Celebrity Hunt

[Blossom]

“Ho nou!” riep Joshua toen hij zo’n beetje door Emilien aangevallen werd. Hij wist echt alles van paniekreacties, maar Emilien maakte zich druk om niks. Tenminste: een chocokikkerplaatje, maar dat was volgens hem toch echt geen kwestie van leven of dood.
Hoewel? Had zijn warrige hoofd iets belangrijks gemist?
“Kan je iemand doodmaken met een chocokikkerplaatje?” vroeg hij zich hardop af. Hij fronsde. Er bestonden werkelijk mensen op Zweinstein die hem gekker konden maken dan hij al was!
Eindelijk leek Emilien wat rustiger te worden en legde het werkelijke probleem uit. Joshua blikte naar de wijnvaten en de ingang van de Leerlingenkamer. Het was ten strengste verboden om mensen van andere afdelingen mee naar binnen te nemen, maar die regel vond hij maar stom. Als hij het goed had, waren er niet heel veel mensen meer in de Leerlingenkamer aanwezig. Weinig echte problemen, dus.
“Oké,” zei hij. “Mochten er mensen binnen zitten die beginnen te zeuren als jullie binnenkomen, vertel hen dan maar dat je mij ergens met waanideeën en al hebt gevonden. Dan sla ik allerlei wartaal uit en dan geloven ze jullie wel.” Hij lachte: dit was voor het eerst dat hij misbruik zou gaan maken van zijn zienersziekte, of wat het dan ook mocht wezen. Ach, leugentje voor bestwil. Niks mis mee, toch?
Hij tikte het ritme van Helga Huffelpuf op het wijnvat, waarna de deur openzwierde.
“Sesam Open U!” riep Joshua dramatisch.
Hij stapte als eerste naar binnen en wenkte Emilien en Noah om mee te komen. Gelukkig was de Leerlingenkamer leeg, zoals hij eerder al een beetje verwachtte.
“Probeer tussen de troep dat plaatje maar te vinden!” lachte hij. Huffelpufs hadden namelijk al generaties lang de gewoonte om geinige prullaria aan het plafond vast te plakken.