19/05/2022, 18:45
Vanuit de keuken had hij geen zicht meer op Blue en Jareth, maar hij kon ze nog wel horen. Het zou hem niet moeten verbazen dat Jareth hun vriendschap dood had verklaard. Dat had hij al zo vaak gedaan. Blue daarentegen zette Jareth eens flink op zijn plek, met zo veel nuchtere logica dat zelfs Unger zich er niet onderuit zou kunnen lullen met zijn theatrale zelfmedelijden.
Was dit een veilig moment om de kamer weer in te stappen? In ieder geval had het frisdrinken de nodige irritatie weggespoeld, en het scheelde dat Jareth niet meer zat te grienen als hij er ook allemaal niks aan kon doen. Trevor treuzelde terwijl hij de laatste slok uit het flesje achterover sloeg. In grote tegenstelling tot Blue was brandjes blussen niet zijn sterkste kant; sterker nog, hij raakte geregeld verstrikt in ruzies, en het was niet gezegd dat de angel nu volledig uit het gesprek tussen hem en Jareth getrokken was. Venijn was hardnekkig als gif.
Maar van dralen in de keuken zou het ook niet beter worden. Voordat Jareth hem weer eens uit zou maken voor lafaard, liep Trevor terug de woonkamer in. Om de een of andere reden zat Jareth op Blues plek, terwijl zij ongemakkelijk voor hem stond en met een lichtelijk ellendig gezicht probeerde de situatie op te kalafateren, zodat ze het weer over Lila's feestje konden hebben.
'Ze heeft gelijk, weet je,' zei Trevor, ook al was hij te afgeleid geweest door zijn eigen gedachten om al haar woorden mee te krijgen. 'En aangezien je zo graag doet alsof je de ster van een Griekse soap bent en zo van dramatische ultimatums houdt, heb ik er hier eentje voor je: je gaat je nu behoorlijk gedragen en helpen om dat stomme feestje te plannen, of je hoeft helemaal niet meer te komen. Ben je meteen van mijn o zo verschrikkelijke vriendschap af.' Dat hij clean moest zijn bij Lila's verjaardag, daar hadden ze het later nog wel over.
Trevor greep zijn achterlijke beste vriend stevig bij de pols, richtte zijn staf op diens voorhoofd en zei: 'Nifalio.' Het was de sterkste vernuchteringsspreuk die hij kende. 'Beter zo?'
Was dit een veilig moment om de kamer weer in te stappen? In ieder geval had het frisdrinken de nodige irritatie weggespoeld, en het scheelde dat Jareth niet meer zat te grienen als hij er ook allemaal niks aan kon doen. Trevor treuzelde terwijl hij de laatste slok uit het flesje achterover sloeg. In grote tegenstelling tot Blue was brandjes blussen niet zijn sterkste kant; sterker nog, hij raakte geregeld verstrikt in ruzies, en het was niet gezegd dat de angel nu volledig uit het gesprek tussen hem en Jareth getrokken was. Venijn was hardnekkig als gif.
Maar van dralen in de keuken zou het ook niet beter worden. Voordat Jareth hem weer eens uit zou maken voor lafaard, liep Trevor terug de woonkamer in. Om de een of andere reden zat Jareth op Blues plek, terwijl zij ongemakkelijk voor hem stond en met een lichtelijk ellendig gezicht probeerde de situatie op te kalafateren, zodat ze het weer over Lila's feestje konden hebben.
'Ze heeft gelijk, weet je,' zei Trevor, ook al was hij te afgeleid geweest door zijn eigen gedachten om al haar woorden mee te krijgen. 'En aangezien je zo graag doet alsof je de ster van een Griekse soap bent en zo van dramatische ultimatums houdt, heb ik er hier eentje voor je: je gaat je nu behoorlijk gedragen en helpen om dat stomme feestje te plannen, of je hoeft helemaal niet meer te komen. Ben je meteen van mijn o zo verschrikkelijke vriendschap af.' Dat hij clean moest zijn bij Lila's verjaardag, daar hadden ze het later nog wel over.
Trevor greep zijn achterlijke beste vriend stevig bij de pols, richtte zijn staf op diens voorhoofd en zei: 'Nifalio.' Het was de sterkste vernuchteringsspreuk die hij kende. 'Beter zo?'
![[+]](https://nomaj.nl/images/emerald/collapse_collapsed.png)