje. Ja, als je de songtekst vrij vertaalt kom je op de mysterieuze briefjes die Sophia stuurde aan mijn hoofdpersoon. Zij vormden de rode draad door mijn verhaal en als ik even niet meer wist waar ik heen moest, was daar het antwoord. Ook het motto is een verbasterde regel liedtekst. Mijn grootste inspiratiebron, bedankt!
Jeroen (Jeronimus) voor het idee van de Onthouders, die hij in zijn verhaal 'negerende families' noemt. Ik wist dat ik het érgens vandaan had, maar lange tijd niet wáár vandaan. Met toestemming gebruikt, zijn idee, zijn fantasie. Bedankt!
Enya – Flora's Secret. Ik hou van Enya en heb een hele lange playlist van haar op mijn computer staan. Toen ik het even allemaal niet meer zag zitten kwam dit liedje voorbij. Mensen die de tekst kennen, zien dat dit hoofdstuk eigenlijk niet veel meer bevat dan een vertaling en verwerking daarvan. En het paste perfect met wat ik wilde!
Prince – Purple Rain. Omdat ik wist dat hoofdstuk 27 paars moest zijn (en jullie weten nu hopelijk waarom? ) zocht ik iets paars… purple… En daar gaf Prince mij gewoon de zoveelste clue over de dood op mijn bordje. Nouja, eigenlijk de critici die beweerden dat 'purple rain' een metafoor voor de hemel is… Nou, dan laat Saskia het paars regenen hè ^^
Shakespeare – Macbeth. De zin die Severus beschrijft lag al vanaf het allereerste begin van Achter de Regenboog te schreeuwen om gebruikt te worden. En ik wílde hem ook gebruiken, maar niet op een plaats waar hij niet paste. Hier paste hij perfect. Pas op mijn allerlaatste schrijfdag is hij daar terechtgekomen waar hij nu staat. Even verderop staat trouwens mijn favoriete Shakespeare-opening met de Three Witches. Die dwarrelde ook al langere tijd door mijn hoofd, maar niet zo lang als de eerste!
Lieve Anne. Je begon als 'enterzetter' maar je bent uitgegroeid tot mijn allergrootste hulp. Wat heb ik veel gehad aan jouw commentaar! Altijd weer mijn stijl verbeteren, nét die puntjes in mijn Nederlands die toch niemand zou zien, maar jij wel verbeterde. En dat eeuwige geduld als ik aan het bedelen was om mijn hoofdstuk, om reactie, om feedback. Zonder dat ik je ooit mijn plot heb verklapt was je ook een grote steun bij het plotten en menig goed idee heb ik te danken aan een gesprek met jou. Een betere bèta kun je je niet wensen. Bedankt!
Anna (ANNAnas). Mijn steun en toeverlaat in barre tijden. Als het niet lukte, praatte ik tegen je aan. Als het wel lukte, maakte ik je nieuwsgierig. Jij was degene die redeneerde, die me bang maakte met je rijtjes hoofdstuktitels. Meid, ik heb doodsangsten om je uitgestaan, maar je hebt me onwaarschijnlijk geholpen alleen al door er alleen maar te zijn. Super!
Randy (SuperStudent). Je bent hier al heel lang niet meer, maar wie weet log je af en toe in als gast. Jij dwong me na te denken over een eigen fanfiction, omdat ik de jouwe aan het verbeteren was. Jammer genoeg zag ik hoe je het einde afraffelde en ik hield mezelf voor niet zó te willen eindigen als jij (sorry for that ). Je maakte de opmerkingen die ik nodig had om mijn plot op poten te zetten, misschien zonder dat dat je bedoeling was. Geen idee na hoeveel hoofdstukken Achter de Regenboog je verdween van Dreuzels, maar als je dit leest: ik nodig je van harte uit om de rest ook te lezen!
Verder mijn (vaste) lezers. Jullie weten wie jullie zijn en jullie zijn schatten. Toch even een paar namen dan: Anne-Claire, Karen, Kim, Renee, Kasper, Laura, Amber, Rosanne, Syrah, Lesley, Katleen, Dennis, Willemijn, Lotte, Elsaline, Rose-Marie, Robin, Sofie, Martijn en Imke. En natuurlijk alle mensen die ik nu vergeet (vast een hoop, echt supersorry, ik ben heel slecht in namen!) alle anonieme lezers die geen reacties durven te posten (maakt niet uit, zo lees ik ook veel verhalen) en de zoekrobots
Zo, dat was het dan. Ben ik blij? Opgelucht in elk geval. Dat ik het heb opgeschreven zoals ik het wilde. Blij ben ik als jullie (na één, twee, drie of meer keer lezen ) vinden dat alle puzzelstukjes op de juiste plaats zijn gevallen.
Zoals jullie hebben kunnen zien ben ik iemand die wil dat alles klopt aan een verhaal. Het genre van Achter de Regenboog paste daar helemaal in. Ik heb een soort mysterie geschreven en jullie helemaal gek gemaakt met hints en kleine plotlijntjes.
Beginnende schrijvers wil ik hierbij wel een hart onder de riem steken. Jongens, dit is niet allemaal in één keer geplot. Sterker nog, tot een paar maanden terug had ik nog héél veel losse ploteindjes. Een verhaal schrijf je niet in één keer, dat moet groeien. Bij mij begon het een paar jaar geleden met één regel, namelijk de beginzin. Toen ik er eens goed voor ben gaan zitten, vloeide vervolgens heel hoofdstuk 1 moeiteloos uit mijn vingers (ik typ, ik schrijf bijna nooit op losse blaadjes, alleen clues die ik niet moet vergeten). Nou, daar zit je dan. Een heel hoofdstuk van een fanfic. En dan? Meteen posten? Dat vond ik ontzettend eng. Ik wist niet eens waar het naartoe ging… Nouja, eigenlijk wel. Ik wist vanaf dag één, vanaf die beginzin, dat ik weer zwart zou eindigen. Ashes to ashes en dust to dust, zeg maar. Isa moest dood. Dat klinkt heel cru, maar op die manier kon ik wel ergens naartoe werken. En ik besloot het hele verhaal te vormen rond het overlijden van Isa (ja, jongens, dat jullie dat nou niet zien daar kan ik ook niks aan doen hoor!). Het hele verhaal is een ode aan de dood, zeg maar (zoeken maar, al die (al dan niet numerologische) clues!). Het tweede hoofdstuk volgde logischerwijs uit het eerste, maar daarna liep ik nogal vast. Niet dat ik een writersblock had, nee hoor, ik schreef vrolijk door… Maar ik merkte dat ik nergens heen schreef. Ik schreef het standaard verhaaltje van de nieuwe leerling die naar Zweinstein gaat. Gatverdamme, wat háát ik die hoofdstukken nu. Toch zitten ook daar kleine clues in, die ik gebruikt heb voor de rest. Sommige dingen schrijf je eerst op zonder erover na te denken en daarna wordt het pas belangrijk, als jij het belangrijk wílt maken. Handig, het zijn jouw ideeën, verder niemand kent je plot. Het werd pas een beetje een stabiel plot, een verhaal met een lijn, toen ik het liedje van Hammerfall had vertaald en onder elkaar had gezet in de volgorde die ik wilde. Toen had ik houvast, wist ik hoe ik wilde schrijven. Ik ben blijven boetseren tot het einde. Al die idiote hints die ik er aan het begin in had gestopt moesten uitgewerkt worden. Wat een rampenplan, ik had in het eerste hoofdstuk geschreven over een generaal. Een generaal in de toverwereld, zie je het voor je? En hij had 'iets', iets wat iemand anders wilde hebben. Wat heb ik dáár mijn hoofd over gebroken zeg! Toen ik eenmaal besloot dat het goud moest zijn (goud is nu eenmaal gewoon… ja… magisch… goud hè ) koppelden mijn hersenen (dankudanku) het goud automatisch aan de regenboog. En ik herinnerde me mijn motto weer (daar moest ik immers ook nog iets mee ^^) en voilà, klaar was mijn plot. Behalve dan de kleine plotlijntjes, waarvan ik alleen Severus volledig had uitgedacht.
Goed, waarmee ik maar wil aangeven dat ook zoiets dat eruit ziet alsof het ingenieus in elkaar steekt, ook maar een samenraapsel van hersenspinsels is uit verschillende periodes.
Voor mensen die inspiratie zoeken heb ik een paar tips.
1) Denk na op de fiets. Niet moeilijk willen plotten ofzo, gewoon nadenken over wat je nu hebt en waar je naartoe wilt. Dan vult je hoofd de rest aan. De beste ideeën krijg je op de fiets (vooral als het waait), in bed en op de wc. Niet lachen, dat is echt zo. Probeer maar, ik daag je uit.
2) Zet muziek op. Zoek muziek die bij de sfeer past waarin je schrijft. Of juist iets totaal anders.
3) Als het even niet lukt, laat het dan liggen. Of schrijf op dat het niet lukt (zie de eerste drie woorden van hoofdstuk 26). Schrijf een eind weg aan iets anders. Oefen je 'writing skills' op iets totaal anders. Ga dichten, schrijf poëzie. Maakt niet uit.
4) Laat alles sudderen. Je hoeft niet een verhaal in een week tijd te schrijven, kijk maar naar wanneer ik ben begonnen (posten is schat ik een halfjaar nadat ik begon met schrijven begonnen). Lekker laten sudderen op je harde schijf. En herschrijven, herschrijven en herschrijven. Net zolang tot het goed voelt. En dán pas naar je bèta. Niet eerder, omdat je fans wachten. Lekker laten wachten. Die wachten namelijk op een goed hoofdstuk en niet iets halfs.
Mensen, dit was het. Dit was Achter de Regenboog. Ik hoop dat jullie hebben genoten van het lezen, ik heb genoten van het schrijven. Zoals ik net al zei ben ik iemand van de plotlijntjes. Ik zou het nu niet meer kunnen zoals ik ben begonnen, gewoon een eind weg schrijven en wachten tot er iets komt. Het zal daarom ook niet snel gebeuren dat ik nog een fanfiction ga schrijven in deze stijl. Misschien is het tijd voor iets anders, misschien waag ik me aan de OneShots. Ik heb wel ideeën, maar die hebben meer fietstochten nodig om te ontplooien. Met mijn drukke studie (ook een credit overigens, geneeskundige geesten schrijven rare verhalen!) weet ik niet of het ervan gaat komen. Maar ik wil het zeker niet uitsluiten want ik weet nu dat ik het kan: een verhaal afschrijven!
What a feeling
Tot ooit, toedelz, tabee,
Saskia
![[+]](https://nomaj.nl/images/emerald/collapse_collapsed.png)