Undercover Mansion

[Blossom]

Dit was, al voordat hij aan de klus begonnen was, bij voorbaat een van de smerigste zaken die hij in zijn hele carrière zou krijgen. Dit was geen standaardwerk. Niemand sloot zijn kind op in de kelder, ook niet als het een Snul was, maar het zonlichtloze bestaan was waarschijnlijk wel het lot van de arme Mathilda Vonx. 
Zweinstein stuurde ieder magisch elfjarig kind een brief. Ieder niet-magisch kind werd uitgesloten. De namen van uitgesloten kinderen waren bekend bij de Afdeling Magische Jeugdzorg, maar meestal raakten die kinderen toch uit het vizier. Dat kwam omdat nagenoeg alle elfjarige Snullen door weldenkende ouders op Dreuzelscholen werden geplaatst, alwaar ze werden voorbereid op een Dreuzelbestaan. Bij eventuele problemen kwam de Dreuzeljeugdzorg in actie. Het ging hier maar over slechts een of twee kinderen per leerjaar, die vaak ook nog Dreuzels in de familie hadden. Het kwam altijd goed. 
Maar nu dus niet. Nu was er eentje door de mazen van het systeem geglipt, door ouders die hun Snul zagen als een smet op de familie. Van het idee alleen al kreeg Gideon kippenvel.
“Zeker klaar voor. Ik had dit eigenlijk veel eerder willen doen, maar ik kreeg maar geen groen licht.” 
Geduld was een schone zaak, dat wist hij wel. Maar als er een kind bij betrokken was, kon het hem niet snel genoeg gaan. 
Het was kennelijk niet de bedoeling om de ouders te arresteren, aangezien er vermoedens waren van banden met een Neo-Dooddoenersorganisatie. Het verwaarlozen van een kind was daarbij kennelijk een te licht vergrijp; men wilde de héle organisatie ontmantelen en daarvoor was veel meer nodig dan alleen een Snul van veertien.
“Ik heb een Loper, een magische sleutel die zelf naar een deur toe springt en die dan opent,” deelde hij mee toen hij Frodo zijn magische attributen zag nakijken. “En ik heb een magisch EHBO-doosje, een Hangoor dat gesprekken opneemt en uiteraard mijn toverstok. We kunnen… we Verdwijnselen wel, en lopen het laatste stuk, oké?”
Aangekomen bij het hek van Villa Vonx, bleek het alarmsysteem op dat moment niet geactiveerd te zijn. Familie Vonx leek bezoek te hebben. Veel bezoek. Achter de flauw verlichte ramen zag hij al vlug een persoon of tien. Misschien verwachtten ze nog meer mensen?
“Het zou rustig zijn vanavond!” zei Gideon zacht en geïrriteerd. “Maar het kan ook in ons voordeel werken: als al die mensen voornamelijk bezig zijn met elkaar, zullen ze niet merken dat wij inbreken. Of zullen we gewoon aanbellen?” Hij had echter geen huiszoekingsbevel, dus wat zouden twee Schouwers moeten zeggen als ze aanbelden? Hallo, wij komen voor uw dochter? Ha, dat ging vast niet werken.