Grijze dagen

[Rowace]

Trevor had meteen spijt van zijn laatste opmerking toen hij Blues vragende blik ving. Hij had haar nog nooit gevraagd wat ze van zijn kleding vond, en dat het voor Dreuzelkleding door moest gaan, vond ze duidelijk maar een zwak verhaal. Hij wist zelf niet eens echt goed waarom hij het gevraagd had. Wat had hij toch vandaag? Sinds wanneer was hij zo bezig met wat willekeurige Dreuzels van hem dachten? Wat dan nog als ze dachten dat hij er gek uitzag? Er liepen wel meer vage types rond in Londen.
Hij zat te veel in zijn hoofd, dat was het hele eieren eten. Een paar dagen geleden had hij door de British Gazette gebladerd naar de opiniepagina’s. Ergens tussen de columns was hij zijn naam tegengekomen; een columnist had gebruikgemaakt van zijn diensten – de naam noch het geschetste portretje kwamen hem bekend voor – en had klaarblijkelijk niet de service gekregen die hij had verwacht. Jaren geleden had Trevor al geleerd om niets over zichzelf te lezen in de media, maar het was zo onverwacht gekomen dat het hem blijkbaar toch iets had gedaan.
‘Bedankt. Denk ik.’
Hij voelde zijn wangen rood worden van haar opmerking. Hij was nooit goed geweest in het accepteren van complimenten, al had hij er nu wel echt naar zitten hengelen. Het was zijn eigen schuld. Hij haalde zijn schouders op en zij deed hetzelfde. Hij besloot om het maar gewoon te laten. Als hij het zou negeren, zou het wel weggaan. Hopelijk zou Blue er niet op terugkomen. Voor nu was ze in ieder geval afgeleid door de afwas.
Hij ging op een schoon stukje aanrecht zitten en keek toe hoe ze alle zooi in de gootsteen verzamelde en een tikje beteuterd keek naar hoeveel ze moest schoonmaken. ‘Toevallig heb ik wel een wilde theorie: misschien, als je op school iets minder foto’s had gemaakt en gedichtjes en verzamelkaartjes en wat het ook maar was wat jij en Damien zoal uitvraten, en iets meer… je weet wel… lessen had bijgewoond, had je dan nu ook wat poetsspreuken gekend, zodat je mij niet hoeft te beledigen door te vragen of ik een huishoudboek voor je wil aanschaffen.’
Voor het geval dat hij te chagrijnig overkwam – Blue leek een maximum te hebben aan hoeveel sarcasme ze van hem kon tolereren op één dag – trok hij zijn staf en zette de afwaskwasten aan het werk met een auditieve Sanitato Autos.
‘Dus, waar is die kringloop?’