Quokka & Fox

[Timsel]

‘Awww, party pooper,’ bromde Olivia. ‘Natúúrlijk kan je me helpen. De professor is één en al lof over je. Noah dit, Noah dat. Noah die een tafeltje in een levend konijntje verandert, Noah die een leeuw in een muis verandert… je hebt talent, Noah!’ Ze gaf hem een bemoedigende klap op zijn schouder.
Verdorie. Jammer dat hij haar niet wilde helpen. Ze was al een heel lijstje afgegaan van mensen die haar zouden kunnen helpen, maar tot dusver nog geen succes. Ze wilde gewoon eens ervaren hoe het was om als dier rond te kunnen vliegen of graven of in welk dier ze dan ook zou veranderen. Wist je wel niet hoe goed je mensen kon afluisteren en daarna over kon roddelen met een Faunatenvorm?
Gelukkig had ze dit keer iets wat haar kon helpen. Een stok achter de deur – iets wat ze in voorgaande keren nog niet gehad had. ‘Nou ja, als je het echt niet wilt…’ mompelde ze. ‘Jammer. Erg jammer.’ Desondanks stond ze niet op. Ze bleef hem afwachtend aankijken en haar mondhoeken krulden wat verder omhoog. Toen ze zag dat Noah dit doorhad, slaakte ze een diepe zucht en zei ze: ‘Nou ja, vooruit dan maar. Wat zou Oliver wel niet denken als hij wist dat je in een dier zou kunnen veranderen?’
Olivia slaakte een diepe zucht en stond toen op. ‘Oké, ik laat je met rust. Maar eh, voordat ik het vergeet, niet dat ik zou willen stoken of zo hoor, maar die chick daar,’ zei ze, knikkend naar een meisje aan de andere kant van de studietafel, ‘zit de hele tijd naar je te kijken. Volgens mij ziet ze je schattige snoetje wel zitten. Zal ik je helpen en haar voor je afwijzen door te zeggen dat je al een vriendje genaamd Oliver hebt?’