Selena hield van shoppen. Ze kwam dan ook graag in de Wegisweg, die snel te bereiken was vanaf haar huis. Haar ouders waren ontzettend rijk en ze had ook nooit problemen gehad met het geld uitgeven. Zelfs als ze niet eens plannen had om iets te kopen, kon ze het toch niet laten om net dat ene jurkje te kopen of lopend op nieuwe schoentjes de winkel uit te lopen.
Ook nu weer; ze had een hele collectie van dingetjes verzameld bij madam Mallekin, gepast en alles, en stond nu op het punt om af te rekenen. De afgelopen jaren hadden ze bij Goudgrijp een magische pas ontwikkeld om daarmee geld uit te geven, en dat was ontzettend handig. Ze vond kobolden altijd een beetje intimiderend en dus was ze blij dat ze niet langs hen hoefde.
Maar toen ze uiteindelijk bij de kassa stond om af te rekenen, blokkeerde haar pasje. ‘Excuus,’ mompelde Selena, die haar pasje met de onderkant van haar jurkje schoonveegde. ‘Ik denk dat-ie een beetje vies is… oké, nog eens?’ Maar ook nu gebeurde er niets. Verward hield Selena het pasje voor zich. Ze schrok. In zilveren letters stond: Dit gaat over het limiet van het geld dat je mag uitgeven van je ouders. Ze mocht nu ineens niet meer zoveel uitgeven als ze wilde? Waar sloeg dat op? ‘Verdomme!’ brulde ze en verkocht een trap tegen de kassabalie – waar ze de volgende dag spijt van had.
‘Ik heb echt de stomste ouders!’ kreunde ze geïrriteerd. ‘Wat zit je me nou aan te kijken, mens?’ snauwde ze tegen iemand die haar aan zat te kijken. ‘Ik durf te wedden dat dat kreng van een zus van me wel zo veel mogelijk uit mag geven als ze wilt…’ Ze draaide zich om naar de andere klanten in de winkel. ‘Hé – zou iemand me kunnen helpen? Mijn ouders hebben mijn pasje geblokkeerd I guess? En ik wil deze kleren.’
Ook nu weer; ze had een hele collectie van dingetjes verzameld bij madam Mallekin, gepast en alles, en stond nu op het punt om af te rekenen. De afgelopen jaren hadden ze bij Goudgrijp een magische pas ontwikkeld om daarmee geld uit te geven, en dat was ontzettend handig. Ze vond kobolden altijd een beetje intimiderend en dus was ze blij dat ze niet langs hen hoefde.
Maar toen ze uiteindelijk bij de kassa stond om af te rekenen, blokkeerde haar pasje. ‘Excuus,’ mompelde Selena, die haar pasje met de onderkant van haar jurkje schoonveegde. ‘Ik denk dat-ie een beetje vies is… oké, nog eens?’ Maar ook nu gebeurde er niets. Verward hield Selena het pasje voor zich. Ze schrok. In zilveren letters stond: Dit gaat over het limiet van het geld dat je mag uitgeven van je ouders. Ze mocht nu ineens niet meer zoveel uitgeven als ze wilde? Waar sloeg dat op? ‘Verdomme!’ brulde ze en verkocht een trap tegen de kassabalie – waar ze de volgende dag spijt van had.
‘Ik heb echt de stomste ouders!’ kreunde ze geïrriteerd. ‘Wat zit je me nou aan te kijken, mens?’ snauwde ze tegen iemand die haar aan zat te kijken. ‘Ik durf te wedden dat dat kreng van een zus van me wel zo veel mogelijk uit mag geven als ze wilt…’ Ze draaide zich om naar de andere klanten in de winkel. ‘Hé – zou iemand me kunnen helpen? Mijn ouders hebben mijn pasje geblokkeerd I guess? En ik wil deze kleren.’
![[+]](https://nomaj.nl/images/emerald/collapse_collapsed.png)