10/08/2020, 21:36
Een nieuwe gast werd door één van de huiselfen van de familie Vonx binnen gelaten. Edmund keek op en moest moeite doen om zijn gezicht in de plooi te houden.
Gotcha! was wat hij vooral niet hardop mocht zeggen. De rijzige man die de woonkamer binnen stapte, was niemand minder dan Andrey Voronin, een bekend kopstuk van een Russische tak van neo-dooddoeners. Edmund had niet eens geweten dat hij momenteel in Engeland was. Hij wist enkel dat hij enkele maanden geleden was vrijgekomen uit de Russische tovergevangenis bij gebrek aan bewijs. Blijkbaar had hij andere oorden opgezocht en hij was hier vast niet toevallig.
Edmund had het gevoel dat zijn operatie op slag drie niveaus gestegen was in belangrijkheid. Bracht hij dit tot een goed einde, dan wachtte hem een glansrijke carrière als Verbloemist. Dan zou hij niet alleen bewijsmateriaal verzameld hebben om de familie Vonx aan de praktijken van de neo-dooddoeners te linken, maar hopelijk ook genoeg om Voronin ook veroordeeld te krijgen. Verprutste hij het echter… Nou ja, dan ging hij blij mogen zijn als hij ‘alleen maar’ ontslagen werd.
Voronin werd aan iedereen voorgesteld en hij stelde zichzelf uiteraard voor als Isaac Holloway. De Rus stelde hem een paar vragen over zijn werk, maar niks waar hij niet kon op antwoorden. Hij deed uiteraard alsof hij niet wist wie de man was. Isaac Holloway had weinig redenen om een Russische neo-dooddoener te kennen. Hij was natuurlijk wel zeer vereerd om hem te leren kennen en luisterde geboeid naar wat hij zei.
Edmund echter walgde van wat de man te vertellen had. Al die praat over modderbloedjes, snullen en bloedverraders die ze de meest gruwelijke eindes toewensten, verheerlijkende woorden over duistere tovenaars zoals Grindelwald en Jeweetwel die zogenaamd de juiste ideeën hadden, hij wilde dat hij ergens anders was en hier niet naar hoefde te luisteren. Hij kon niet begrijpen dat er echt tovenaars waren die oprecht in dit soort dingen geloofden, maar als hij om zich heen keek, dan merkte hij dat iedereen, stuk voor stuk, mee was in het verhaal van Andrey Voronin. Enkel Fenton leek zich enigszins ongemakkelijk te voelen wanneer het over de behandeling van snullen ging. Het was dankzij Fenton dat Edmund op de hoogte was van het meisje - Fentons jongere zus - die in de kelder opgesloten zat omdat ze geen brief van Zweinstein had gekregen. Fenton bracht het meisje regelmatig extra eten, zonder dat iemand anders van de familie op de hoogte was en om één of andere reden had hij Isaac hierover in vertrouwen genomen. Niemand anders van de familie wist dat Edmund wist van Mathilda en uiteraard wist niemand, ook Fenton niet, dat Edmund dit had doorgegeven aan zijn contactpersoon van MI-7.
Het enige voordeel van de aankomst van Voronin was dat Kestrels aandacht nu op Voronin gericht was en ze haar versierpogingen ten aanzien van Isaac Holloway had gestaakt. Voorlopig in elk geval. Maar wat een gezellig schaakavondje met Fenton had moeten worden, was wel heel anders gelopen dan verwacht.
Gotcha! was wat hij vooral niet hardop mocht zeggen. De rijzige man die de woonkamer binnen stapte, was niemand minder dan Andrey Voronin, een bekend kopstuk van een Russische tak van neo-dooddoeners. Edmund had niet eens geweten dat hij momenteel in Engeland was. Hij wist enkel dat hij enkele maanden geleden was vrijgekomen uit de Russische tovergevangenis bij gebrek aan bewijs. Blijkbaar had hij andere oorden opgezocht en hij was hier vast niet toevallig.
Edmund had het gevoel dat zijn operatie op slag drie niveaus gestegen was in belangrijkheid. Bracht hij dit tot een goed einde, dan wachtte hem een glansrijke carrière als Verbloemist. Dan zou hij niet alleen bewijsmateriaal verzameld hebben om de familie Vonx aan de praktijken van de neo-dooddoeners te linken, maar hopelijk ook genoeg om Voronin ook veroordeeld te krijgen. Verprutste hij het echter… Nou ja, dan ging hij blij mogen zijn als hij ‘alleen maar’ ontslagen werd.
Voronin werd aan iedereen voorgesteld en hij stelde zichzelf uiteraard voor als Isaac Holloway. De Rus stelde hem een paar vragen over zijn werk, maar niks waar hij niet kon op antwoorden. Hij deed uiteraard alsof hij niet wist wie de man was. Isaac Holloway had weinig redenen om een Russische neo-dooddoener te kennen. Hij was natuurlijk wel zeer vereerd om hem te leren kennen en luisterde geboeid naar wat hij zei.
Edmund echter walgde van wat de man te vertellen had. Al die praat over modderbloedjes, snullen en bloedverraders die ze de meest gruwelijke eindes toewensten, verheerlijkende woorden over duistere tovenaars zoals Grindelwald en Jeweetwel die zogenaamd de juiste ideeën hadden, hij wilde dat hij ergens anders was en hier niet naar hoefde te luisteren. Hij kon niet begrijpen dat er echt tovenaars waren die oprecht in dit soort dingen geloofden, maar als hij om zich heen keek, dan merkte hij dat iedereen, stuk voor stuk, mee was in het verhaal van Andrey Voronin. Enkel Fenton leek zich enigszins ongemakkelijk te voelen wanneer het over de behandeling van snullen ging. Het was dankzij Fenton dat Edmund op de hoogte was van het meisje - Fentons jongere zus - die in de kelder opgesloten zat omdat ze geen brief van Zweinstein had gekregen. Fenton bracht het meisje regelmatig extra eten, zonder dat iemand anders van de familie op de hoogte was en om één of andere reden had hij Isaac hierover in vertrouwen genomen. Niemand anders van de familie wist dat Edmund wist van Mathilda en uiteraard wist niemand, ook Fenton niet, dat Edmund dit had doorgegeven aan zijn contactpersoon van MI-7.
Het enige voordeel van de aankomst van Voronin was dat Kestrels aandacht nu op Voronin gericht was en ze haar versierpogingen ten aanzien van Isaac Holloway had gestaakt. Voorlopig in elk geval. Maar wat een gezellig schaakavondje met Fenton had moeten worden, was wel heel anders gelopen dan verwacht.
![[+]](https://nomaj.nl/images/emerald/collapse_collapsed.png)