Grijze dagen

[AlessaJess]

Hij had een Tesla. Blue bleef als aan de grond genageld staan. Trevor Hathaway, de broer van haar beste vriend, haar vriend, had een Tesla. En hij leek het totaal niet abnormaal te vinden zoals hij bijna gedachteloos de deuren voor hen beiden opendeed die gracieus naar boven opengleden. Ze stond als aan de grond genageld. Misschien had ze niet verbaasd moeten zijn, aangezien Trevor blijkbaar ook gewoon de kosten kon betalen om met een auto door hartje Londen te mogen rijden, maar toch. Een Tesla…
De nonchalance in Trevors hele houding terwijl hij instapte deed haar wakker schudden. Ze legde heel voorzichtig eerst haar tas neer en gleed toen zo behoedzaam mogelijk de bijrijdersstoel op.
"Je... je hebt een Tesla?"
Het voelde zelfs duur in de auto. Alles was strak en schoon en het rook bijna chemisch; het was het soort geur waarvan Blue altijd had verwacht dat het bij een nieuwe auto hoorde. Ze deed net haar gordel om toen Trevor tegen haar begon te praten.
“Oh, ehm, nee. Ik heb niet precies een adres, maar ik kan het wel vinden als je heel even een paar straten verder rijdt.” Ze haalde haar schouders op en voerde het adres van de vriendin die haar het industriecomplex voor het eerst had laten zien in op de ingebouwde navigatie. Het was een groot tabletachtiggeval dat bij de minste van haar aanrakingen al van beeld verschoot. Ze wierp een stiekeme blik op Trevor; hoe hij hier allemaal zo bijna verveeld over kon doen, was haar een raadsel. “Als je daar even heenrijdt, kan ik je vanuit daar de weg wijzen.” Ze liet zich een beetje in de stoel zakken voor Trevor tussen neus en lippen door over de navigatie vroeg.
“Oh, ik zou het niet weten eigenlijk…” Ze keek Trevor een beetje verontschuldigend aan. “Mijn mams heeft een auto, maar die updatet de navigatie altijd zelf… Wat trouwens betekent dat ik het haar dus wel kan vragen! Volgende moet je links, dat is sneller. Of… we kunnen de auto pakken en erheen rijden? Want zelfs als ik weet hoe het moet, gaat het inderdaad waarschijnlijk veel te magisch zijn allemaal om het hier bij een van onze eigen huizen te doen.” Ze zag het al helemaal voor zich; Trevor en zij die de straat van haar ouderlijk huis in zouden rijden met een auto die even duur was als sommige van de huizen daar. Ze grinnikte zachtjes bij het idee. Waarschijnlijk zou haar moeder een halve hartverzakking krijgen voor ze überhaupt de deur voor hen open kon doen. Daarnaast was het idee van Trevor in de keuken van haar moeder bijna te komisch voor woorden. De arme jongen zou waarschijnlijk meteen bedolven worden onder haar moederlijke affectie, aangezien Blue al meerdere malen te horen had gekregen dat ze nog eens met vrienden langs moest komen, maar ze er nog steeds niet aan toe was gekomen.
“Hier naar rechts,” wees ze hem met een overbodig vingergebaar aan. “Vind je misschien het leuk om wat muziek op te zetten?”