Gevangen in de Schaduw

[CartoonJessie]

Hoofdstuk 2: Het Mysterieuze Briefje

Hermeliens eerste week als leerkracht op Zweinstein ging enorm snel voorbij en voor ze het wist was Slakhoorn van Zweinstein verdwenen en stond ze er alleen voor.
Hermelien klaagde niet over haar leerlingen. Ze kreeg veel respect van de Griffoendors, maar ook de andere afdelingen deden hun best, zelfs de Zwadderaars. Er waren nog geen ongelukjes gebeurd in de les en Hermelien hoopte dat zo lang mogelijk zo te houden.
Wat het dooddoener-spook betrof, Hermelien gaf hem de eerste dagen de kans niet om de huiswerken te verbeteren, want ze bleef in de kerkers totdat ze alles zelf had verbeterd en pas daarna ging ze naar de stafkamer.
Hermelien voelde zich iedere dag weer meer en meer thuis op Zweinstein. Ze genoot van de gesprekken met Marcel en professor Lupos en bleef vele avonden bij hen in de stafkamer rondhangen.
"Weet je wat Tops zich laatst afvroeg?" mijmerde professor Lupos op een avond en Hermelien keek op van de Ochtendprofeet die ze was aan het lezen. "Ze vroeg zich af waarom je, met al je diploma's, liefst professor wilt worden. Ze hadden je er graag bijgehad als Schouwer..."
Hermelien bloosde.
"Ik weet niet of ik dit echt het liefst wil worden... Ik weet niet of ik professor wil blijven tot de dag dat ik te oud ben om nog les te geven... Maar het leek me fijner dan Schouwer-werk. De laatste jaren is dat enkel beperkt tot diensten draaien in Azkaban of zonder vooruitgang zoeken naar dooddoeners die naar alle waarschijnlijkheid dood of in het buitenland zijn."
"Nympha vindt dat laatste wel boeiend," reageerde Lupos, maar hij glimlachte tegelijkertijd, als teken dat hij Hermelien geen ongelijk gaf in haar keuze.
"Zie je haar vaak?" vroeg Hermelien.
"Ieder weekend," glimlachte Lupos en hij mijmerde verder over haar in zijn gedachten terwijl Hermelien nog even glimlachte en vervolgens verder las van haar krant. Ze gunde het professor Lupos meer dan wie dan ook dat hij zo het geluk had gevonden.
Toen de staande klok in de stafkamer tien uur sloeg, stond Hermelien recht en nam ze haar spullen bijeen.
"Nog een fijne avond en tot morgen," glimlachte ze en professor Lupos knikte voordat ze de kamer verliet.
Voordat ze naar haar kamer in de kerkers ging, passeerde ze nog even het toverdranklokaal om te zorgen dat alle ingrediënten klaarstonden en na een kwartiertje keek ze tevreden rond in de kerkers. De ingrediënten lagen al mooi per tafel geschikt en de ketels, stoelen en banken stonden netjes op hun gebruikelijke plaats terwijl op Hermelien's bureau de verbeterde huiswerken in een goedgeschikte toren van perkamentrollen lagen.
Hermelien liet haar ogen door het lokaal gaan, totdat ze opeens iets zag dat haar nog niet was opgevallen: op haar bureau, naast de verbeterde huiswerken, lag een rol perkament... Het was maar een kleine rol, zag Hermelien terwijl ze langzaamaan dichterbij stapte. De rol was dichtgebonden met een zwart lint en Hermelien slikte terwijl ze de rol in haar handen nam.
Hermelien durfde niet te denken aan wat er in het briefje stond of van wie het kwam, maar ze had een zwaar vermoeden. En dat vermoeden zorgde er nu voor dat haar handen trilden terwijl ze het lint losmaakte. Ze slikte voordat ze mompelend las wat er in het korte briefje stond.
"Beste juffrouw Griffel, ik zou u allereerst graag willen feliciteren met uw nieuwe positie op Zweinstein. Het is een geruststelling om te weten dat het nobele vak van Toverdranken in de handen wordt gelaten van een bekwame Toverdrankmeesteres, zoals u zelf in uw lessen bewijst. Over uw dedicatie aan uw vak valt ook geen slecht woord te zeggen: het is bewonderenswaardig hoe u uzelf erop toelegt om het huiswerk onmiddelijk na de lessen te verbeteren."
Hermelien aarzelde even voordat ze verder las, maar bleef niet te lang stilstaan bij het feit dat het spook haar kennelijk in de gaten had gehouden.
"Toch zou ik u er op moeten wijzen met meer aandacht de huiswerken te verbeteren. Zo is het u klaarblijkelijk ontgaan dat twee van uw eerstejaars, namelijk meneer Roselier en meneer Beulsvreugd, elkaars huiswerken vrijwel letterlijk hebben gekopieerd, zoals u zal kunnen opmaken als u hun fouten vergelijkt. Ik heb alvast hun huiswerken vanboven gelegd op uw keurige stapel huiswerken."
Hermelien onderbrak het lezen en haalde de twee bovenste perkamentrollen van haar toren af en opende ze. Ze bemerkte dat de twee leerlingen inderdaad bij dezelfde vragen in de fout waren gegaan en af en toe exacte zinnen hadden overgenomen van elkaar. Ze vroeg zich af waarom ze dit zelf niet had gemerkt en had geen idee wat ze moest doen met deze leerlingen, maar besloot daar later over na te denken terwijl ze het briefje weer in haar handen nam en verder las.
"Ik stel voor dat u hun behaalde punten halveert en hun afdelingshoofd op de hoogte brengt van dit bedrog. Het kan overigens geen kwaad om in uw klas te melden dat u dit bedrog heeft opgemerkt, daardoor zullen ze tweemaal nadenken voordat ze huiswerk van elkaar kopiëren.
Verder moet u ook weten dat ik altijd bereid ben huiswerk te verbeteren, in het geval dat u liever een paar uren eerder naar de stafkamer wil gaan of gewoon liever iets anders wil doen.
Nogmaals welkom op Zweinstein en ik hoop op een fijne samenwerking.
Uw toverdrankhelper."
Hermelien staarde even voor zich uit en ook al trilden haar handen nog steeds, ze voelde geen angst. De brief was te beleefd en beschaafd... Hij kon onmogelijk van een dooddoener komen.
Of was dat misschien de illusie die het spook bij haar wou wekken? Wou hij misschien dat Hermelien hem vertrouwde om later alsnog te kunnen toeslaan?
Hermelien las de brief nog een keer. Ze voelde zich behoorlijk belachelijk door de manier waarop het spook haar kennelijk in de gaten had gehouden. Ook al had ze iedere avond snel het huiswerk verbeterd, nu bleek dat het spook nog steeds alles had nagelezen. En ze vond het gewoon enorm stom van zichzelf dat ze niet had gezien dat die twee leerlingen elkaars huiswerk hadden gekopieerd.
Hermelien voelde zich mateloos geïrriteerd, maar wist niet meteen waardoor. Totdat ze zich realiseerde dat ze het niet kon hebben dat iemand haar te slim af was geweest. Ze had zo hard geprobeerd om de deur gesloten te houden voor het spook, maar nu was hij toch binnen geraakt en Hermelien had geen enkel idee hoe ze hem nou nog zou kunnen buiten houden.