<ORPG> Kendalls Knotsgekke Kledingboutique

[Timsel]

Kendall Clark, een jongeman die altijd gehuld is in vrouwenkleding waardoor bijna iedereen vergeten is dat hij eigenlijk een jongen is, besluit op de vooravond van Halloween de mensen eens goed te helpen met hun outfits. Hij opent een winkeltje aan de rand van het bos op het terrein van Zweinstein met allemaal zelfgemaakte en ingekochte kostuums en assecoires voor een goed kostuum en een make-up hoekje om daarmee te helpen. Daarbij is hij bereid om iemand helemaal een make-over te geven. Iedereen mag er komen shoppen, ook volwassen personages. Kom dus langs om te brainstormen met Kendall over wat je personage gaat dragen in de - spoedig arriverende - Halloween-ORPG! 

---     

Het kleine huisje aan de zijkant van het terrein – niet Hagrids hut, maar daar verderop, vlakbij de poorten naar Zweinsveld maar nog net daarvoor – had eigenlijk weinig tot, laten we eerlijk zijn, geen functie. Kendall had het altijd een leuk plekje gevonden; aan de bosrand, lekker rustig, tussen de boompjes en de bloemetjes – een perfecte plek voor een heerlijke kop thee.
Maar vandaag toverde Kendall het om tot een Halloweenwinkeltje. Halloween was namelijk Kendalls favoriete feestdag. Iedereen ging dan altijd verkleed is de meest prachtige kostuums en ineens werd er wat minder moeilijk gedaan als een meisje een mannelijk personage speelde en andersom. Iets waar Kendall totaal geen moeite had; voor hem was het iedere dag Halloween, maar toch was het leuk dat anderen eens meededen aan de verkleedpartij.
Helaas waren er altijd wat mensen die… nou ja, minder moeite staken in hun looks. Terwijl Kendall al vlak voor de zomervakantie bezig was met het ontwerpen van zijn halloweenkostuum, besloten sommigen pas de dag zelf als wie ze verkleed gingen en werkten dat dan af met goedkope foefjes, zoals vampiertandjes, wat langer haar of wat ketchup dat dan bloed moest voorstellen.
Nee. Genoeg was genoeg. Kendall kon het niet langer verdragen; Zweinstein had zijn hulp nodig. Vandaar dit winkeltje. Hij was er vorig jaar op gekomen, toen zijn date aan was gekomen in een vrij simpel jurkje en wat vampiertandjes. Ja, schat, dat was echt níet oké met halloween. Pak uit, doe wat leuks! Vooral omdat híj echt helemaal uitgedosd was geweest als Belle van Belle en het Beest, was dat een beetje een schijnvertoning.
Hij had allerlei outfits gemaakt; naaien was Kendalls hobby, en normaal naaide hij dan vrouwenkleding, maar voor vandaag had hij óók moeite gestoken in mannenkleding. Er hing vanalles; allerlei kostuums van allemaal Disneyfilms, andere soort jurken en pakken, gothic kleding, maskers, assecoires, pruiken, etc. Zelf was hij verkleed als Esmeralda uit de Klokkenluider van Notre Dame.
Hij had in de hoek een make-up hoekje waar iedereen die dat wilde een heuse make-over geven. Iemand helemaal omtoveren tot, wat diegene maar wilde worden! Een grijze muis naar een fantastische prins of prinses? Een heel net persoon omgetoverd tot een gothische greep? No problemo! Kendall deed het wel. Hij ging Halloween redden. 

[Blossom]

Met grote passen liep Yorick het pad af naar het huisje waar een van zijn leerlingen een Halloween-kledingboetiek had geopend. De jongen maakte de pakken en jurken zelf, had hij vernomen.
In de afgelopen jaren had Yorick de jongen van een afstandje leren kennen. Nooit kwam Kendall opdagen op het wekelijkse LHBTI- uurtje; een vaste middag in de week waar leerlingen vrijuit konden praten over hun geaardheid (en ook gewoon over huiswerk en dergelijke, want het was niet bepaald een drama-uur) terwijl Kendall zo queer was als het maar zijn kon. Als Yorick de Disneyprinses in de gangen van Zweinstein tegenkwam, groette hij hem altijd vrolijk, al voelde hij altijd wel de neiging om Kendall te beschermen. Slechts een minderheid van de scholieren was zo ruimdenkend: het kon zomaar zijn dat Kendall werd gepest. Misschien zelfs zonder dat de jongen in kwestie het doorhad.
Natuurlijk had hij er ook over gesproken met George (al liep bij George ieder gesprek uit op een vrijpartij, iets waar hij zich later meestal schuldig over voelde omdat er van normaal collega-schap weinig overbleef) en ook had hij zijn nieuwe collega Jo-Ann aangesproken. Zij wist niet veel meer te zeggen dan: Kendall is een meisje, toch? dus ze had in het geheel niet opgemerkt dat er hier een jongen in meisjesoutfit rondliep.
Goed. Sommige dingen waren niet gemakkelijk, maar er was dus ook nooit gesproken over een eventuele transitie. Misschien wilde Kendall in het geheel geen gender en moest hij dan aangesproken worden met ‘hen’ en ‘diens’.
Voor nu ging Yorick gewoon even kijken hoe het met Kendall was. Zowel in de hoedanigheid van Huffelpuf-afdelingshoofd als LHBTI+ contactpersoon. En natuurlijk ook als klant, want Yorick was best aangetrokken tot verkleedpartijen zoals halloween. Hij had zin in het feest! Ook al was hij dan een docent, die nuchter moest blijven (al liepen de personeelsfeesten nadat het leerlingenfeest was afgelopen, ook weleens uit de hand).
“Hallo Kendall!” riep hij door de winkel toen hij eenmaal binnen was. Even keek Yorick om zich heen en kon zien dat de jongen zeventien-en-bijna-afgestudeerd was. Aan magie geen gebrek; hij had deze troosteloze ruimte prachtig gepimpt.

[Timsel]

Het belletje ging en de eerste klant kwam binnen! Het was niemand minder dan professor Wapenaar, de professor Dreuzelkunde. Kendall mocht hem wel, al vond hij de professor wel wat bemoeizuchtig. Hij wist dat de professor het allemaal echter goed bedoelde en daarom zou Kendall hem ook nooit hardop ‘bemoeizuchtig’ noemen.
Hij liep zwierend naar de professor toe, sierlijk op zijn hakken en zwaaiend met zijn grote rok. ‘Goedendag professor Wapenaar!’ zei hij vrolijk. ‘Hartelijk welkom in mijn boetiekje. Wat vindt u ervan?’ Hij gebaarde rond.
‘Wat kan ik voor u betekenen?’ vroeg hij opgewekt. ‘Een kostuum? Griezelaccessoires? Ik heb echt van álles.’
Hij liep vrolijk langs de rekken en trok her en der een kostuumpje naar zich toe om het te bekijken en in te schatten of professor Wapenaar dat wat zou vinden. ‘Hmm… als u voor kostuums komt, gaat u waarschijnlijk voor een heldhaftige, stoere en charmante prinsen-look. Ik heb allerlei verschillende prinsenkostuums in de aanbieding.
Maar, als u ook eens de stoute schoenen zou willen aandoen, kunt u natuurlijk ook een jurk proberen! Ik denk dat u dat prachtig zou staan, al moet u het natuurlijk helemaal zelf weten als u zich daar niet comfortabel in voelt.’

[Blossom]

“Het is prachtig!” antwoordde Yorick enthousiast. “Als je over een maand of acht je PUIST-examens haalt, ga je dan daarna een winkel openen op de Wegisweg?” Hij kon eigenlijk geen enkel ander beroep bij Kendall verzinnen, maar misschien dacht de jongen zelf daar totaal anders over.
Als een professional vroeg Kendall wat hij voor hem kon betekenen, en Yorick was welwillig om ermee in te stemmen dat hij in ieder geval iets aan zou proberen. Hij moest leerlingen een kans geven, toch?
Hmm… een prinsenkostuum. Dat zou hem goed staan. Te goed eigenlijk, voor een feestje als halloween, want een prins had niks met horror te maken. Zelfs de edele man die zichzelf door een dikke muur van rozenstruiken had gewerkt om Doornroosje wakker te kunnen kussen, had er spik en span uitgezien. Nee, eigenlijk was dat niks; een prinsenkostuum was voor Valentijnsdag ofzo, maar niet voor Halloween.
En ook al hield Kendall het ene na het andere kostuum omhoog en bekeek Yorick alles keurend of het iets voor hem zou zijn: telkens was het antwoord ‘nee’, dat hij liet merken door met zijn hoofd te schudden.
Totdat Kendall een jurk opperde. Yorick verslikte zich zowat in zijn eigen speeksel.
“Een JURK?” Ook al moest hij op dit moment eruitzien alsof hij een vis was die op het droge probeerde te ademen, toch nam hij het serieus in overweging.
“Eh… dat zit toch helemaal niet lekker?” Daar had hij toch een punt? Jurken hadden een veel te strak lijfje - zeker als een vrouwelijke taille ontbrak - en dat gedoe met al die lappen stof…. Onzin! dacht hij. Kom op man. George zal zich doodlachen!
Ja, het moest toch vooral leuk zijn: daar waren verkleedfeestjes dan ook wel weer voor. Dus dan moest hij zoiets proberen als een horror-bruid?
“Oké,” gaf hij toe. “Jij bent hier de adviseur, dus dan moet ik me wel fatsoenlijk laten adviseren. Wat denk jij dat mij goed staat?”

[Joël]

In een lila mantelpak en op donkerpaarse stiletto’s Verschijnselde Maggie net buiten het terrein van Zweinstein. Haar krijtwitte handtasje bungelde nonchalant over haar linkerpols. Normaal kocht ze haar kleding in Dreuzelwinkels of in de iets exclusievere boetiekjes op de Wegisweg, maar tijdens haar laatste bestuursvergadering in het kasteel had ze geluiden gehoord over een klein winkeltje aan de rand van het bos. Zelfgemaakte kleding en een ruim aanbod in accessoires en make-up. Binnenkort had ze een themafeestje op het Ministerie en uit nieuwsgierigheid nam ze vandaag maar eens een kijkje in het besproken winkeltje. Ze wilde als bestuurslid graag betrokken blijven bij het reilen en zeilen van Zweinstein.
Voorzichtig duwde Maggie de deur open en hoorde een bescheiden hoog belletje. De winkeleigenaar was al bezig zag ze. Yorick, of professor Wapenaar voor leerlingen, werd aangesproken door een bijzondere verschijning. Ze glimlachte naar beiden en besloot hen niet te storen, maar eerst even rond te kijken. Al snel had ze in de gaten dat ze voor een kostuum voor een themafeestje aan het juiste adres was. Er hingen fiks uitgedoste jurken aan de hangers en ook mooi afgewerkte elegante pakken. Ze wist goed wat haar wel en niet stond als het ‘normale’ outfits betrof, maar van dit genre kleding had ze geen idee.
’Excuseert u mij,’ sprak de heks van middelbare leeftijd uiteindelijk de winkeleigenaar aan, ‘kunt u mij helpen? Ik heb binnenkort een themafeestje op het Ministerie en ik zie hier zoveel hangen dat ik door de bomen het bos niet meer zie. Kunt u iets aanraden?’