Celebrity Hunt

[PinkyTonks]

Noah leek niets gehoord te hebben van wat Emilien zojuist gezegd had.
"Stop met eten!" riep ze kwaad naar hem.
Terwijl zij aan het zoeken was geweest, had Noah zijn hele avondmaal al naar binnen gespeeld: "Weet je zelfs nog wat onze missie is?"
Maar haar afdelingsgenoot leek in beslag genomen te zijn door een sticky toffee pudding. Hij keek ernaar alsof hij ermee wou trouwen. Emilien trok een wenkbrauw op. En dan noemde ze haar en Morrison plakkerig.
"Kun je alsjeblieft voortdoen?" vroeg ze op hetzelfde moment dat Noah het stukje cake met een vies gezicht weer uit zijn mond haalde. Emilien keek hem verbaasd aan. Enkele seconden geleden had het nog geleken alsof hij ermee wou zoenen. Maar hij leek even verbaasd als zij dat de toffee pudding tegenviel.
"Als het niet lekker is, zijn we dan gewoon voort?" vroeg Emilien gehaast, maar toen zag ze een blauw puntje uit het gebak steken.
"Nee, wacht? Is dat één van mijn kaarten?" ze griste de cake uit Noah's handen en bestudeerde het blauwe hoekje dat uit de pudding stak.
"Niet te geloven!" riep ze uitgelaten: "Je hebt hem gevonden!"
Ze begon de bovenste laag van de cake eraf te peuteren, zodat haar kaart vrijkwam. En lieve hemel, het was één van haar zeldzaamste kaarten.
"Bij Merlijns baard," lachte ze: "Het is Merlijn!"
Ze stak de plakkerige kaart bij de rest, ze zou het later wel schoonmaken.
"Volgende locatie," riep ze vol overtuiging. Als ze een kaart in een gebakje konden vinden, dan was nog niet al hun hoop verloren.
Ze glimlachte naar Noah toen ze de navigatiespreuk nogmaals uitsprak. Maar dit keer was de locatie weer onbekend. Het rode puntje scheen dicht bij de keukens, maar de plattegrond was haar volledig vreemd.
Vragend keek ze haar partner in crime aan.