En even wist ik het niet meer

[AlessaJess]

“Sorry, de nieuwe wat nou?” Het feit dat Trevor van alle personen, snel genoeg afstand tussen hen twee creëerde dat zelfs een meester verdwijnselaar er jaloers op zou zijn, zei heel wat. Trevor kon veel dingen zijn, maar snel bang was er niet een van. Niet voor zover Blue wist in ieder geval.
Ze deed onbewust een stapje naar achteren.
“Nee, ik wist niet eens dat er iets was om je op te laten testen. Ik ben gelijk vanuit huis hierheen gekomen.” Bijna sloeg de ongerustheid toe, de groene vlekken op haar arm leken opeens verraderlijk weinig op het gif van de Cellebert en steeds meer op iets onbekends en onheilspellends. Bijna.
“Super lief van je dat je oplet. En goed dat je het me even vertelde dat er een of ander nieuwe pest is. Moet beter opletten.” Ze wierp hem snel een half-geruststellende glimlach, terwijl ze zelf helemaal opnieuw weer niet goed werd aan de gedachte van die vlekken. “Maar ik heb deze al sinds ergens in het midden van de rimboe. We hebben toen ergens een Cellebert massagraf gevonden. Allemaal neergeschoten en… mishandeld. Hun gif heeft ongeveer hetzelfde effect als… nou ja, dit.” Ze gleed met haar vingers over haar arm heen.
Toen er geen blik van herkenning kwam bij de naam, probeerde ze het nog een keer. “Ooit gehoord van de Clabbert? Worden ook wel gezien als een levend, lichtgevend dreuzelalarm? Verboden door het ministerie omdat ze te veel aandacht trokken van dreuzels? Ik dacht dat jouw familie er één had. Nou, in ieder geval, dat is dus de meer ‘gedomesticeerde’ neef van de Cellebert.”
Er kroop een rilling over haar rug.
“Er wordt nu vrij heftig op ze gejaagd omdat de edelstenen in hun hoofd ook nog werken als waarschuwing tegen gevaar als ze zelf dood zijn. En sinds dat wettelijke verbod…” En schoot een schille lach uit haar keel. “Laten we zeggen dat ik niet denk dat de regering er erg goed over na heeft gedacht.”
Haar blik kroop weer terug naar Trevors gezicht en ze voelde haar wangen op doen gloeien.
“Sorry. Ik wilde je niet… Oh, damn it. Ik laat er wel even naar kijken.” Ze pakte haar arm beet en wreef er een paar keer met haar duim overheen.
Waarom ging ze nou zo tekeer tegen Trevor? Hij kon er toch ook niks aan doen. Stom.
“Het zal dus wel niks zijn, maar zelfs als het niks is, hebben ze misschien nog een zalfje tegen het Cellebert-gif. Kan ook handig zijn.”
Ze zette een paar stappen achteruit en wreef over haar nek heen. Zie wierp nog een snelle glimlach naar Trevor, om even duidelijk te maken dat ze het dus echt niet onaardig tegen hem had bedoeld...
“Dus ehm, dank je. Voor het kijken. Naar de… Dyslexie."
Aan de andere kant... Het was Trevor. Die zou het zich waarschijnlijk gelukkig toch niet al te persoonlijk opnemen.
"Ik zie je later wel weer.”
Blue gooide snel de deur achter zich open en beende de richting van het St. Holisto op.
Awkward.
Nou ja. Ze was er in ieder geval nu wel zeker van geworden dat dit artikel voorrang ging krijgen op haar to-do list.