De Wetenschapper

[CartoonJessie]

[font=Georgia, "Times New Roman", Times, serif]De nacht was verkoelend. Misschien een beetje te verkoelend, want Hermelien werd wakker door koude rillingen. Het raam stond nog steeds wijd open en de jonge heks keek en voelde verward om zich heen. Ze wist waar ze was, maar iemand ontbrak.[/font]
[font=Georgia, "Times New Roman", Times, serif]“Severus?”[/font]
[font=Georgia, "Times New Roman", Times, serif]Geen antwoord.[/font]
[font=Georgia, "Times New Roman", Times, serif]Ze gleed uit bed en verzamelde haar kledingstukken van de vloer. Voorzichtig stapte ze de gang op en sloop ze haar eigen kamer binnen. Ze trok haar pyjama aan voordat ze zich naar het gelijkvloers begaf. Ook hier was geen teken van leven, maar ze zag dat de deur naar de kelder openstond en er zwak licht scheen.[/font]
[font=Georgia, "Times New Roman", Times, serif]Langzaam stapte ze de houten trap af en deze kraakte even toen ze zich op een van de onderste tredes neerzette. Aandachtig werkte hij aan een nieuwe toverdrank. Kennelijk had hij zich snel aangekleed toen hij de kamer was verlaten, maar dat had ze niet gehoord. Maar zijn zwarte jas had hij niet aan – hij droeg slechts zijn zwarte broek en schoenen en zijn wit hemd. De bruine handschoenen die hij droeg, leken veel te groot te zijn, maar het stoorde hem niet terwijl hij met een metalen lepel door de drank roerde. Hij keek niet op, maar ze wist dat hij haar wel had opgemerkt.[/font]
[font=Georgia, "Times New Roman", Times, serif]Zijn concentratie was niet te verbreken. Hij bewoog de stok gelijkmatig rond, telde het aantal goudkleurige druppels dat hij van een minuscuul flesje in de ketel liet vallen, liet rode pitten met ongekende nauwkeurigheid in het midden van de toverdrank vallen en liet de vlammen onder zijn ketel kleiner worden totdat de toverdrank enkel zachtjes pruttelde. Hij deed de drakenhandschoenen uit en legde die zuchtend op hun vaste plek op zijn werktafel neer. Vervolgens stapte hij naar de trap waar Hermelien zat. Hij keek haar pas direct aan toen hij vlak naast haar zat op de koude, stenen trede, waar ze hem al die tijd had gadegeslagen.[/font]
[font=Georgia, "Times New Roman", Times, serif]Zodra zijn zwarte ogen in de hare keken, kon ze een warme glimlach niet meer verdringen. Het was alsof zijn ziel bij de hare aanklopte, en ze gelukzalig naar de deur spurtte om deze te openen. Ze sloot haar ogen en liet haar hoofd tegen zijn schouder leunen.[/font]
[font=Georgia, "Times New Roman", Times, serif]“Severus...” zuchtte ze, alsof ze erkende dat het wondermooie gevoel dat ze had geen droom was.[/font]
[font=Georgia, "Times New Roman", Times, serif]Hij voelde zich niet zo op zijn gemak als zij deed.  Hij begreep het gewoon nog steeds niet. Wat zag ze in hem?[/font]
[font=Georgia, "Times New Roman", Times, serif]“Hermelien?”[/font]
[font=Georgia, "Times New Roman", Times, serif]“Hmm?”[/font]
[font=Georgia, "Times New Roman", Times, serif]Ze had zich niet veroerd en haar ogen waren nog steeds dicht.[/font]
[font=Georgia, "Times New Roman", Times, serif]“Ik kan het niet verklaren,” zei hij in een zachte stem, haast fluisterend. “Waarom ik? Ik heb erover nagedacht, maar ik kan niet berekenen wat je in me ziet.”[/font]
[font=Georgia, "Times New Roman", Times, serif]Hij voelde hoe ze zachtjes schudde terwijl ze geluidloos lachte.[/font]
[font=Georgia, "Times New Roman", Times, serif]“Wil je een lijstje?” Ze grijnsde, maar haar ogen waren nog steeds gesloten en ze legde een hand op zijn arm.[/font]
[font=Georgia, "Times New Roman", Times, serif]Voor een seconde was hij geprikkeld, want het leek hem nogal vernederend om daarop ja te moeten antwoorden, maar ze ging zelf verder voordat hij iets kon zeggen.[/font]
[font=Georgia, "Times New Roman", Times, serif]“Het is geen berekening, Severus. Liefde is geen wetenschap. Het leven is geen wetenschap. Als je het leven rationaliseert, begrijp je het niet. Sommige dingen zijn nu eenmaal gewoon magisch. Soms kan het geen kwaad als je even geen wetenschapper bent.”[/font]
[font=Georgia, "Times New Roman", Times, serif]Die woorden brachten hem tot stilte en hij dacht diep na.[/font]
[font=Georgia, "Times New Roman", Times, serif]“Hermelien?”[/font]
[font=Georgia, "Times New Roman", Times, serif]“Hmm?”[/font]
[font=Georgia, "Times New Roman", Times, serif]“Ik zou willen dat ik met je kon trouwen.”[/font]
[font=Georgia, "Times New Roman", Times, serif]Weeral voelde hij dat ze zachtjes schudde van het lachen.[/font]
[font=Georgia, "Times New Roman", Times, serif]“Zou dat niet wat snel zijn?” vroeg ze in een plagende stem.[/font]
[font=Georgia, "Times New Roman", Times, serif]“Onderschat alsjeblieft nooit mijn liefde voor jou. Ik zou het niet zeggen als ik het niet meende.”[/font]
[font=Georgia, "Times New Roman", Times, serif]“Ik weet dat je het meent. En ik zou het ook doen. Met je trouwen.”[/font]
[font=Georgia, "Times New Roman", Times, serif]“Vind je het zelf dan niet te snel?”[/font]
[font=Georgia, "Times New Roman", Times, serif]“Jazeker. Vooral als ik het met rede bekijk. Maar als ik het met mijn hart bekijk, vraag ik me af waarom het zo lang heeft geduurd voor we elkaar vonden.”[/font]
[font=Georgia, "Times New Roman", Times, serif]Hij zweeg en glimlachte. Zacht drukte hij een kus tegen de zijkant van haar hoofd. De warmte van haar lichaam dat tegen zijn zij leunde, vervulde zijn hele ziel. Hij zag hoe de toverketel overliep en een plakkerig groen goedje op de grond drupte naast het vuur.[/font]
[font=Georgia, "Times New Roman", Times, serif]Het maakte niet uit.[/font]
[font=Georgia, "Times New Roman", Times, serif]Soms was het niet erg om even geen wetenschapper te zijn.[/font]

[font=Georgia, "Times New Roman", Times, serif]EINDE[/font]