Cookies, kruimels en claxons

[AlessaJess]

-- Cookies, kruimels en claxons --

Dante wist dat hij zich waarschijnlijk zorgen moest gaan maken toen de huiselfen zijn koffie en drie chocolate chip cookies al klaar hadden staan toen hij aankwam. Het is dat hij de wandelingen richting de keuken en de gesprekken met de elfen zo leuk vond, anders had hij hun voorstel aangenomen om de versnaperingen voortaan naar de Ravenklauwtoren te brengen. Het zou de hoeveelheid keren dat hij na moest blijven omdat hij docenten ’s nachts tegen het lijf liep zeker verminderen, maar hé, wat kunnen ze een arm Raafje dat absoluut niet op het antwoord van het portret kon komen nou eenmaal aandoen? Hij begon het idee te krijgen dat hij professor Banning ondertussen bijna zó gek had gekregen met die smoes — waar de arme man inderdaad maar weinig tegenin kon brengen — dat hij op het punt stond het hele raadselwachtwoord af te schaffen. Wat zonde zou zijn, deels omdat er dan een traditie van een paar duizend jaar verloren zou gaan en deels omdat Dante dan z’n nachtelijke wandelingetje naar de keukens zou gaan missen.
Het liefste zou hij een uur zijn blijven hangen om Zweinsteinroddels uit te wisselen met Pinkie, zijn onofficiële favoriete huiself, maar met de hoeveelheid huiswerk die hij voor morgen nog moest doen besloot hij er na een paar minuten en een volledig opgeslurpte kop koffie toch maar een eind aan te breien. Als dankjewel gaf hij Pinkie nog wel een nieuwe button die hij had gemaakt van een van de nieuwe karakters uit zijn strip. Het was voor hen twee even moeilijk geweest om iets te vinden wat niet zo makkelijk kapot kon gaan of groezelig kon worden als papier, maar wat ook niet als kleding gezien kon worden. De buttons bleken de perfecte uitkomst te zijn.
Dante wist niet zeker hoe onofficieel hij zijn favoritisme nog mocht noemen aangezien Pinkie ondertussen overladen was met getekende buttons, maar omdat hij zijn voorkeur nog nooit hardop had uitgesproken, vond hij dat hij wel goed zat.
Hij wilde net een grote hap uit zijn tweede koekje nemen toen overal om hem heen rode lichten begonnen te flikkeren. Hij had een seconde de tijd om zich erover te verbazen toen vanuit het niets een snerpend geloei zijn oren vergruizelde.
Merlijns Baard!