Greenhouse Tea

[Blossom]

Het diner iedere dag in de Grote Zaal was heerlijk, maar het duurde zo lang en het was ook best wel veel. Jo-Ann had het na een kwartiertje wel weer gezien en was ver voordat het dessert werd opgediend, alweer vertrokken. Terug de kweekkas in, lessen voor morgen voorbereiden en er was ook een teil vol bollen van Trampolinetulpen, die ze van mogelijk rottend materiaal moest ontdoen. Pas eind oktober moesten die worden gepoot, dus in de tussentijd moesten ze schoon en kurkdroog worden weggezet. 
Neuriënd was ze bezig, zoals haar hardwerkende aard haar ingaf, en ze betoverde potjes en schepjes, die als een legertje van tuingereedschap over de werkbanken marcheerde. Daarna knipte ze de zaaddoosjes uit het Langdradig Weekblad: die moesten weer gezaaid worden in de laatste week van maart. 
Plotseling hoorde ze een stem. Iemand die patrouilledienst had. 
“Hallo!” riep ze vrolijk terug. “Ik ben het!” Daaruit kon ze nog niet opmaken wie het was, maar wel dat ze zelf in ieder geval niks vreemds aan het doen was. Ach, die verplichte rondjes in-en-rondom het kasteel kende ze zelf ook, want zo af en toe was het haar beurt. Liever liet ze het aan collega’s over; dan kon zij tenminste met haar handen in potgrond wroeten.
“Pas op voor die zak met Drakenmest!” riep ze er nog achteraan.