"Ja..." begint Iliana weifelend, terwijl zij de hand schudt van Astoria Malfidus. De jonge vrouw lijkt haar oprecht vriendelijk, ondanks haar mislukte pokerface. Iliana weet hoe moeilijk het is om in tijden van wanhoop alsnog koel en berekenbaar over te komen naar de buitenwereld, en daarom voelt zij niet de minste wrevel tegenover Astoria.
"Ik had zelf liever ook in Bulgarije gezeten. Het is altijd mooi om kerst te vieren met familie... maar in zulke uitzonderlijke omstandigheden als het overlijden van uw echtgenoot, ben ik genoodzaakt om mijn privéaangelegenheden te verzaken en mijn plicht als diplomate te volbrengen. U ziet, mevrouw, dat wij de band tussen Bulgarije en Groot-Brittannië sterk moeten houden... zo sterk als een jonge ros..."
Het laatste voegt Iliana louter eraan toe om een beetje poëtisch te klinken. Dat doet zij wel vaker, want dan hoopt zij intelligent en intellectueel over te komen op haar klanten. Op die manier probeert zij ontzag bij haar klanten in te boezemen. Ze weet niet of het altijd slaagt, maar sommige klanten gaan daadwerkelijk meer naar haar opkijken dankzij haar abstracte taalgebruik. Dat geeft Iliana moed.
"Zoals Sint Naum, één van de zeven apostels uit het middeleeuwse Eerste Bulgaarse Rijk en een belangrijke missionaris, ooit de Preslav-school heeft gesticht en daarmee het cyrillische alfabet creëerde... zo wil óók ik mijn bijdrage leveren aan het almachtige Bulgaarse imperium. Want wellicht is het verleden voor veel West-Europeanen niet hoogstaander dan de aanblik van een verschrompelde theedoek - voor mij, Iliana Kalfin, is het een zijdelingse dimensie waarin ik gedeeltelijk met mijn ziel vertoef. 'О, минало! Ти живееш въпреки протеста или волята в нас,' schreef de eerste grand madame van de Bulgaarse letteren, onze hooggeachte Elisaveta Bagrjana ooit. Zij werd driemaal genomineerd voor de Nobelprijs van de Literatuur."
Iliana knikt vriendelijk, en verheugt zich over haar eigen bijdrage aan dit gesprek. Zij hoopt Astoria Malfidus hiermee voldoende te hebben overrompeld, opdat zij meer hoogachting zal hebben voor Iliana zelf in de eerste plaats, en de Bulgaarse cultuur en geschiedenis in de tweede plaats.
"Ik had zelf liever ook in Bulgarije gezeten. Het is altijd mooi om kerst te vieren met familie... maar in zulke uitzonderlijke omstandigheden als het overlijden van uw echtgenoot, ben ik genoodzaakt om mijn privéaangelegenheden te verzaken en mijn plicht als diplomate te volbrengen. U ziet, mevrouw, dat wij de band tussen Bulgarije en Groot-Brittannië sterk moeten houden... zo sterk als een jonge ros..."
Het laatste voegt Iliana louter eraan toe om een beetje poëtisch te klinken. Dat doet zij wel vaker, want dan hoopt zij intelligent en intellectueel over te komen op haar klanten. Op die manier probeert zij ontzag bij haar klanten in te boezemen. Ze weet niet of het altijd slaagt, maar sommige klanten gaan daadwerkelijk meer naar haar opkijken dankzij haar abstracte taalgebruik. Dat geeft Iliana moed.
"Zoals Sint Naum, één van de zeven apostels uit het middeleeuwse Eerste Bulgaarse Rijk en een belangrijke missionaris, ooit de Preslav-school heeft gesticht en daarmee het cyrillische alfabet creëerde... zo wil óók ik mijn bijdrage leveren aan het almachtige Bulgaarse imperium. Want wellicht is het verleden voor veel West-Europeanen niet hoogstaander dan de aanblik van een verschrompelde theedoek - voor mij, Iliana Kalfin, is het een zijdelingse dimensie waarin ik gedeeltelijk met mijn ziel vertoef. 'О, минало! Ти живееш въпреки протеста или волята в нас,' schreef de eerste grand madame van de Bulgaarse letteren, onze hooggeachte Elisaveta Bagrjana ooit. Zij werd driemaal genomineerd voor de Nobelprijs van de Literatuur."
Iliana knikt vriendelijk, en verheugt zich over haar eigen bijdrage aan dit gesprek. Zij hoopt Astoria Malfidus hiermee voldoende te hebben overrompeld, opdat zij meer hoogachting zal hebben voor Iliana zelf in de eerste plaats, en de Bulgaarse cultuur en geschiedenis in de tweede plaats.
![[+]](https://nomaj.nl/images/emerald/collapse_collapsed.png)