16 going on 20

[Rowace]

- Wanneer ik mijn ogen sluit raast mijn

Leven aan me voorbij

Dus slaap ik voortaan met mijn

Ogen open

Opdat ik niets mis -

---

Het was niet zijn beste dag. Trevor was wakker geworden met een zeurderige net-niet hoofdpijn die zich pas liet wegjagen door een koude douche en een vitamineshotje. Hij had er dan ook tegenop gekeken om naar Covent Garden te gaan, waar zijn broer een appartement deelde met diens beste vriendin Blue. Ze was extreem extrovert en vond het heerlijk om stiekeme avonturen te bedenken en feestjes te organiseren. Eigenlijk was ze in ongeveer alles zijn directe tegenpool.
Het was echter zijn eigen beste vriend die hij niet graag wilde zien vandaag. Op Zweinstein waren ze bijna onafscheidelijk geweest, maar al kort na hun afstuderen was Jareth stuurloos geworden en had hij ogenschijnlijk vooral alles gedaan wat zijn vader maar ergerde. Drank, drugs, heel veel onenightstands… Op school waren zijn flirts grappig geweest, maar terwijl Trevor zich op zijn Spreukzoekerstudie richtte, begon hij zich steeds meer aan het gedrag van zijn beste vriend te ergeren. Het had iets zieligs.
Inmiddels had Jareth beloofd om zijn leven te beteren en na zijn retraite in Griekenland leek hij inderdaad clean te blijven, maar er was iets stuk gegaan in hun vriendschap dat Trevor niet snel gerepareerd zag. Het was dat ze samen een hoop hadden meegemaakt en dat Jareth Lila’s broer was, anders had hij hem jaren geleden al laten vallen.
Trevor moest zich inhouden om niet te kreunen toen Jareth in het rond begon te wauwelen. Hij wilde Blue een verontschuldigende blik geven, maar die werd door haar eigen boze stem naar de keuken geroepen omdat de koffie klaar was. Hij kon het haar niet kwalijk nemen dat ze ervandoor ging om het drinken te halen. Jareth leek niets door te hebben; hij had een domme grijns om zijn lippen en praatte maar door. Het duurde dan ook niet lang voor Trevor zijn geduld verloor.
‘Het is werkelijk nog nooit grappig geweest om D een meisje te noemen. Doe eens volwassen.’
Jareth leek hem niet te horen, want hij begon een dramatische eenmansshow waarin hij langzaam tot de schokkende realisatie kwam dat Lila een jaar ouder zou worden. Natuurlijk moest hij haar ziekte erbij noemen, alsof er niets meer aan de hand was, en hintte hij naar een of ander gênant voorval van toen ze nog een baby was. Trevor was opgelucht toen Jareth besloot om die anekdote te laten voor wat hij was.
Trevor ging op een stoel zitten en zorgde dat hij tussen Jareth en Blue in bleef. ‘Geef hem bij God niet nog meer alcohol. Hij heeft duidelijk al genoeg gehad voor de dag,’ zei hij toen Jareth zei dat hij zin had in drank. Trevors humeur was nog verder gekelderd dan het die ochtend al was geweest. ‘Zwarte koffie is prima voor mij, dank je.’ Hij dwong zijn mondhoeken in een dankbare glimlach. ‘Dus, wat is je idee? Ga je weer vijftig blauwemaansvlinders in mijn appartement loslaten?’
Ook een aantal jaar geleden had Lila’s vriendengroep zijn appartement gebruikt voor een verrassingsfeestje. Wekenlang kwamen er nog iriserende vlinders uit zijn gordijnen als hij ze ’s ochtends opende. Een tikje irritant, maar stiekem was het ook wel sferisch geweest. Zijn nieuwe appartement was een stuk groter, dus hij was benieuwd of Blues plannen nu ook ambitieuzer waren dan ooit.