17/08/2020, 21:33
Joshua... Van alle personen aan wie Noah hulp kon vragen was het Joshua. Emilien kon een geïrriteerde blik niet onderdrukken. Hoewel haar beste vriendin het al een tijdje terug goed gemaakt had met haar ex, vertrouwde Emilien hem nog altijd niet volledig. Hij was zo raar. Soms leek hij wel van een andere planeet te komen. Ze had nu echter geen enkele reden om kwaad op hem te zijn, omdat, zoals het een ware Huffelpuf betaamde, Joshua erg behulpzaam was. En aangezien zij en Noah er niet uitgeraakte waar hun volgende locatie was, was hulp erg op z'n plek.
Emilien wou de jongen net uitleggen waarom twee Ravenklauwers in de keukens waren, toen hij zelf aan een hele uitleg begon. Emilien keek hem haast met open mond aan toen hij begon over chocokikkerkaartjes. Hoe wist hij dat? Noch Noah, noch zij had het onderwerp ter sprake gebracht. Vervolgens legde Joshua het verloren puzzelstukje op zijn plaats.
"De leerlingenkamer van Huffelpuf!" gilde Emilien opgewonden, waarmee ze Joshua's vraag om hen te helpen beantwoordde: "Dat is waar mijn volgende kaart ligt."
Ze keek Noah opgelaten aan. "Een locatie die we allebei niet kennen, het kon niet anders dan een leerlingenkamer zijn!"
Ze schudde Joshua heen en weer. "Jij bent een Huffelpuf, je moet ons binnensmokkelen! Het is een kwestie van leven of dood!"
Het was pas toen ze Joshua weer losliet, dat Emilien besefte dat ze die arme jongen hun probleem helemaal niet uitgelegd hadden.
"Wel," probeerde Emilien weer kalm te zeggen na haar plotse ingeving: "Mijn goede vriend Noah hier heeft mijn hele zeldzame collectie chocokikkerkaartjes doen verdwijnen. Nu liggen ze allemaal verspreid over Zweinstein. We hebben zonet Merlijn in de keukens gevonden, maar blijkbaar ligt er ook eentje in de leerlingenkamer van Huffelpuf. We moeten snel zijn voordat iemand anders ze vindt. Dus Joshua, please, help ons!"
Emilien wou de jongen net uitleggen waarom twee Ravenklauwers in de keukens waren, toen hij zelf aan een hele uitleg begon. Emilien keek hem haast met open mond aan toen hij begon over chocokikkerkaartjes. Hoe wist hij dat? Noch Noah, noch zij had het onderwerp ter sprake gebracht. Vervolgens legde Joshua het verloren puzzelstukje op zijn plaats.
"De leerlingenkamer van Huffelpuf!" gilde Emilien opgewonden, waarmee ze Joshua's vraag om hen te helpen beantwoordde: "Dat is waar mijn volgende kaart ligt."
Ze keek Noah opgelaten aan. "Een locatie die we allebei niet kennen, het kon niet anders dan een leerlingenkamer zijn!"
Ze schudde Joshua heen en weer. "Jij bent een Huffelpuf, je moet ons binnensmokkelen! Het is een kwestie van leven of dood!"
Het was pas toen ze Joshua weer losliet, dat Emilien besefte dat ze die arme jongen hun probleem helemaal niet uitgelegd hadden.
"Wel," probeerde Emilien weer kalm te zeggen na haar plotse ingeving: "Mijn goede vriend Noah hier heeft mijn hele zeldzame collectie chocokikkerkaartjes doen verdwijnen. Nu liggen ze allemaal verspreid over Zweinstein. We hebben zonet Merlijn in de keukens gevonden, maar blijkbaar ligt er ook eentje in de leerlingenkamer van Huffelpuf. We moeten snel zijn voordat iemand anders ze vindt. Dus Joshua, please, help ons!"