De seconde dat Blue haar spreuk ophief stampte Trevor de kamer uit. Meteen zette ze een stap achter hem aan, maar ze hield weer stil. Trevor kennende had hij de ruimte even nodig om weer tot zichzelf te komen. Blue hoopte alleen maar dat hij niet te lang zou nemen en in een van de diepe putten in zijn hoofd verdwaald zou raken.
Waar ze zich op dat moment meer zorgen over maakte was het feit dat Jareth binnen ongeveer 2 seconden om leek te zijn geslagen van huilend hoopje verdriet naar flirtende stem van reden. Als ze niet beter zou weten, zou ze gezegd hebben dat het huilen niet echt kon zijn geweest. Omdat ze wel beter wist vroeg ze zich af of Jareth niet heel snel een psycholoog in moest schakelen om hem te laten testen op bipolariteit. Wellicht zou dat ook zijn verslavingsgevoeligheid kunnen verklaren! Blue stond op het punt om haar mond open te trekken en deze openbaring met Jareth te delen toen ze zijn stem opeens zacht vanuit de stoel links van haar hoorde komen. Terwijl hij het had over de technische verschillen tussen wel of geen vrienden zijn, liep hij steeds dichter op haar af, tot ze bijna neus aan neus stonden. Blue stond als verstijfd. Een halve seconde lang vroeg ze zich af of Jareth dan écht die stomme opmerkingen over het daten had gemeend en ze wilde net een veilige stap naar achteren zetten toen hij zich in haar stoel neer liet ploffen. Een oppervlakkige ademteug ontsnapte aan haar longen en ze zette toch nog die stap naar achteren toen ze zijn knieën langs de hare voelde strijken.
“Ehm…” Blue schraapte haar keel even, schudde het ongemak (of in ieder geval een deel ervan) van zich af en probeerde het opnieuw. “Jareth… je zegt dat jullie geen vrienden meer zijn, en sure dit hier vandaag is inderdaad niet specifiek wat ik nou het toppunt van een gezonde vriendschap zou willen noemen. Maar in alle eerlijkheid, vind je het gek? Het zou voor iedereen lastig zijn een goede vriendschap te onderhouden als een van de twee een relatie kreeg met de zus van de ander. En dan ben jij ook nog eens intens lang in Griekenland en gewoon op reis geweest, terwijl Trevor aan het studeren en werken was.” Ze plofte op de bank tegenover de jongen terwijl de woorden bijna uit haar vlogen. “En dat terwijl jullie dus allebei nog hartstikke hard aan het opgroeien waren. Vind je het gek dat jullie dan uit elkaar gegroeid zijn? Dat zou iedereen zijn! Zelfs zonder eventueel andere onhandige bijkomstigheden. Vriendschap kost nou eenmaal moeite. Veel moeite. Vooral als je elkaar al zo lang kent dat je letterlijk samen bent opgegroeid. Jullie hebben elkaar nog net niet in luiers gezien! Je kan gewoon niet verwachten dat jullie allebei anders zijn geworden en dat alles exact hetzelfde zal zijn als het vroeger was. Maar dat betekent niet dat jullie niet door die ongemakkelijkheid heen kunnen komen en samen kunnen kijken wat er wél nog inzit. Kijk er anders op deze manier naar: zo kunnen jullie in ieder geval niet door blijven gaan, want anders komt Lila er nog tussenin te zitten. En dat willen jullie allebei niet. Dat is iets wat jullie gemeen hebben! Start daar. En werk dan verder.”
Half hoopte Blue dat zowel Trevor als Jareth op zou springen, dat ze zouden bekennen dat Blue wel een heel goed punt had en dat ze alles wilden proberen om het in ieder geval voor Lila weer met elkaar te kunnen vinden. Het wat realistischere deel van Blue dat ze meestal zo stil mogelijk hield, had echter hele andere verwachtingen van de jongens die nu haar appartement in een loopgravenoorlog hadden veranderd.
Waar ze zich op dat moment meer zorgen over maakte was het feit dat Jareth binnen ongeveer 2 seconden om leek te zijn geslagen van huilend hoopje verdriet naar flirtende stem van reden. Als ze niet beter zou weten, zou ze gezegd hebben dat het huilen niet echt kon zijn geweest. Omdat ze wel beter wist vroeg ze zich af of Jareth niet heel snel een psycholoog in moest schakelen om hem te laten testen op bipolariteit. Wellicht zou dat ook zijn verslavingsgevoeligheid kunnen verklaren! Blue stond op het punt om haar mond open te trekken en deze openbaring met Jareth te delen toen ze zijn stem opeens zacht vanuit de stoel links van haar hoorde komen. Terwijl hij het had over de technische verschillen tussen wel of geen vrienden zijn, liep hij steeds dichter op haar af, tot ze bijna neus aan neus stonden. Blue stond als verstijfd. Een halve seconde lang vroeg ze zich af of Jareth dan écht die stomme opmerkingen over het daten had gemeend en ze wilde net een veilige stap naar achteren zetten toen hij zich in haar stoel neer liet ploffen. Een oppervlakkige ademteug ontsnapte aan haar longen en ze zette toch nog die stap naar achteren toen ze zijn knieën langs de hare voelde strijken.
“Ehm…” Blue schraapte haar keel even, schudde het ongemak (of in ieder geval een deel ervan) van zich af en probeerde het opnieuw. “Jareth… je zegt dat jullie geen vrienden meer zijn, en sure dit hier vandaag is inderdaad niet specifiek wat ik nou het toppunt van een gezonde vriendschap zou willen noemen. Maar in alle eerlijkheid, vind je het gek? Het zou voor iedereen lastig zijn een goede vriendschap te onderhouden als een van de twee een relatie kreeg met de zus van de ander. En dan ben jij ook nog eens intens lang in Griekenland en gewoon op reis geweest, terwijl Trevor aan het studeren en werken was.” Ze plofte op de bank tegenover de jongen terwijl de woorden bijna uit haar vlogen. “En dat terwijl jullie dus allebei nog hartstikke hard aan het opgroeien waren. Vind je het gek dat jullie dan uit elkaar gegroeid zijn? Dat zou iedereen zijn! Zelfs zonder eventueel andere onhandige bijkomstigheden. Vriendschap kost nou eenmaal moeite. Veel moeite. Vooral als je elkaar al zo lang kent dat je letterlijk samen bent opgegroeid. Jullie hebben elkaar nog net niet in luiers gezien! Je kan gewoon niet verwachten dat jullie allebei anders zijn geworden en dat alles exact hetzelfde zal zijn als het vroeger was. Maar dat betekent niet dat jullie niet door die ongemakkelijkheid heen kunnen komen en samen kunnen kijken wat er wél nog inzit. Kijk er anders op deze manier naar: zo kunnen jullie in ieder geval niet door blijven gaan, want anders komt Lila er nog tussenin te zitten. En dat willen jullie allebei niet. Dat is iets wat jullie gemeen hebben! Start daar. En werk dan verder.”
Half hoopte Blue dat zowel Trevor als Jareth op zou springen, dat ze zouden bekennen dat Blue wel een heel goed punt had en dat ze alles wilden proberen om het in ieder geval voor Lila weer met elkaar te kunnen vinden. Het wat realistischere deel van Blue dat ze meestal zo stil mogelijk hield, had echter hele andere verwachtingen van de jongens die nu haar appartement in een loopgravenoorlog hadden veranderd.
![[+]](https://nomaj.nl/images/emerald/collapse_collapsed.png)