En even wist ik het niet meer

[AlessaJess]

Oké, dat klonk toch wel heel heftig als een golddigger. Daar moesten ze het later dan nog maar eens over hebben. Als ze weer bij hem in zou trekken. Hij ging ook wel ook heel makkelijk uit van het feit dat zijn ouders het appartement maar zouden betalen. Had hij echt niet door dat zoiets belachelijk duur was voor zijn ouders? Hoe rijk waren die andere Hathaways überhaupt?
Ze trok haar mond open om een vraag te stellen over zijn familie toen hij haar in de reden viel. Ze voelde een soort warmte in zich kruipen toen hij het had over de gezelligheid. Gek genoeg voelde ze die zelf ook wel. Het was een hele vreemde gewaarwording. Voor zover zij zich kon herinneren had ze nooit een beste vriend gehad, maar de gevoelens waren er blijkbaar nog wel. Die warmte verdween bij zijn volgende woorden en werden vervangen door een soort kortsluiting in haar hoofd. Ze kon wat nou? Ze floepte het er ook meteen uit. “Kan ik nog steeds wat?!” Ze keek hem ongelovig aan. “Ik speel fluit. Dat is het enige dat ik ooit heb gespeeld. Hoe kom ik aan het geld om vioollessen te betalen?!” Of ze was een nog grotere golddigger dan ze dacht, of er was hier iets heel vreemds aan de hand… “Sinds wanneer zou ik viool spelen dan?”