Hakkelend verklaarde het meisje dat ze had gedacht dat hij ouder zou zijn.
Tja, wie niet, dacht Trevor bitter. Voor een Spreukzoeker was hij überhaupt al jong – de meeste waren een decennium of twee ouder dan hij voor ze een eigen zaak hadden. En dat hij er nog steeds uitzag alsof hij kersvers van Zweinstein kwam terwijl dat toch echt al vijf jaar geleden was, hielp ook niet bepaald. Maar om dat nou meteen bij binnenkomst al op te merken, was niet erg tactvol, zelfs voor Trevors standaard.
‘Jij had ook best ouder mogen zijn,’ kaatste hij minzaam terug.
Ze mompelde nog wat verontschuldigingen, maar Trevor luisterde al niet meer. Hij knikte met een kort rukje van zijn hoofd naar de deur achter de toonbank, waar hij zijn werkkamer had. Tijd voor koetjes, kalfjes en ander gezeur had hij niet; dit sollicitatiegesprek ging al af van de uren die hij na sluitingstijd had om de voorwerpen te bestuderen en vloekvrij te maken van de klanten die morgen hun bestelling verwachtten.
Hij ging haar voor naar achteren en nam plaats aan zijn werkbureau, terwijl hij zwijgend naar de stoel tegenover hem wees, waar normaliter Lila zat te handwerken. De zenuwen van het meisje waren allesbehalve gekalmeerd, constateerde hij. Hij snoof toen ze haar familienaam in de strijd gooide. Zo vroeg ook, al.
‘Ja, ik ken je familie,’ zei hij. ‘De Robijnen staan bekend om hun vindingrijkheid, daadkracht en magisch talent. Eigenschappen die ik zeker kan waarderen – je naam is de voornaamste reden dat je hier nu zit.’ Hij boog zich samenzweerderig naar voren. ‘Maar ik zal het je eerlijk vertellen, van één persoon uit een invloedrijke familie naar de ander: met alleen je naam kom je er niet. Niet in dit werk. Je moet kunnen leveren. Dus’ – hij kwam weer overeind en schoof een medaillon haar kant op uit zijn voorraad van opdrachten – ‘als mijn assistente is het je voornaamste taak om de winkel te bemannen terwijl ik hier bezig ben. Hoewel ik niet verwacht dat je met alle magiesoorten om kunt gaan, zul je ze wel moeten kunnen herkennen om de klanten gericht advies te kunnen geven en te kunnen bepalen welke diensten ze nodig hebben. Dit medaillon is vanmiddag bij mij gebracht door een reiziger die hem in Thailand heeft gekocht. Hij wilde weten of het duistere magische eigenschappen bezit. Wat is je oordeel?’
Tja, wie niet, dacht Trevor bitter. Voor een Spreukzoeker was hij überhaupt al jong – de meeste waren een decennium of twee ouder dan hij voor ze een eigen zaak hadden. En dat hij er nog steeds uitzag alsof hij kersvers van Zweinstein kwam terwijl dat toch echt al vijf jaar geleden was, hielp ook niet bepaald. Maar om dat nou meteen bij binnenkomst al op te merken, was niet erg tactvol, zelfs voor Trevors standaard.
‘Jij had ook best ouder mogen zijn,’ kaatste hij minzaam terug.
Ze mompelde nog wat verontschuldigingen, maar Trevor luisterde al niet meer. Hij knikte met een kort rukje van zijn hoofd naar de deur achter de toonbank, waar hij zijn werkkamer had. Tijd voor koetjes, kalfjes en ander gezeur had hij niet; dit sollicitatiegesprek ging al af van de uren die hij na sluitingstijd had om de voorwerpen te bestuderen en vloekvrij te maken van de klanten die morgen hun bestelling verwachtten.
Hij ging haar voor naar achteren en nam plaats aan zijn werkbureau, terwijl hij zwijgend naar de stoel tegenover hem wees, waar normaliter Lila zat te handwerken. De zenuwen van het meisje waren allesbehalve gekalmeerd, constateerde hij. Hij snoof toen ze haar familienaam in de strijd gooide. Zo vroeg ook, al.
‘Ja, ik ken je familie,’ zei hij. ‘De Robijnen staan bekend om hun vindingrijkheid, daadkracht en magisch talent. Eigenschappen die ik zeker kan waarderen – je naam is de voornaamste reden dat je hier nu zit.’ Hij boog zich samenzweerderig naar voren. ‘Maar ik zal het je eerlijk vertellen, van één persoon uit een invloedrijke familie naar de ander: met alleen je naam kom je er niet. Niet in dit werk. Je moet kunnen leveren. Dus’ – hij kwam weer overeind en schoof een medaillon haar kant op uit zijn voorraad van opdrachten – ‘als mijn assistente is het je voornaamste taak om de winkel te bemannen terwijl ik hier bezig ben. Hoewel ik niet verwacht dat je met alle magiesoorten om kunt gaan, zul je ze wel moeten kunnen herkennen om de klanten gericht advies te kunnen geven en te kunnen bepalen welke diensten ze nodig hebben. Dit medaillon is vanmiddag bij mij gebracht door een reiziger die hem in Thailand heeft gekocht. Hij wilde weten of het duistere magische eigenschappen bezit. Wat is je oordeel?’
![[+]](https://nomaj.nl/images/emerald/collapse_collapsed.png)