Rhossili Bay

[Blossom]

Ze was oprecht verbaasd te horen dat Tariq haar bij haar voornaam noemde, en ze voelde zich een beetje opgelaten daardoor. Had ze vroeger onbewust een verpletterende indruk op hem gemaakt? Dat zou ze niet durven vragen. 
Hij stelde zich aan haar voor. Dat had niet gehoeven, maar ook dat zou ze niet tegen hem zeggen. Kennelijk was hij bescheiden genoeg om er niet zomaar vanuit te gaan dat iedereen zijn naam wist, en dat sierde hem. Daarna vertelde hij dat hij op vakantie was en dat hij nooit eerder naar Rhossili Bay was afgereisd, en vroeg hij of zij soms ook op vakantie was. 
“Nee,” zei ze hoofdschuddend. “Ik woon hier in de buurt, dus dit scheepswrak is zo’n beetje mijn stamkroeg.” Ze wilde een slokje thee nemen, maar vlak voordat haar lippen het gekookte water raakten, besloot ze dat het nog te heet was. Ze blies er dan maar op.
“Al woon ik ook voor een groot gedeelte in Zweinstein,” vervolgde ze, en waagde het slokje, waar ze gelijk spijt van had. Ze liet echter niet merken dat haar verhemelte verbrandde en ze zette het theekopje snel neer. Vrolijk glimlachte ze toen Tariq vroeg of hij aan de plant voorgesteld kon worden. 
“Hallo, ik ben een Schelpkokerbloem!” Met haar pink bewoog ze een van de blaadjes zodat het leek alsof het plantje naar Tariq zwaaide. Toch bleef ze voorzichtig met de kleine waardevolle vondst omgaan. 
“Hij is gelukkig niet zo luidruchtig als een Mandragora,” zei ze glimlachend. “Ik vond ‘m in de duinen en… Ik ben afgestudeerd op Magische Biologie…”
Nou, dat was wel een lekker samenhangend verhaal, toch? 
“Schelpkokerbloemen zijn zeldzaam en als ik me niet vergis - en dat is meer van jouw vakgebied - worden de schutbladeren gebruikt voor in helende toverdranken,” vervolgde ze iets vaster, al klonk ze onzekerder dan ze wilde. Met een Heler naast haar werd haar kennis ietwat wankel. Het besef dat ze tegen hem opkeek, of misschien wel alle Helers op een voetstuk plaatste, zorgde ervoor dat ze zich ietwat ongemakkelijk voelde.
“Maar hij bloeit dus nog niet…” In de stilte die viel draaide ze het aardewerken potje in de rondte. “Ben jij ook nog steeds Heler als je vrij bent? Net als dat ik ook kruidenkundige ben als ik vrij ben?”