I Challenge You

[PinkyTonks]

"Doe jij jouw uitdaging maar eerst," knikte Maria met een mond vol puree: "Ik heb hem ook als eerste opgegeven." Ze zei er natuurlijk niet bij dat ze eigenlijk nog helemaal geen Zwadderaar gevonden had en nog even de tijd nodig had om iemand te fixen. Had Anthony er maar geen geslacht bijgegeven, dan was dat klusje zo geklaard. Maar tja... het moest natuurlijk een uitdaging blijven. 
"Ik ben wel echt benieuwd naar je liefdesverklaring hoor," grijnsde Maria en daarmee stak ze de laatste hap van haar lunch in haar mond en haastte zich de Grote Zaal weer uit: "Hasta luego, Anthonio! Succes!"

Maria zag de uren voorbij tikken en ze had nog steeds geen Zwadderaar gestrikt. Ze had eigenlijk überhaupt nog geen idee wie van de Zwadderaars ze kon vragen. Daarom besloot ze om tussen twee van haar lessen door random Zwadderaars op de gang aan te spreken. Natuurlijk zeiden ze allemaal 'nee'... Ze moesten vast denken dat een felle Griffoendor zoals zij een grap met hun wou uithalen. Iets voordat haar les ging beginnen, had Maria bijna de neiging om op haar knieën te gaan smeken om toch nog iemand aan de haak te slaan. Dat liet haar trots haar gelukkig niet toe. Het laatste lesuur zat Maria letterlijk met haar handen in het haar. Deze challenge ging ze inderdaad niet winnen. Ze moest dus iets anders bedenken...

Maria antwoordde niet toen Anthony haar vroeg of ze een Zwadderaar gevonden had, ze gaf hem enkel een mysterieus glimlachje. Ze stonden met z'n tweeën onder aan een toren, wat Maria vermoedde dat de toren van Ravenklauw was, en Anthony droeg een chique pak. "Je gaat er precies helemaal voor," gaf ze dus lachend als opmerking, hoewel ze moest toegeven dat ze onder de indruk was van Anthony's toewijding. Dat ging ze natuurlijk niet luidop zeggen. 
"Ga je gang!" gaf ze als startschot en vervolgens keek ze toe hoe Anthony met zijn bezem naar boven zweefde en met vuurwerk zijn initialen en dat van zijn vriendinnetje in de lucht toverde. Toen hij terug naar beneden zweefde, gaf Maria hem een klein applausje. "Als ze dat niet apprecieert," glimlachte ze: "Is ze wel heel erg saai hoor." 
Maria gaf een korte knipoog naar Anthony: "Ook al was het dan geen echte liefdesbrief, ik keur het goed als liefdesverklaring en bij deze sta je dus een punt voor." 
"Een Zwadderaar heb ik niet gevonden," moest ze toegeven: "Dus ik verlies deze uitdaging. Gelukkig heb ik alweer een nieuwe uitdaging voor jou."
Ze keek Anthony afwachtend aan: "Jij mag de Paso Doble met mij dansen. Als je het foutloos weet uit te voeren, dan krijg je van mij zelfs twee punten. Anders verdien ik alsnog dat punt dat ik nu kwijt ben. Je hebt tot morgenochtend om te oefenen. Deal?"
Een geniaal plannetje vond Maria, want hoe zou een stoere jongen zoals Anthony in Merlijns Baard ooit de Paso Doble foutloos kunnen uitvoeren. Niet!
"Oh," voegde ze er nog snel aan toe: "En na zo'n mooie liefdesverklaring vindt je vriendinnetje het vast niet erg dat je met mij een dansje placeert!"

[Blossom]

Ha! Daar had hij toch mooi een punt te pakken! Voorsprong, hoera, hoera! Hij hoopte zo snel mogelijk Asters reactie te gaan zien, want ook al vond Maria haar saai, had hij daar zelf een veel genuanceerdere mening over. Maria was zelf saai: ze had niet eens een Zwadderaar kunnen bemachtigen! Ha! Goeie!
Dat was te zeggen… totdat hij dezelfde opdracht in zijn schoenen geschoven kreeg.
Nu kon Anthony wel dansen. Zijn ouderwetse ouders waren van mening dat iedere jongere moest leren stijldansen en daardoor was hij gedwongen geweest om tijdens de zomervakantie danscursussen te volgen. Geen barst aan natuurlijk; hij ging liever naar popfestivals of uitte zich sportief tijdens viking-races. Maar dat nam niet weg dat hij dus een cha-cha kon dansen. Of een Engelse Wals. Supersoepel was hij niet, waardoor hij tijdens een quickstep nog wel redelijk uit de verf kwam, maar hij had ritmegevoel.
Maar een Paso Doble? Nee. Wel had hij meerdere keren een danspaar gezien die de dans op het podium uitvoerde. Dat was wanneer hij deelnam aan het eindejaarsconcert, met zijn viool. Allemaal informatie die hij verborgen zou houden voor Maria, hoewel hij, door haar deze opdracht te geven, eigenlijk al een klein beetje te veel van zijn klassieke muziekkennis had prijsgegeven.
Hij keek haar even gepijnigd aan.
“Waar moet ik die danspassen vandaan halen?” vroeg hij zich hardop af. “Naar mijn weten ben jij de enige die ze zou weten - en in dat geval zou ik tot morgenochtend moeten oefenen met jou.”
Kijk, anders was het niet eerlijk, natuurlijk. Je kon niet iets leren zonder een fatsoenlijk boek of zonder dat iemand het voordeed.
En ja… Aster zou dat ook niet leuk vinden: de Paso Doble was een uitdagende dans, waarbij de vrouw fungeerde als zowel de minnares als de rode doek van de stierenvechter. Kon Maria geen uitdaging vinden waarmee Aster geen problemen zou hebben? Of deed die Spaanse dat expres?

[PinkyTonks]

Anthony deed een beetje flauw. Had dat saaie vriendinnetje van hem zijn hersenen vertroebeld, vast. Zo'n uitdagende dans als de Paso Doble was toch een ideale uitdaging. Hij had het Maria zelf als eerste gegeven. En hoe had hij geweten of Maria de dans überhaupt wel kende. Maar goed, het leek er niet op dat hij de uitdaging zou aangaan. Zo zou Maria makkelijk haar punt verdienen, maar anderzijds was er ook geen 'fun' aan.
"Moet ik de challenge nog wat voor je aanpassen," plaagde ze hem, maar ze begon daadwerkelijk na te denken over een alternatief. Ze wou graag in het thema van dans blijven, omdat dat nu eenmaal het oorspronkelijke idee was en Maria van zichzelf wist dat ze geen slechte danseres was. Maar ze kon Anthony ook moeilijk vragen om 'The Dance of the Sugar Plum Fairy' uit het bekende ballet van de Notenkraker te gaan dansen. Hoewel Anthony in een tutu er hartstikke hilarisch uit moest zien.
"Een dansbattle!" stelde ze uiteindelijk voor: "Eender welke stijl, eender welke muziek, maar het moet er wel megagaaf uitzien! Morgenmiddag tegen elkaar in de Grote Zaal en we laten het applaus van de andere leerlingen uitmaken wie de winnaar is. Als ik win krijg ik nog steeds die twee punten, zeker omdat je mijn challenge niet wilt aangaan. Vale?"
Ze gaf Anthony nog een knipoogje voor ze vertrok. Maria had geen idee hoe goed Anthony kon dansen, maar normaal gezien had ze deze challenge wel in the pocket! Even met die Spaanse heupen zwieren en ze zou al alle mannelijke Zweinsteinleerlingen voor haar kant gewonnen hebben. No problemo!

[Blossom]

De volgende middag in de Grote Zaal kon Anthony wel zeggen dat hij er serieus werk van had gemaakt. Hij wist dat hij stramme heupen had, en dat zijn spieren sterk maar ietwat kort waren; zo kon hij absoluut geen split of spagaat en met rechte benen de grond raken met zijn vingertoppen was een probleem.
De focus lag nu op wat hij wèl kon.
Al tijdens de resterende middag had hij een lijstje gemaakt: hij kon snel van kleding wisselen door laagjes aan te trekken. Dat maakte het wel een beetje een strip-act, maar dat zou Maria vast niet erg vinden. Hij kon verschillende, redelijk acrobatische moves, zoals op zijn handen lopen, een flik-flak en een heel arsenaal aan geinige koprollen.
Hij kon een DJ regelen.
Hij had een dansschoolcertificaat voor diverse stijldansen, maar daarvoor had hij een partner nodig. Waren er danspartners te vinden in de zaal? Alleen Aster of ook anderen? Viel dat te regelen? Kon iemand hem een lesje breakdance geven? Of Hiphop? ‘t Moest per slot van rekening wel een beetje cool zijn.
Of eigenlijk… was het misschien heel cool om vreselijk on-cool te zijn en er een halve slapstick van te maken. Als mensen moesten lachen, was dat al een half applaus waard, toch?
Het lijstje groeide uit tot een ware mindmap en het ene idee na het andere schoot in zijn hoofd. Tot diep in de nacht zocht hij naar muziek, naar de bijbehorende passen en oefende hij in het lokaal waar hij normaal altijd stiekem met zijn viool oefende. De volgende ochtend ging hij door met het zoeken van mensen die hem konden helpen; zowel ontbijt als lunch was een snelle hap, want hij had het druk en tussendoor wilde hij Aster ook nog zien.
Toen de tijd was aangebroken dat hij met Maria had afgesproken, meldde hij zich licht zenuwachtig in de Grote Zaal.
“Zo! Ben je er klaar voor?” Ondanks dat hij nerveus was voor wat komen ging, was hij enthousiast. “Ik zou zeggen: Ladies first! Trouwens; het was sowieso al jouw beurt.” Ja, eerlijk was eerlijk; dan had ze de vorige keer maar niet verstek moeten gaan.