Moonlight Records

[AlessaJess]

Valentine schoof haar stoel voor haar naar achteren voor ze zelf plaats kon nemen en een halve seconde voelde ze zich uit puur gebrek aan decor verstijven voor ze zachtjes moest lachen. De laatste keer dat iemand een stoel voor haar naar achter had geschoven was het haar moeder geweest toen Hazels voeten nog boven de grond hadden gebungeld en nu werd het gedaan door een chique jongeman die toevalligerwijs de neef van haar vrij alternatieve — doch knappe — huisgenoot was. Haar leven was officieel in een soap veranderd.
Ze voelde haar mondhoeken omhoogtrekken op zijn antwoord over de housewarming en ze knikte hem dankbaar toe. Meteen vroeg ze zich af hoe een housewarming van zo’n stijlvol persoon eruit zou zien. En of Damien haar misschien zou kunnen helpen met uitvogelen hoe ze zich daar in zwereldsnaam zou moeten gedragen… als de gesprekken tussen hen ooit minder ongemakkelijk zouden worden, tenminste.  Omdat ze het raar vond Valentine continu aan te staren, pakte ze de menukaart erbij en liet haar ogen eroverheen glijden zonder dat ze ook maar iets in zich opnam. Maar bij zijn claim dat hij blijkbaar op wat gespannen voet stond met Damien en Trevor keek ze toch wat verbaasd op. 
“Oh? Sorry, ik… wilde me nergens mee bemoeien. Maar het maakt op zich ook niet uit, zelfs met je ouders sta je soms een beetje op gespannen voet, toch?” Ze lachte hem hopelijk geruststellend toe. “Ik ga eerlijk zeggen dat ik meer verbaasd ben over het feit dat we nooit… weet ik het, brieven hebben geschreven of zoiets? Hebben wij dat eigenlijk wel eens gedaan, als we bij elkaar op school hebben gezeten, brieven schrijven?” Ineens was Hazel Damien even heel erg dankbaar dat hij haar had uitgelegd dat tovenaars elkaar niet bellen. 
Op dat moment kwam dezelfde blonde, wat vermoeid uitziende ober hun drankjeswensen opnemen. Hazels ogen schoten over het menu dat ze tot dan toe nog volledig niet had doorgenomen terwijl Valentine haar tot overmaat van ramp om een favoriete theesmaak vroeg. Alle letters dansten door elkaar heen, vormden woorden die niks met eten te maken hoorden te hebben en geen enkele smaak leek ook maar enigszins logisch te zijn, terwijl ze ondertussen de ogen van zowel de serveerster als Valentine in haar huid voelde branden. 
“Nee hoor,” piepte ze. “Geen voorkeur.” Het liefste had ze gewoon om kraanwater gevraagd, maar ze was in ieder geval blij dat Valentine standvastig genoeg was om gedecideerd een keuze te maken.