Weerwolven: Murder in Malfoy Manor (speltopic)

[ilse-h]

Astoria stond bij een van de kerstbomen in de woonkamer en keek door het raam naar buiten. Ze was opgelucht om Narcissa Malfoy vandaag weer door de tuin te zien wandelen. Ze had gisteren herhaaldelijk aangeklopt op de deur van haar slaapkamer, en zelfs gepoogd om een gesprek door de deur te starten, maar er had geen reactie gekomen. De deur had van binnenuit ook op slot gezeten, en ondanks dat Astoria zich zorgen had gemaakt over het welzijn van Draco’s moeder, had ze besloten haar privacy te respecteren en de deur niet te forceren met een alohomora, als dat überhaupt al mogelijk was in Malfoy Manor. Nu Mrs Malfoy gelukkig niet dood op haar bed bleek te liggen – je gaat immers toch meteen van het slechtste uit – kon Astoria zich weer vol richten op haar zoektocht naar de moordenaar of wellicht wel moordenaars van haar echtgenoot, met de Duitse Karl Bach (Timsel) nog steeds bovenaan haar verdachtenlijstje.

Nog voordat Astoria echter op zoek kon naar Herr Bach om hem uit te horen, of anders naar haar zoon om te controleren of het gerucht dat Scorpius Mr Malfoy verdacht waar was, werd ze benaderd door Iliana Kalfin. De Bulgaarse ambassadrice was een vrouw vol paradoxen: aan de ene kant was ze lid van een extreme politieke partij die zich bezighield met controversiële ideeën en praktijken die men na de Tweede Tovenaarsoorlog voorgoed dacht te hebben afgeschreven, aan de andere kant leek de vrouw wel weer fan te zijn van Harry Potter. Het maakte haar moeilijk te peilen, en daarmee verdacht en een potentieel gevaar.

Voorzichtig accepteerde Astoria de hand en de condoleances van de Bulgaarse. Haar wantrouwen was ongetwijfeld door haar gemaakte glimlach heen af te lezen aan haar gezicht, aangezien zij nooit zo’n goede pokerface had kunnen opzetten als Draco en de hele familie Malfoy, maar ze deed desalniettemin haar best om vriendelijk en diplomatiek te acteren. Gecombineerd met een onderzoekende houding, uiteraard.
“Mijn beste mevrouw Kalfin, hoezeer mijn eigen verdriet ook is, het spijt me oprecht dat u uw kerst in deze omstandigheden moet doorbrengen. Maar vergeef me, waarom wilde u ook alweer in dit huis verblijven tijdens uw bezoek in Groot-Brittannië?”