09/08/2020, 20:40
"Argh!" Uit frustratie had Emilien de bol bijna op Noahs vingers laten vallen, maar ze kon zich nog net inhouden en wachtte totdat zijn handen veilig uit de buurt waren.
Van alle kaarten die ze terug moesten vinden, was het die van Perkamentus. Die had ze bij haar dubbele verzameling nog vier keer in reserve. Emilien liet de kaart verveeld in de binnenzak van haar gewaad zakken, terwijl ze Noah nog één boze blik stuurde. Vervolgens ademde ze diep in en herpakte zich. Hoewel ze Noah op dit moment het liefste uit het raam gooide, had ze hem inderdaad nodig op haar zoektocht naar haar overgebleven kaarten. En daarbij had hij het ook maar per ongeluk gedaan. Het had iedereen kunnen overkomen.
"Waarschijnlijk heb je ze allemaal één voor één weggetoverd en liggen ze dus allemaal ergens anders, daar gaat je middagje studeren vrees ik." Emilien haalde nonchalant haar schouders op, waarschijnlijk vond Noah dat verschrikkelijk. "Als we mijn hele verzameling terugvinden, help ik je wel met Transfiguratie en Bezweringen," stelde Emilien dan maar als compromis voor: "Dus hop, zoeken die handel. Hoe sneller we alles vinden, hoe sneller jij je weer achter je boeken kunt stoppen!"
Opnieuw voerde Emilien de navigatiespreuk uit en opnieuw verscheen er een rood lampje. Hiermee werd haar grootste angst waar, want het grondplan was veranderd en bleek niet meer de leerlingenkamer te zijn. Ze slikte haar schrik weg en bestudeerde de nieuwe kaart eens goed. Ergens liep er een gelijkenis met de leerlingenkamer van Ravenklauw.
"De bib!" riep ze zo luid dat ze enkele boze blikken van andere studerende Ravenklauwers kreeg.
"Geen tijd te verliezen," fluisterde ze luid naar Noah. Ze wachtte niet op antwoord, maar spurtte de leerlingenkamer al uit, waarmee ze bijna tegen iemand opliep, die net het raadsel van de deurklopper had opgelost. Ze moesten snel zijn, straks vond iemand anders haar kaarten. Dat mocht alleszins in geen geval gebeuren!
Van alle kaarten die ze terug moesten vinden, was het die van Perkamentus. Die had ze bij haar dubbele verzameling nog vier keer in reserve. Emilien liet de kaart verveeld in de binnenzak van haar gewaad zakken, terwijl ze Noah nog één boze blik stuurde. Vervolgens ademde ze diep in en herpakte zich. Hoewel ze Noah op dit moment het liefste uit het raam gooide, had ze hem inderdaad nodig op haar zoektocht naar haar overgebleven kaarten. En daarbij had hij het ook maar per ongeluk gedaan. Het had iedereen kunnen overkomen.
"Waarschijnlijk heb je ze allemaal één voor één weggetoverd en liggen ze dus allemaal ergens anders, daar gaat je middagje studeren vrees ik." Emilien haalde nonchalant haar schouders op, waarschijnlijk vond Noah dat verschrikkelijk. "Als we mijn hele verzameling terugvinden, help ik je wel met Transfiguratie en Bezweringen," stelde Emilien dan maar als compromis voor: "Dus hop, zoeken die handel. Hoe sneller we alles vinden, hoe sneller jij je weer achter je boeken kunt stoppen!"
Opnieuw voerde Emilien de navigatiespreuk uit en opnieuw verscheen er een rood lampje. Hiermee werd haar grootste angst waar, want het grondplan was veranderd en bleek niet meer de leerlingenkamer te zijn. Ze slikte haar schrik weg en bestudeerde de nieuwe kaart eens goed. Ergens liep er een gelijkenis met de leerlingenkamer van Ravenklauw.
"De bib!" riep ze zo luid dat ze enkele boze blikken van andere studerende Ravenklauwers kreeg.
"Geen tijd te verliezen," fluisterde ze luid naar Noah. Ze wachtte niet op antwoord, maar spurtte de leerlingenkamer al uit, waarmee ze bijna tegen iemand opliep, die net het raadsel van de deurklopper had opgelost. Ze moesten snel zijn, straks vond iemand anders haar kaarten. Dat mocht alleszins in geen geval gebeuren!
![[+]](https://nomaj.nl/images/emerald/collapse_collapsed.png)