Grijze dagen

[Rowace]

Soms zijn de simpelste plannen de beste plannen. Werk met je omgeving, dan zal je omgeving voor je werken.
De jongen liep het gangpad in, precies zoals Vasily had verwacht. De huurling hoefde maar één stap opzij te doen om zijn nieuwe prooi in te sluiten. Hij kon zijn geluk niet op: Hathaway had de tas nog steeds bij zich, blijkbaar niet bewust van wat hij bij zich had. Pas toen hij het bloed van zijn meisje ontdekte, veranderde zijn houding van gespeeld geïrriteerd naar volledig op zijn hoede. Hij kon nu niet meer doen alsof er iets onschuldigs aan de hand was.
Vasily hief zijn staf om Hathaway nog verder uit die droom te helpen, maar de Spreukzoeker had irritant snelle reflexen en had al een schild opgeroepen voor Vasily's Snijvloek, bedoeld voor de schouderband van de tas - en bijgaand, Hathaways schouder zelf -, zijn doel had bereikt. Ook de Cruciatus die hij erop liet volgen, ketste af. Hathaway kende zijn schildspreuken, dat moest Vasily hem nageven.
Misschien moest hij het over een andere boeg gooien? De twee wisten nu allebei dat er op hen gejaagd werd, maar het leek er niet op datze wisten waarom. Allicht viel dat te gebruiken.
'Je liefje ligt al dood te bloeden. Wil jij erachteraan? Geef die tas en misschien ben je dan op tijd bij haar om nog wat laatste woordjes in elkaars oor te fluisteren. Ik weet waar ze is, Hathaway. Geef me wat ik wil, of ik zal eerder bij haar zijn dan jij en ík ben degene die woordjes zal fluisteren.'