Undercover Mansion

[Timsel]

“Mooie informant is dat,” mompelde Frodo toen hij zag dat het licht nog brandde in Villa Vonx en dat er gelach en gepraat was te horen van achter de ramen. Hij bekeek het huis om te zien of er een manier was om binnen te komen. Misschien dat ze meteen bezem een raam binnen konden vliegen? Of misschien dat ze over het hek heen konden klimmen? Al was dat waarschijnlijk een en al beveiligd.
Ondertussen suggereerde Gideon dat ze maar moesten aanbellen. “Goed idee,” zei hij en wierp hem een ongelovige blik toe. “Goedenavond, sorry dat we u storen maar we hadden begrepen dat u een kind hier gevangen hield en wij dachten, laten we even een kijkje nemen!” Hij schudde zijn hoofd. “Nee, er moet een andere manier naar binnen zijn…”
Ineens zag hij dat de gluiposcoop die hij om zijn riem had, oplichtte. Vroeger maakten gluiposcopen heel veel lawaai, maar tegenwoordig lichtten ze op. Dat werkte een stuk beter dan het vorige model. Het betekende echter wel dat er gevaar was.
“Shit!” mompelde hij. “De achter die rotsen daar!” siste hij en snel verstopten ze zich achter de rotsen die voor de deur stonden.
Frodo zag een gedaante opdoemen die nonchalant naar het hek liep. “Nog een Vonx,” mompelde Frodo. Hij bestudeerde wat de gedaante deed. Hij legde zijn hand op het hekwerk en mompelde iets – “Purifica antre.” Het hekwerk leek weg te smelten bij zijn aanraking en de gedaante stapte het terrein van de Villa op. Frodo stootte Gideon aan en knikte. Achter de rug van de gedaante sloot het hekwerk zich weer tot een massief, ijzeren hek.
Frodo schudde zijn hoofd. “Dit is niet goed,” mompelde hij. “Het is een val. Wie er dan ook in die geheime dienst zit, hij of zij is een verrader. Het kan niet anders. Kijk naar die mensen achter het raam! Ze houden gewoon een feestje!” Hij schudde ongelovig zijn hoofd. “We moeten hier weg, Gied. En later terugkomen. Nu naar binnen gaan staat waarschijnlijk gelijk aan zelfmoord.”