Rhossili Bay

[Merdyff]

Alweer bracht Jo-Ann Tariq aan het lachen, dit keer met haar kwallenimitatie. Ze had natuurlijk gelijk dat er honderd-en-één redenen konden zijn waarom de vrouw niet kon stilzitten. Misschien had ze gewoon een heel oncomfortabele stoel.
“Als ik van plan was om nog in de zee te gaan zwemmen dit weekend, heb ik mij nu bedacht,” grinnikte hij. “Maar je zou ervan verschieten hoeveel mannen en vrouwen van een zekere ouderdom SOA’s oplopen. Eens ze niet meer zwanger kunnen worden, denken ze dat ze de voorbehoedsmiddelen helemaal achterwege kunnen laten.”
Te laat besefte hij dat hij nu misschien een tikje belerend overkwam, wat absoluut niet zijn bedoeling was. Hij wilde gewoon een voor hem interessant weetje delen, maar misschien had Jo-Ann daar helemaal geen boodschap aan. Hij nam een slok van zijn daiquiri en luisterde naar haar volgende vraag.
“Nee, ik ben alleen op vakantie,” zei hij. Ze zou hem nu vast wel zielig vinden of zo, wie ging er nu alleen op vakantie? Maar goed, welk alternatief had hij? Met zijn familie op vakantie gaan was uitgesloten, collega’s hadden vaak net niet op hetzelfde moment verlof en met zijn vrienden van op Zweinstein had hij te weinig contact om er plots mee op vakantie te gaan. Het was alleen of een groepsreis voor singles, maar zo wanhopig op zoek naar een partner was hij nu ook weer niet. 
Hij wilde vragen of zij thuis een echtgenoot had die op haar wachtte of misschien zelfs kinderen, maar vond dat nogal direct. Het wekte misschien de indruk dat hij haar probeerde te versieren en dat was niet zijn bedoeling. Niet dat hij haar niet aardig vond, maar hij had een beetje een reputatie van vrouwenversierder waar hij eigenlijk vanaf wilde en dan was vrouwen versieren bij een eerste gesprek niet het beste plan. 
Zijn brein had intussen een beetje een rare kronkel gemaakt: van de vraag of Jo-Ann een echtgenoot had via ‘wat met een echtgenoot als je het grootste deel van het jaar op Zweinstein woonde’ naar ‘zijn er eigenlijk professoren op Zweinstein die getrouwd zijn’. Hij besloot dat die vraag niet klonk alsof hij haar probeerde te versieren.
“Misschien een rare vraag, maar… Zijn er eigenlijk professoren op Zweinstein die getrouwd zijn of een relatie hebben? Ik heb er als tiener nooit zo bij stil gestaan, maar het lijkt mij niet evident om zo lang van huis te zijn als je thuis een gezin hebt.”