Expeditie Robinson

[Blossom]

Het was veel te warm voor een Ier, maar dat liet Anthony niet merken. Hij zou wel zo af en toe een duik nemen in de zee om af te koelen en voor de rest… kon hij natuurlijk best wel een degelijke hut bouwen. Dacht hij. Immers, hij kon ook deelnemen aan bootcamps en hij kon een tent opzetten als hij naar een Dreuzelfestival ging. En hij kon lompe dingen doen toen hij vorige zomer eens bij de Schotse Highland games was, zoals een paal werpen of een zak hoog de lucht in gooien (door hem zelf steevast gedefinieerd als dwergwerpen en vrouwsjouwen) dus aan kracht geen gebrek. 
Wel had hij een beetje een gebrek aan communicatie, want dat oeverloze gezever was niet zijn ding: dat liet hij liever aan diplomatieke mensen over. Dus hij was uit de boot gestapt en was eens rond gaan kijken. Hij had vreselijk weinig bij zich (natuurlijk had hij een rugzak vol met Dreuzel-survival-spullen, maar die had hij niet mee mogen nemen) en ook zijn toverstok had hij achter moeten laten bij de organisatie. 
De andere deelnemers waren veel zwakker dan hij. Anthony vroeg zich dan ook af hoe het kwam dat ze zich voor een dergelijk evenement hadden op kunnen geven. De enige die hij een beetje een kans gaf, was dat stoere meisje uit het Huffelpuf-Zwerkbalteam, maar zijn afdelingsgenoot Louis? Nah, geen schijn van kans. Selena uit Zwadderich? Die kwam hier alleen maar een beetje voor het decor. 
Het duurde niet zo ontzettend lang voordat hij een redelijk scherpe steen gevonden had. Die kon hij mooi als gereedschap gebruiken! Het eerste dat eraan moest geloven was een bananenboom-achtige palm, want die had mooie bladeren om een dak mee te maken. 
“Zullen we vanavond kreeft eten?” vroeg hij tussen zijn werk door. “Moet hier in de zee toch te vinden zijn.”