Celebrity Hunt

[PinkyTonks]

Emilien klakte verveeld met haar tong na Noahs afwijzende antwoord. Ze snapte zijn probleem niet, de examens waren nog twee en een halve week verwijderd van hier. Natuurlijk moesten ze wel oefenen, maar hij moest toch wel even tijd hebben om die kaart te ruilen.
Ze volgde geïrriteerd de spreuk van Noah die door alle richtingen van de kamer schoot. Geschrokken kon ze haar bovenlichaam nog naar achteren laten vallen tegen de rugleuning, om de spreuk te mijden, maar haar chocokikkerkaartjes kon ze niet meer redden.
"What the heck!" riep ze kwaad, terwijl ze met een woeste beweging uit de zetel sprong: "Tuurlijk is dit niet goed!"
Wat een stom antwoord van Noah, hij had net haar hele zeldzame verzameling in het niets doen op gaan.
"Je kunt dit beter terug fixen of..."
Ze liet zich zuchtend en teneergeslagen terug in de zetel vallen. Eigenlijk had ze geen zin in een ruzie met Noah. Het was per ongeluk gebeurd.
"Oké, sorry," probeerde Emilien terug kalm te zeggen, ook al leek haar stem lichtjes te trillen: "Je helpt me ze terug te vinden, oké?" Dat was het minste wat hij kon doen.
"Bij Bezweringen hebben we een spreuk geleerd om voorwerpen terug op te sporen, en moet Bezweringen nu net mijn beste vak zijn!" Ze glimlachte even trots en vervolgens voerde ze de spreuk glansrijk uit.
Uit haar toverspreuk ontsproot een plattegrond van de leerlingenkamer en een rood oplichtend stipje.
"Bleek dat je spreuk toch niet extreem goed werkte, want mijn kaarten zijn gewoon hier." Emilien liep naar de wereldbol die in de hoek van de kamer stond en hief het zware deksel op.
"Kom eens kijken," pufte ze richting Noah: "Liggen mijn kaarten er?"