Weerwolven: Murder in Malfoy Manor (speltopic)

[OsanneArt]

Als ijswater liepen de rillingen over zijn rug. Eerst zijn vader, toen zijn moeder. Het lukte Scorpius niet om zijn ademhaling te kalmeren. Het leek alsof de muren op hem af kwamen. Iemand moest geconfronteerd worden. er moest iets gebeuren, iets moest veranderen.

Zijn vingers klemden zich rond zijn toverstok. Hij moest meneer Potter spreken, de enige die hij nog volledig vertrouwde in het huis. Met een grootvader en een diplomaat in de kerkers, bleven er nog maar twee verdachten over: Narcissa en Bellatrix. één van hen moest het gedaan hebben, toch?

[Ella]

Lucius hoorde hoe de deur van de kerker achter hem dichtviel. Dat... was niet helemaal zoals gepland. Hij pakte zijn toverstok, en probeerde de deur daarmee te openen. Geen geluk op dat front. Toen richtte Lucius zijn blik op de tovenaar voor hem, en grijnste. Hier zou hier voorlopig niet weg kunnen, maar wat deerde het? Dat betekende dat Karl hier ook zat. Met hem, en zonder medestanders. Hij zou van zijn tijd alleen met Karl gebruik maken, en het zal de man bezuren dat hij ooit een haar op Draco's hoofd had gedurfd te krenken.

"Patrificus Totalus!" De toverdrankenmeester stond nu machteloos verstijfd voor hem, en Lucius haalde een mes uit een van zijn kniehoge laarzen. "Ik ben benieuwd hoe hard jij om je leven kunt smeken."

[Nano]

Grijzend stond Bellatrix in de hoek van de kerkers. Het slot was niet op slot gesprongen, zij hielp het lot een handje.
Dankzij een hoop gepuzzel wist ze het zeker. Lucius had zijn eigen zoon vermoord. Potter was ook heel zeker van de duitser. Dan zou daar ook wel iets van informatie inzitten.
Zo kort en abrupt als ze was, schreeuwde ze kil door het hele huis. "Voer ze maar af naar Azkaban, Potter!"

[Madrid]

Narcissa voelt zich enigszins kalm, maar plots breekt de paniek in haar binnenste los. Ze was afgeleid geweest door de gesprekken, door het kijken naar mensen... maar nu beseft ze: haar zoon is vermoord.
'Waar is Draco!' roept zij. 'Wie heeft mijn Draco omgebracht? Draco! Draco!'
Ze kan zich niet meer beheersen. Het lijkt alsof een macht buiten haarzelf een staatsgreep heeft gepleegd op haar zielement, en nu precies kan bepalen wat zij doet en denkt.
'Mijn arme Draco, mijn Draco!'
Ze wil haar man aanklampen, maar hij is nergens te bekennen. Dat is waar - hij is verbannen aar de kerkers. Naast haar geliefde Draco, is nu ook haar echtgenoot haar ontnomen. Ze voelt hoe ze doorslaat, en begint te stampvoeten.
"Het is niet eerlijk, het is niet eerlijk!" Ze beseft dat Lucius in de kerkers is gegooid met een vreemde, verdachte toverdrankbrouwer... "Het is Karl Bach! Het is allemaal de schuld van hem. Ik kan het niet meer aan! Ik wil mijn gezin terug, mijn thuisbasis..."