27/08/2020, 21:20
9.
Sneep lag sissend in de zetel terwijl Tonks de wonde aan zijn linkerarm probeerde te verzorgen. Regelmatig trok Sneep zijn arm terug als Tonks onvoorzichtig of te snel met haar toverstaf boven de snee bewoog.
“Auw! Je maakt het erger!” siste Severus boos.
“Als je eens zou ophouden met bewegen zou het gemakkelijker zijn!” zei Tonks boos terug.
Draco keek de twee afwisselend aan. Professor Sneep, een vriendin? En dan ook nog zijn nicht! Ze zag er niet eens als een feeks uit, zoals de meeste vrouwen in zijn familie... Hoe die twee elkaar hadden ontmoet, was Draco een raadsel.
“Draco, maak jezelf eens nuttig,” zei Severus. “Je weet hoe je in mijn toverdrankkelder kan geraken?”
Draco knikte. Enkele jaren geleden, nog voor de terugkeer van Voldemort, was hij er eens met zijn vader geweest.
“Mooi. Ergens aan de linkerzijde, op het bovenste rek, zou een fles moeten staan waarop ik ‘Cruciatus’ heb geschreven.”
Draco knikte en stond al recht.
“Ik vind het wel,” zei Draco en hij wandelde de woonkamer uit.
Severus luisterde tot hij de deur naar de kelder hoorde opengaan en draaide zich toen meteen naar Tonks.
“Tonks, neem snel contact op met de Orde. Het is niet de bedoeling dat hier NOG iemand komt binnenvallen terwijl Draco hier is,” fluisterde hij snel.
“Wat doet hij trouwens hier?” mompelde Tonks.
“Dat vragen we hem zo wel. Snel, Verdwijnsel, zeg het, en Verschijnsel dan meteen terug.”
“Maar wat als Draco tegen dan al terug is?” vroeg ze snel.
“Die is even bezig,” zei hij sluw. “De drank staat namelijk rechts beneden. Ga!”
Tonks knikte en Verdwijnselde. Severus keek niet op zijn hoede naar de grote staande klok en probeerde te luisteren of Draco nog niet naar boven kwam. Anderhalve minuut was al gepasseerd toen Tonks terug verschijnselde.
“Waar bleef je zo lang?”, siste Severus.
“Sorry, het waren enkel Ron en Harry die me niet wilden laten gaan. Ze wilden weten wat Draco hier deed en wat er met jou aan de hand was. Molly heeft hen naar boven moeten sturen.”
Severus gromde. Hij haatte die bemoeizuchtige Griffoendors.
Tonks haalde haar toverstaf weer boven en ging verder met de snee te verzorgen.
“We hebben onszelf in een mooie situatie geholpen,” grinnikte ze grim.
Severus keek haar streng aan.
“Wij? Jij ja!”
”Hey, jij bent degene die met het ‘vriendin’-excuus op de proppen kwam!”
“Ja, nadat jij bijna alles verpestte! Als Draco ook maar één woord tegen Lucius zegt!” siste Severus boos.
“Had je niets beters kunnen verzinnen dan?” vroeg Tonks nijdig.
“Had jij misschien niets beters kunnen verzinnen?”, reageerde Sneep scherp terug. “Voor zover ik me kan herinneren was jij degene die was aan het stamelen.”
Tonks keek hem boos aan, en sloeg haar armen boos overheen. Helaas deed ze dit iets te enthousiast en vloog haar toverstaf op de grond. Geërgerd bukte ze zich en zocht ze de staf.
Sneep zuchtte luid.
“Hoe kan iemand nou boos zijn op jou,” mopperde hij.
Tonks raapte haar toverstaf terug op en draaide zich naar Sneep. Haar blik verzachtte wat. Was dat een compliment of een belediging?
“Wat bedoel je daar nou weer mee?” vroeg ze langzaam.
“Je kan een kamer niet betreden zonder iets omver te stoten, te breken of te laten vallen. Zeker dat je niet zo een mindervalide pasje bij het ministerie kan halen?”
Een belediging dus. Woedend kwam Tonks recht, maar plots voelde ze zijn hand rond haar arm die haar lichtjes aandrong terug te gaan zitten. Toen ze hem boos aankeek, merkte ze dat hij enkel geamuseerd terugkeek, ook al leek hij last te hebben van de spieren in zijn arm.
“Oké, ik geef het toe, mijn fout, die was net iets te grof.”
Tonks keek hem sceptisch aan.
“Jij geeft nooit toe dat je fout zit.”
“Nooit als er Griffoendors bij zijn en ook niet in het gezelschap van mensen die ik niet moet,” antwoordde hij zuchtend.
Oké, dat was een compliment, wist Tonks.
“Professor, ik heb het drankje aan de rechterkant gevonden! Het stond helemaal beneden!”
Draco stapte opgelucht terug binnen en overhandigde Sneep de fles, die hem met moeite overnam.
“Mooi. Een glas?”
Tonks liep al naar de kast, maar Sneep onderbrak haar.
“Niet jij. Daarvoor zijn die glazen net enkele eeuwen te oud. Draco?”
Tonks ging beledigd zitten en Draco keek hen aan terwijl hij een glas uit de kast nam.
“Tonks is nogal onhandig,” lichtte Sneep Draco in en Draco kon een kleine proest onderdrukken.
Sneep dronk een volledig glas van het spul en aan zijn frons te zien proefde het alles behalve heerlijk.
"Het begint al te werken," zuchtte hij gerust en hij draaide zich naar Draco, die naast Tonks in de andere zetel ging zitten. "En nu wil ik graag weten wat jij hier doet."
Sneep lag sissend in de zetel terwijl Tonks de wonde aan zijn linkerarm probeerde te verzorgen. Regelmatig trok Sneep zijn arm terug als Tonks onvoorzichtig of te snel met haar toverstaf boven de snee bewoog.
“Auw! Je maakt het erger!” siste Severus boos.
“Als je eens zou ophouden met bewegen zou het gemakkelijker zijn!” zei Tonks boos terug.
Draco keek de twee afwisselend aan. Professor Sneep, een vriendin? En dan ook nog zijn nicht! Ze zag er niet eens als een feeks uit, zoals de meeste vrouwen in zijn familie... Hoe die twee elkaar hadden ontmoet, was Draco een raadsel.
“Draco, maak jezelf eens nuttig,” zei Severus. “Je weet hoe je in mijn toverdrankkelder kan geraken?”
Draco knikte. Enkele jaren geleden, nog voor de terugkeer van Voldemort, was hij er eens met zijn vader geweest.
“Mooi. Ergens aan de linkerzijde, op het bovenste rek, zou een fles moeten staan waarop ik ‘Cruciatus’ heb geschreven.”
Draco knikte en stond al recht.
“Ik vind het wel,” zei Draco en hij wandelde de woonkamer uit.
Severus luisterde tot hij de deur naar de kelder hoorde opengaan en draaide zich toen meteen naar Tonks.
“Tonks, neem snel contact op met de Orde. Het is niet de bedoeling dat hier NOG iemand komt binnenvallen terwijl Draco hier is,” fluisterde hij snel.
“Wat doet hij trouwens hier?” mompelde Tonks.
“Dat vragen we hem zo wel. Snel, Verdwijnsel, zeg het, en Verschijnsel dan meteen terug.”
“Maar wat als Draco tegen dan al terug is?” vroeg ze snel.
“Die is even bezig,” zei hij sluw. “De drank staat namelijk rechts beneden. Ga!”
Tonks knikte en Verdwijnselde. Severus keek niet op zijn hoede naar de grote staande klok en probeerde te luisteren of Draco nog niet naar boven kwam. Anderhalve minuut was al gepasseerd toen Tonks terug verschijnselde.
“Waar bleef je zo lang?”, siste Severus.
“Sorry, het waren enkel Ron en Harry die me niet wilden laten gaan. Ze wilden weten wat Draco hier deed en wat er met jou aan de hand was. Molly heeft hen naar boven moeten sturen.”
Severus gromde. Hij haatte die bemoeizuchtige Griffoendors.
Tonks haalde haar toverstaf weer boven en ging verder met de snee te verzorgen.
“We hebben onszelf in een mooie situatie geholpen,” grinnikte ze grim.
Severus keek haar streng aan.
“Wij? Jij ja!”
”Hey, jij bent degene die met het ‘vriendin’-excuus op de proppen kwam!”
“Ja, nadat jij bijna alles verpestte! Als Draco ook maar één woord tegen Lucius zegt!” siste Severus boos.
“Had je niets beters kunnen verzinnen dan?” vroeg Tonks nijdig.
“Had jij misschien niets beters kunnen verzinnen?”, reageerde Sneep scherp terug. “Voor zover ik me kan herinneren was jij degene die was aan het stamelen.”
Tonks keek hem boos aan, en sloeg haar armen boos overheen. Helaas deed ze dit iets te enthousiast en vloog haar toverstaf op de grond. Geërgerd bukte ze zich en zocht ze de staf.
Sneep zuchtte luid.
“Hoe kan iemand nou boos zijn op jou,” mopperde hij.
Tonks raapte haar toverstaf terug op en draaide zich naar Sneep. Haar blik verzachtte wat. Was dat een compliment of een belediging?
“Wat bedoel je daar nou weer mee?” vroeg ze langzaam.
“Je kan een kamer niet betreden zonder iets omver te stoten, te breken of te laten vallen. Zeker dat je niet zo een mindervalide pasje bij het ministerie kan halen?”
Een belediging dus. Woedend kwam Tonks recht, maar plots voelde ze zijn hand rond haar arm die haar lichtjes aandrong terug te gaan zitten. Toen ze hem boos aankeek, merkte ze dat hij enkel geamuseerd terugkeek, ook al leek hij last te hebben van de spieren in zijn arm.
“Oké, ik geef het toe, mijn fout, die was net iets te grof.”
Tonks keek hem sceptisch aan.
“Jij geeft nooit toe dat je fout zit.”
“Nooit als er Griffoendors bij zijn en ook niet in het gezelschap van mensen die ik niet moet,” antwoordde hij zuchtend.
Oké, dat was een compliment, wist Tonks.
“Professor, ik heb het drankje aan de rechterkant gevonden! Het stond helemaal beneden!”
Draco stapte opgelucht terug binnen en overhandigde Sneep de fles, die hem met moeite overnam.
“Mooi. Een glas?”
Tonks liep al naar de kast, maar Sneep onderbrak haar.
“Niet jij. Daarvoor zijn die glazen net enkele eeuwen te oud. Draco?”
Tonks ging beledigd zitten en Draco keek hen aan terwijl hij een glas uit de kast nam.
“Tonks is nogal onhandig,” lichtte Sneep Draco in en Draco kon een kleine proest onderdrukken.
Sneep dronk een volledig glas van het spul en aan zijn frons te zien proefde het alles behalve heerlijk.
"Het begint al te werken," zuchtte hij gerust en hij draaide zich naar Draco, die naast Tonks in de andere zetel ging zitten. "En nu wil ik graag weten wat jij hier doet."
![[+]](https://nomaj.nl/images/emerald/collapse_collapsed.png)