Terwijl de kelder gereed werd gemaakt voor de opsluiting en ondervraging van Herr Karl Bach, trok Astoria zich terug in haar slaapkamer. Ze voelde zich uitgeput en duizelig, wat ongetwijfeld kwam door een combinatie van nachtenlang slecht slapen, een wervelwind van hevige emoties en het wegebben van de adrenaline nu dat de moordenaar van haar echtgenoot succesvol leek te zijn geïdentificeerd en opgepakt. Ze hoopte dat als ze even zou liggen ze straks voldoende kracht had teruggekregen om bij de daadwerkelijke opsluiting van de Duitse toverdrankmeester aanwezig te kunnen zijn, zodat ze de man recht in diens gezicht kon aankijken en vervloeken.
Astoria dommelde net weg toen ze zich bewust werd van het geluid van een deur die zachtjes werd geopend en weer sloot. Ze wilde zich omdraaien om te kijken wie er precies bij de ingang stond, maar tot haar schrik leek ze zich niet te kunnen bewegen! Astoria’s ogen sperden zich open, maar ze zag niets in de verduisterde kamer. Een schreeuw had zeker haar mond verlaten, ware het niet dat ook haar stembanden verlamd waren.
Ze wist direct waar dit op zou uitlopen, maar vreemd genoeg daalde er na de eerste paniek een soort van rust en bezinning over haar heen. Er kwam een einde aan deze kwelling van eenzaamheid, verdriet en gemis. Met een beetje geluk zou ze Draco weer zien. Het enige spijtige was dat ze haar zoon nu toch gedwongen in de steek zou moeten laten. Maar Scorpius was slimmer en sterker dan hij leek, dat had ze zich vandaag wel gerealiseerd. Ze had er het volste vertrouwen in dat hij zijn woede en verdriet zou weten te bundelen en gebruiken om de tweede moordenaar in dit huis te identificeren en zijn ouders te wreken.
Met haar ogen bewust weer gesloten wachtte Astoria haar lot af: twee woorden, gevolgd door een groen licht. De dood kon zo simpel zijn.
Astoria dommelde net weg toen ze zich bewust werd van het geluid van een deur die zachtjes werd geopend en weer sloot. Ze wilde zich omdraaien om te kijken wie er precies bij de ingang stond, maar tot haar schrik leek ze zich niet te kunnen bewegen! Astoria’s ogen sperden zich open, maar ze zag niets in de verduisterde kamer. Een schreeuw had zeker haar mond verlaten, ware het niet dat ook haar stembanden verlamd waren.
Ze wist direct waar dit op zou uitlopen, maar vreemd genoeg daalde er na de eerste paniek een soort van rust en bezinning over haar heen. Er kwam een einde aan deze kwelling van eenzaamheid, verdriet en gemis. Met een beetje geluk zou ze Draco weer zien. Het enige spijtige was dat ze haar zoon nu toch gedwongen in de steek zou moeten laten. Maar Scorpius was slimmer en sterker dan hij leek, dat had ze zich vandaag wel gerealiseerd. Ze had er het volste vertrouwen in dat hij zijn woede en verdriet zou weten te bundelen en gebruiken om de tweede moordenaar in dit huis te identificeren en zijn ouders te wreken.
Met haar ogen bewust weer gesloten wachtte Astoria haar lot af: twee woorden, gevolgd door een groen licht. De dood kon zo simpel zijn.
![[+]](https://nomaj.nl/images/emerald/collapse_collapsed.png)